แนวคิด :
– พระเยซูหยุดเขียนที่ดิน แล้วเริ่มมาสนทนากับหญิงที่ถูกจับฐานล่วงประเวณีนั้น
– พระเยซูถามหญิงนั้นว่า พวกคนที่จับเธอมาและพยายามจะลงโทษเธอ ไปไหนกันหมดแล้ว
– ที่ถามเช่นนั้นไม่ใช่ เพราะว่าพระเยซูไม่ทราบ แต่เพราะพระเยซูต้องการให้หญิงนั้นตระหนักจนพูดออกมา เพื่อเธอจะรู้ตัวถึงสถานะของเธอ ณ ตอนนี้
– ตอนนี้เธอพ้นจากพวกที่จะลงโทษแล้ว เพราะคนที่จะเอาหินขว้างคนแรก ต้องเป็นพยานผู้เห็นเหตุการณ์ (ฉธบ. 17:7) พยานเหล่านั้นไปหมดแล้ว
– แต่ยังเหลืออีกคนหนึ่งที่มีสิทธิเอาหินขว้างเธอเป็นคนแรก คือ พระเยซู เพราะพระองค์ทรงทราบทุกสิ่ง เหมือนกรณีของนาธานาเอล (ยน. 1:47-48) พระเยซูตรัสกับเขาว่า “เราเห็นท่านอยู่ใต้ต้นมะเดื่อก่อนที่ฟีลิปจะเรียกท่าน” พระเยซูเห็นโดยไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นั่น
– หน่ำซ้ำ พระเยซูยังเป็นผู้ไม่มีความผิดบาปอีกด้วย ดังนั้นพระเยซูจึงเป็นคนที่มีคุณสมบัติที่จะเอาหินขว้างเธอเป็นคนแรก
การประยุกต์ใช้ :
– พระเยซูทรงเปี่ยมด้วยเมตตา พระองค์ประสงค์ให้หญิงนั้นรู้ตัวว่า เมื่อเธอมาอยู่ต่อหน้าพระเยซู เธอปลอดภัยแล้ว พ้นจากการถูกตำหนิ การถูกกล่าวโทษ และ การถูกลงโทษ
– บัดนี้ผู้เดียวที่สามารถลงโทษเธอได้คือพระเยซู แต่เมื่อเธอเห็นในตาที่อ่อนโยนของพระเยซู เธอจึงรู้แน่ว่าพระองค์จะไม่ลงโทษเธออย่างแน่นอน เธอจึงเริ่มเปิดปากพูดกับพระองค์
– วันนี้ พระเยซูประสงค์ให้เราตระหนักเช่นกันว่า เมื่อเรานำความผิดบาปของเรามาต่อหน้าพระเยซู ที่นั่น เราจะพ้นจากการถูกกล่าวโทษ พ้นจากความอับอาย พ้นจากการลงโทษ แต่จะพบกับความรักเมตตาและการให้อภัยจากพระเยซู
