แบ่งปันเฝ้าเดี่ยว ( ยรม. 48:1-47 ) { พระพิโรธของพระเจ้า }

“โมอับจะถูกทำลายและไม่เป็นชนชาติอีกต่อไป เพราะว่าเขายกตัวขึ้นต่อพระยาห์เวห์” ยรม. 48:42

แนวคิด
– เยเรมีย์พยากรณ์ถึงการพิพากษาของพระเจ้า ที่จะลงมาเหนือโมอับ เมื่อพระเจ้าเทพระพิโรธลงมาเหนือชนชาติที่ชั่วร้าย ช่างน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก
เช่น ยรม. 48:39 “โมอับแตกแล้วหนอ เขาทั้งหลายคร่ำครวญ โมอับหันหลังกลับอย่างอับอาย ดังนั้นแหละโมอับได้กลายเป็นที่เยาะเย้ย และเป็นที่หวาดเสียวแก่บรรดาผู้ที่อยู่ล้อมรอบเขา”

การประยุกต์ใช้ :
– มนุษย์เอ๋ย!!! เจ้าช่างไม่รู้เอาเสียเลยว่า ทุกคนต้องยืนอยู่หน้าพระเจ้าเพื่อรับการพิพากษา แล้วพระเจ้าจะเทพระพิโรธอันน่าสะพรึงกลัวนั้น ลงมาตามการกระทำอันชั่วร้ายของมนุษย์แต่ละคน
คิดดูสิ!!! ขนาดว่าเทลงมาบนทั้งชนชาติยังหนักหน่วงจนรับไม่ไหว แล้วถ้าเทพระโรธลงมาบนคนนั้น จะน่าหวาดเสียวและน่าสะพรึงกลัวเพียงใด…แล้วจะพบว่า นรกจริงๆมันน่าสะพรึงกลัวเพียงใด
– หลายคน (รวมทั้งเราเอง ในหลายครั้ง) กร่างต่อพระเจ้า ไร้ความยำเกรงต่อพระองค์ โดยหารู้ไม่ว่า พระเจ้าทรงฤทธิ์ใหญ่ยิ่งเพียงใด พระพิโรธอันรุนแรงที่พระองค์ทรงอดกลั้นพระทัยไว้อยู่นั้น น่าตกใจและน่าสะพรึงกลัวเพียงใด
– สรรเสริญพระเจ้า โดยทางพระเยซูคริสต์ เราได้รอดพ้นการพิพากษานั้นแล้ว แต่สิ่งนี้ไม่ใช่ได้มาง่ายๆ อาจจะง่ายสำหรับเรา แต่สุดแสนจะหนักหน่วงสำหรับพระเยซูคริสต์ผู้ทรงรักเรา ผู้เอาตัวของพระองค์มาแทนที่เราแล้วรับการพระพิโรธอันหนักหน่วงนั้นแทนเราบนไม้กางเขน
พระเยซูคริสต์ผู้มารับสภาพมนุษย์ ต้องรับพระโรธอันน่าสะพรึงกลัวบนไม้กางเขนนั้น เราคงไม่มีวันรับรู้หรือเข้าใจความรู้สึกของพระองค์ได้ แต่เรารับรู้ได้ถึงความรักอันใหญ่หลวงที่พระองค์ทรงรักเรา ที่บนไม้กางเขนนั้น
“พระเยซู สมควรเป็นผู้ที่เรารักมากที่สุดมากกว่าใครๆ หรือสิ่งใดในโลกนี้”