แนวคิด :
– เมื่อพระเยซูตรัสว่า สัจจะทำให้ท่านเป็นไท บางคนที่ยืนอยู่ท่ามกลางประชาชน ซึ่งพวกเขาไม่น่าจะเป็นกลุ่มคนเดียวกับคนที่วางใจในพระเยซูในข้อ 30
– พวกเขากล่าวว่า เราไม่เคยเป็นทาสสักหน่อย ทำไมเราถึงต้องการขอให้ใครมาช่วยให้เราเป็นไท
– ซึ่งความจริงแล้วบรรพบุรุษของเขา ตกเป็นทาสในอียิปต์ 400 ปี และหลังจากรวมเป็นชาติอิสราเอลในสมัยต่อมาแล้ว พวกเขายังตกเป็นทาสอีกกว่า 600 ปี โดยตกเป็นของ บาบิโลน , เปอร์เซีย , กรีก และ โรม
– พวกเขาภาคภูมิใจในการเป็นเชื้อสายของอับราฮัม มากกว่า การเชื่อฟังพระเจ้าของอับราฮัม
– และความภูมิใจแบบผิดๆของเขานี้ ทำให้ใจของพวกเขาเย่อหยิ่ง จนตาบอด มองไม่เห็นความจริงว่า ประเทศของตนเองตกเป็นทาส
– และยิ่งไปกว่านั้น การเป็นทาสที่พระเยซูพูดถึงนั้น หมายถึง การตกเป็นทาสบาป ความเย่อหยิ่งของเขาทำให้เขาตาบอดสนิท ไม่รู้ตัวว่า ตัวเองกำลังตกเป็นทาสบาปอยู่
การประยุกต์ใช้ :
– หากเราไม่รู้ตัวว่า เราตกเป็นทาส เราก็จะไม่ต้องการให้พระเยซูมาช่วยให้เราเป็นไท
– ในวันนี้ สิ่งใดที่มันควบคุมชีวิตของเราอยู่ สิ่งนั้นแหละที่เรากำลังตกเป็นทาสของมัน
– รู้ตัวและยอมรับความจริง แล้วถ่อมใจลง ขอความช่วยเหลือจากพระเยซู แล้วพระเยซูจะทรงช่วยเราให้เป็นอิสระ เป็นไทอย่างแท้จริง
