แนวคิด :
– ใน อพย. 22:28 ธรรมบัญญัติกล่าวไว้ว่า “ห้ามด่าพระเจ้า หรือสาปแช่งผู้นำประชาชนของเจ้า”
– เจ้าหน้าที่คนหนึ่งที่ได้ยินพระเยซูตอบอันนาสมหาปุโรหิตนอกประจำการ อย่างชอบธรรมและสมเหตุสมผล(ข้อ 20-21) แต่คนนั้น มองว่าพระเยซูไม่ได้ให้ความเคารพต่อมหาปุโรหิต เขาจึงตบหน้าพระเยซู แต่ความจริงเขาไม่มีสิทธิ์ตบหน้าพระองค์ เขามีสิทธิ์แค่ ตำหนิติเตียนเท่านั้น หากเขาคิดว่าพระองค์พูดลบหลู่มหาปุโรหิต
– สาเหตุที่เขาตบพระเยซู เพราะเขาคิดว่า พระเยซูไม่สมควรพูดเช่นนั้นต่อมหาปุโรหิต
การประยุกต์ใช้ :
– แม้แต่เจ้าหน้าที่ธรรมดาๆคนหนึ่งยังรู้เลยว่า ไม่สมควรลบหลู่มหาปุโรหิต แม้แต่ด้วยคำพูดก็ตาม
– แต่ในวันนั้น พระเยซูผู้ทรงเป็นมหาปุโรหิตนิรันดร์ กลับยอมถูกลบหลู่ ไม่ใช่เพียงแค่คำพูด แต่ด้วยการตบหน้าโดยเจ้าหน้าที่ต่ำต้อย ทั้งที่พระองค์ไม่ได้ทำอะไรผิดเลยแม้แต่เพียงเล็กน้อย
– พระเยซูยอมถูกลบหลู่เกียรติ เพื่อให้เราผู้สมควรถูกหลู่เกียรติ กลับได้รับเกียรติยิ่งใหญ่ในการเข้าส่วนในพระสิริของพระเจ้า
– พระเยซูยอมถูกตบหน้าเพื่อเรา วันนี้เรายอมทำอะไรเพื่อเห็นแก่พระองค์
