จะมีคนกล่าวว่า “แน่แล้ว มีบำเหน็จให้แก่คนชอบธรรม
แน่แล้ว มีพระเจ้าผู้ทรงพิพากษาโลก” สดด. 58:11
แนวคิด :
• สักวันหนึ่งมนุษย์ทุกวันจะเห็น
(โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่มีปัญญาจะเห็นก่อนคนอื่น) แล้วจะสรุปได้ว่า “พระเจ้าทรงยุติธรรม”
>>> คนชอบธรรม จะได้รับรางวัล
>>> คนชั่วร้าย จะรับการพิพากษา
• สดุดีบทนี้ ดาวิดแต่งขึ้น
ร้องทุกข์ต่อพระเจ้าในสถานการณ์ที่เขาไม่ได้รับความเป็นธรรม
แต่โดยร้องทุกข์ต่อพระเจ้าถึงความชั่วร้ายของคนอธรรม แล้ว
จบลงด้วยความเชื่อมั่นว่า
ในท้ายที่สุดความยุติธรรมของพระเจ้าจะปรากฏให้ประจักษ์แก่ทุกคนเป็นแน่
การประยุกต์ใช้ :
• วันนี้ หากเราเห็นความอยุติธรรม
หรือเราเองกำลังไม่ได้รับความเป็นธรรม จึงฉลาดและรับรู้เถิดว่า อีกไม่นาน
พระเจ้าผู้ทรงยุติธรรม จะสำแดงความยุติธรรมของพระองค์ให้ปรากฏ
• เพียงแต่ว่า
เพราะพระเจ้าทรงมีแผนการอันลึกซึ้งเกินความเข้าใจของเรา ดังนั้น เวลาของพระเจ้า
มักไม่ตรงใจของเรา พระองค์ทรงทราบดีที่สุดว่า เวลาใดเป็นเวลาที่ดีที่สุด
ที่จะสำแดงความความยุติธรรมให้เป็นที่ประจักษ์