แบ่งปันเฝ้าเดี่ยว ( กท. 5:19-21) { การงานของเนื้อหนัง }

“การอิจฉากัน การเมาเหล้า การเล่นเป็นพาลเกเร และการอื่นๆ ในทำนองนี้อีกเหมือนที่ข้าพเจ้าได้เตือนท่านมาก่อน บัดนี้ข้าพเจ้าขอเตือนท่านเหมือนกับที่เคยเตือนมาแล้วว่า คนที่ประพฤติเช่นนั้นจะไม่มีส่วนในแผ่นดินของพระเจ้า” กท. 5:21

แนวคิด
– การงานของเนื้อหนัง ได้แก่
3 บาปแห่งการล่อลวงของโลก : การล่วงประเวณี การโสโครก การลามก
2 บาปแห่งศาสนาต่างชาติ : การนับถือรูปเคารพ การถือวิทยาคม
8 บาปแห่งการเห็นแก่ตัว : การเป็นศัตรูกัน การวิวาทกัน การริษยากัน การโกรธกัน การใฝ่สูง การทุ่มเถียงกัน การแตกก๊กกัน การอิจฉากัน
2 บาปแห่งการทำตามอำเภอใจ : การเมาเหล้า การเล่นเป็นพาลเกเร
– “คนที่ประพฤติเช่นนี้” หมายถึง คนที่ยังคงตั้งใจเดินต่อไปในเส้นทางนี้ ไม่คิดจะกลับใจ ไม่คิดทำตัวให้เหมือนกับคนที่อยู่ฝ่ายพระวิญญาณ
– “จะไม่มีส่วนในแผ่นดินของพระเจ้า” ความหมายตามภาษาเดิมคือ “จะไม่ได้แผ่นดินของพระเจ้าเป็นมรดก” แปลว่า เป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นพวกเดียวกับบุตรของพระเจ้า
(เพราะว่า ความต้องการของเนื้อหนังต่อสู้พระวิญญาณ และพระวิญญาณก็ต่อสู้เนื้อหนัง กท. 5:17)

การประยุกต์ใช้ :
– วันนี้ เมื่อเราต้อนรับพระเยซูมาเป็นจอมเจ้านายของเราแล้ว พระวิญญาณบริสุทธิ์จึงทรงสถิตภายในเราแล้ว ด้วยเหตุนี้ เราไม่มีวันมีความสุขได้ หากดำเนินชีวิตตามทางแห่งเนื้อหนัง (เพราะพระวิญญาณต่อสู้ความต้องการของเนื้อหนัง)
– โลกหลอกเรา มารหลอกเรา ว่า “ถ้าเราทำตามรายการงานของเนื้อหนังข้างต้นแล้ว เราจะมีความสุขมากขึ้น” มันโกหก!!! …เราผู้มีพระวิญญาณของพระเจ้าไม่มีวันมีความสุขแท้ได้ หากยังปล่อยตัว ปล่อยใจ ตามความต้องการของเนื้อหนัง
– หนทางเดียวที่จะทำให้เราพบกับความสุขแท้ในจิตใจ สันติสุขของพระเจ้าครองใจเราได้ คือ ดำเนินตามพระวิญญาณ ตัดสินใจไม่เห็นด้วยกับทางของเนื้อหนัง ไม่แสวงหาความสุข(จอมปลอมจากการทำการงานของเนื้อหนัง) แต่แสวงหาความสุขแท้จากการที่ได้สำแดงผลของพระวิญญาณ(กท.5:22-23)ให้ปรากฏ
– และหากคราวใด ที่เราพลั้งเผลอไป ทำตามการงานของเนื้อหนัง [เพราะร่างกายเป็นกายเนื้อหนังอยู่ จึงมีโอกาสพลั้งเผลอได้ รออีกแปบนึง… พอเราได้กายใหม่แล้ว รับรองไม่พลั้งเผลออีกเลย] ทันทีที่รู้ตัว สำนึกได้ …ก็อย่ามัวเสียแต่โศกเศร้าเสียใจ จมอยู่กับการท้อใจ ตำหนิทับถมตัวเอง ทำตัวราวกับลูกไม่มีพ่อ…แต่ให้เรารีบลุกขึ้น กลับมาหาพระเจ้าพระบิดาของเรา ขอโทษต่อพระองค์ที่ทำตัวไม่สมกับเป็นลูกของพระเจ้า แล้วรับการอภัยด้วยความเชื่อ…จากนั้นยืดตัวตรงเดินไปในทางพระวิญญาณอย่างสง่างามราวกับว่า ไม่เคยพลั้งเผลอมาก่อนเลย…..
“โอ้!!! หนทางแห่งลูกของพระเจ้าช่างแสนดี และสง่างามจริงๆ”