แนวคิด :
– เมื่อพระเยซูทรงสอน พวกยิวประหลาดใจกันใหญ่ ไม่ใช่เพราะตื่นเต้นดีใจ ได้ยินคำสอนพระธรรมที่แสนวิเศษ แต่เพราะไม่รู้ว่าพระเยซูไปเรียนจากที่ไหนมา ทำไมถึงสอนเก่ง สอนดีกว่าพวกเขาได้
– เพราะความเย่อหยิ่งของพวกเขา ปิดบังตาใจของเขา ทำให้ไม่ได้รับพระพรจากพระคำของพระเจ้าที่ได้ยิน พวกเขาสนใจ ชื่อเสียงและการยอมรับ มากกว่า ความเข้าใจในพระคำของพระเจ้า
– เขามัวแต่สนใจว่า แย่แล้ว!!! มีคนเก่งกว่าฉันแล้ว เขาไปเรียนมาจากไหน
– โดยปกติ ก่อนที่คนยิว จะเป็นอาจารย์ จะต้องเรียนจากอาจารย์ท่านอื่นมาก่อน เช่น อ.เปาโล เรียนจาก กามาลิเอล (กจ. 22:3) หรืออาจารย์ที่เก่งมักเรียนจากโรงเรียนศาสนศาสตร์ของรับบี ในกรุงเยรูซาเล็ม แต่พระเยซูไม่ได้เรียนจากอาจารย์เหล่านั้นเลย
การประยุกต์ใช้ :
– วันนี้เมื่อเรารับฟังพระคำของพระเจ้า มีอะไรปิดบังเรา ไม่ให้ได้รับพระพรจากพระคำขอพระเจ้า อยู่บ้าง? จงเอามันออกไปเสีย
> อาจจะเป็น ความคิดว่า “จะเอาไปสอนต่อใครดี จะสอนต่ออย่างไรดี จะเอาไปแชร์ที่ไหนดี”
> อาจจะเป็น ความคิดว่า “โอ้ว!!! พวกนี้เรารู้แล้ว เคยได้ยินแล้ว เคยอ่านมาแล้ว”
> อาจจะเป็น ความคิดว่า “ไอ้คนที่พูดเป็นใครกัน? เราเก่ง ฉลาด และเป็นผู้ใหญ่ฝ่ายวิญญาณมากกว่าเขาตั้งเยอะ”
> อาจจะเป็น ความคิดว่า “เรื่องนี้ก็ดีนะ แต่มันไม่เกี่ยวกับฉันหรอก”
> อาจจะเป็น ความคิดว่า “มันยากเกินไป ฉันคงทำไม่ได้หรอก พระคำตอนนี้”
เป็นต้น
– สิ่งที่บดบังพระคำของพระเจ้า ไม่ว่ามันเป็นอะไร โยนมันทิ้งไป แล้วถ่อมใจลง เปิดใจต่อพระคำของพระเจ้า นำมาใช้ในชีวิต แล้วประตูพระพรแห่งการทำตามพระคำของพระเจ้า จะเปิดอ้าออกสำหรับเรา
