“เราบอกท่านทั้งหลายว่า
ในทำนองเดียวกัน จะมีความชื่นชมยินดีในสวรรค์เรื่องคนบาปคนเดียวที่กลับใจใหม่
มากกว่าเรื่องคนชอบธรรมเก้าสิบเก้าคนที่ไม่ยอมกลับใจ” ลก. 15:7
แนวคิด
– วันนั้นพวกฟาริสีและธรรมาจารย์ ก็บ่นว่า “พระเยซูต้อนรับและกินด้วยกันกับพวกเก็บภาษีและคนบาป”
– ถ้าเปรียบให้เห็นภาพ ก็คงเป็น ชายคนหนึ่งที่ดูมีธรรมะ มีคำสอนที่น่าเชื่อถือ
แต่ชายคนนี้กลับยินดีต้อนรับพวกคนชั่วพวก คนขายชาติ พวกพ่อค้าหน้าเลือด
พวกหญิงโสเภณี พวกขี้เหล้าเมายา พวกค้ายาบ้าและเสพยาบ้าน พวกผู้ร้ายฆ่าคน
พวกโจรใจบาป พวกลักเล็กขโมยน้อย พวกประสบสอพลอ พวกขี้อิจฉา พวกชอบนินทาชาวบ้าน
พวกล่วงประเวณี พวกเห็นแก่ตัว ฯลฯ
แล้ว
บรรดาคนที่โบสถ์เป็นประจำ ถวายทรัพย์เสมอมา
เฝ้าเดี่ยวทุกคน(หรืออ่านแบ่งปันเฝ้าเดี่ยวเป็นระยะๆ) ก็เริ่มไม่พอใจชายคนนั้น ว่า
ทำไมไปยินดีต้อนรับคนชั่วเหล่านั้น
– พระเยซู ตรัสว่า คนบาปคนเดียวกลับใจ ก็ยังดีกว่า
คนที่คิดว่าวันนี้ฉันเป็นคนดีแล้วไม่ต้องการกลับใจอะไรอีกแล้ว 99 คนรวมกันเสียอีก
การประยุกต์ใช้
:
– ในเรื่องนี้มี มีคนชั่ว 2 ประเภท
ชั่วประเภทแรก
: คนอื่นรู้ว่าชั่ว และ ตัวเองก็รู้ว่าตัวเองชั่ว
ชั่วประเภทสอง
: คนอื่นอาจดูไม่ออกว่าชั่ว และ/หรือ ตัวเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองชั่ว
ไม่ว่า
เป็นคนชั่วประเภทไหน ถ้าเขาปรารถนาที่จะกลับใจ ก็มีค่ายิ่งกว่า คนที่ไม่คิดที่จะกลับใจ
99 คนรวมกันเสียอีก
– บางคริสตจักร อาจชื่นใจ มีคนมาคริสตจักรอาทิตย์นี้มากถึง 99 คน แต่ พระเยซูมองต่างออกไป พระองค์ชื่นใจ ว่า
วันอาทิตย์นี้มีคนที่อยากจะกลับใจใหม่ เริ่มต้นใหม่กับพระเยซู มากถึง 1 คน
– วันนี้เรามาทำให้ทั้งสวรรค์เปรมปรีดิ์ ทำให้พระเยซูชื่นใจ
ด้วยการกลับใจใหม่กันเถิด
(หวังว่า เราจะมีเรื่องที่ต้องกลับใจ มิฉะนั้น เราคงอยู่ในกลุ่มชั่วประเภทสอง)