แนวคิด :
– เมื่อพระเยซูมาถึงที่อุโมงค์ฝังศพลาซารัส พระองค์สั่งให้ เอาหินออก
– สิ่งที่พระเยซูสั่งให้มารธา มารีย์ ทำนั้น ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยเลย
– เพราะธรรมเนียมยิวในช่วงเวลานั้น(ซึ่งต่อมามีบันทึกไว้ในทัลมุด) ห้ามไม่ให้เปิดอุโมงค์ฝังศพหลังจากปิดด้วยก้อนหินแล้ว ยกเว้นมีเหตุจำเป็นจริงๆ (อ้างอิงจาก Commentary Critical and Explanatory on the Whole Bible)
– มารธาพี่สาวของผู้ตาย ซึ่งมีสิทธิบอกให้เปิดอุโมงค์ จึงทักท้วงพระเยซูว่า ไม่ควรจะเปิดอุโมงค์ เพราะป่านนี้ศพคงมีกลิ่นเหม็นแล้ว
– มารธา ไม่เข้าใจ เหตุผลที่พระเยซูสั่งเช่นนั้น และ เธอเองก็มีเหตุผลที่ดีของเธอด้วย ที่จะไม่ต้องเชื่อฟังคำสั่งของพระเยซู
– ในข้อนี้ บันทึกว่า มารธาเรียกพระเยซูว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้า” (จอมเจ้านายของข้าพเจ้า) แล้วตามด้วยเหตุผลที่ขอไม่เชื่อฟัง องค์พระผู้เป็นเจ้า
– เหตุการณ์เหมือนที่เขียนบทเฝ้าเดี่ยวใน ยน.11:12 (ไม่ องค์พระผู้เป็นเจ้า)
การประยุกต์ใช้ :
– บางครั้งการเชื่อฟังพระเยซู ดูเหมือนไม่ค่อยสมเหตุสมผล หรือขัดแย้งกับความคิด สติปัญญา หรือแผนการอันแยบยลของเรา
– แต่การเชื่อฟัง จะนำมาซึ่งพระพรยิ่งใหญ่ในชีวิตของ
– เมื่อพระเยซูให้เปิดอุโมงค์ แล้วกลิ่นเหม็นมันฟุ้งออกมา เราก็ไม่ต้องรับผิดชอบ พระองค์ทรงรับผิดชอบเอง เพราะเราทำตามคำสั่งของพระองค์
– จงให้พระคำของพระเจ้า มีสิทธิอยู่เหนือความคิดและเหตุผลของเรา
