แนวคิด :
– เมื่อพระเยซูตรัสว่า จะมีคนหนึ่งในพวกสาวกทรยศพระองค์(ข้อ 21) พวกสาวกก็พากันงง เพราะดูเหมือนไม่มีใครที่น่าจะเป็นคนนั้นได้เลย
– ใน ลก. 22:23 พวกเขาจึงเริ่มถามกันและกันว่าคนไหนในพวกเขาที่จะทำสิ่งนี้
– คนที่น่าสงสัยอาจจะเป็น มัทธิวซึ่งเคยเป็นคนเก็บภาษี คนเห็นแก่เงินจนยอมทรยศชนชาติของตนได้ หรือจะเป็นซีโมนพรรคชาตินิยมซึ่งเป็นพวกหัวรุนแรง หรือจะเป็นคนอื่น
– ใน มก. 14:19 พวกสาวกก็พากันเป็นทุกข์และทูลถามพระองค์ทีละคนว่า “เป็นข้าพระองค์หรือ?”
– และใน มธ. 26:25 ยูดาสคนที่ทรยศพระองค์ทูลว่า “พระอาจารย์ คือข้าพระองค์หรือ?” พระองค์ตรัสตอบเขาว่า “ท่านว่าถูกแล้ว”
– แม้พระองค์ตอบยูดาสเช่นนั้น ก็ดูเหมือนไม่มีใครเข้าใจ
– ใน ยน. 13:28 ไม่มีใครในบรรดาคนที่เอนกายร่วมโต๊ะอาหารที่รู้ว่าทำไมพระองค์ถึงตรัสกับเขาอย่างนั้น
– ก็เพราะยูดาสไม่น่าจะเป็นที่ทรยศพระเยซูที่สุด เนื่องจากยูดาสเป็นคนที่น่าไว้ใจมากที่สุดจนพวกสาวกยอมให้เขาเป็นคนถือกระเป๋าเงินกองกลาง หน่ำซ้ำเขายังดูเหมือนเป็นที่เมตตาสงสารคนยากจนอีกด้วย(ยน. 12:5-6)
การประยุกต์ใช้ :
– คนเรารู้หน้า ไม่รู้ใจ
– จิตมนุษย์นี้ไซร้ ยากแท้หยั่งถึง
– เราไม่อาจตัดสินคน จากลักษณะหรือแม้แต่การกระทำภายนอกของเขาได้
– ดังนั้นไม่ควรตัดสินพี่น้อง แต่มอบการตัดสินนั้นให้เป็นของพระเจ้าผู้ทรงชันสูตรจิต สำรวจใจ ของมนุษย์ เป็นผู้ตัดสินจะดีกว่า
