“พระเจ้าจอมโยธาตรัสดังนี้ว่า จงพิจารณาดูว่าเจ้ามีความเป็นอยู่อย่างไร”
ฮกก. 1:7
แนวคิด :
– พระเจ้าบอกให้คนอิสราเอล พิจารณาความเป็นอยู่ของเขาในขณะนั้น
• เจ้าหวังได้มาก แต่นี่แน่ะก็ได้น้อย
• เมื่อเจ้านำผลมาบ้านของเจ้า เราก็เป่ามันไปเสีย…ทำงานแทบตาย
แต่ไม่มีอะไรเหลือ
– พระเจ้าจอมโยธาตรัสว่า ทำไมเป็นอย่างนั้นเล่า
ก็เพราะนิเวศของเราพังทลายอยู่ ฝ่ายเจ้าต่างก็สาละวนอยู่กับเรื่องบ้านของตน
• ที่เป็นเช่นนั้นเพราะพวกเขาสนใจแต่เรื่องของตนเอง
แต่ละเลยเรื่องของพระเจ้า พวกเขาจึงขาดพระพรจากพระเจ้า
– พระเจ้าสั่งให้เขา หยุดสนใจเรื่องของตนเองก่อน
แล้วมาสนใจเรื่องของพระเจ้า
เพื่อพระเจ้าจะอวยพรชีวิตของเขาและการงานที่เขาได้กระทำ
การประยุกต์ใช้ :
– เราควรพิจารณาตนเองในวันนี้ว่า “พระเจ้ากำลังสะกิดเราด้วยการงดพระพรสำหรับเราชั่วคราว
เพื่อให้เราหันกลับมาหาพระองค์อยู่ หรือเปล่า?”
– ถ้าตอบ “ใช่” > “กลับใจด่วน”
เพื่อเราจะกลับสู่เส้นทางแห่งพระพรอีกครั้ง
– ถ้าตอบ “ไม่ใช่” > “ถ่อมใจด่วน” เพื่อเราจะสามารถสังเกตเห็นสัญญาณเตือนจากพระเจ้าได้ชัดเจนขึ้น