แนวคิด :
– พระเยซูอธิบายแก่พวกยิว ต่อไป เกี่ยวกับเรื่องการเป็นทาส
– พวกเขาเป็นทาสของบาป ทาสไม่มีสิทธิอะไรในบ้าน พวกเขาไม่มีสิทธิอะไรในโลกนี้ และเมื่อทาสทำผิดหรือไม่เชื่อฟัง ก็จะถูกลงโทษ บ้างก็ถูกฆ่าตาย บ้างก็ถูกขายทิ้งไป
– นั่นคือ ทาสอยู่ในบ้านแบบไม่มีสิทธิในบ้าน แถมเมื่อทำไม่เป็นที่พอใจนาย ก็จะถูกกำจัดออกไป
– พวกเขาอยู่ในโลกแบบไม่มีสิทธิอะไรในโลกนี้ และในที่สุดพวกเขาก็จะถูกกำจัดออกไป เพราะบาปจะผลักดันพวกเขาลงไปในบึงไฟนรก
– แต่พระเยซู แตกต่างออกไป พระองค์ทรงเป็นพระบุตรของพระเจ้า
– บุตรมีสิทธิในบ้าน และจะมีสิทธิตลอดไป
– พระเยซูมีสิทธิในสวรรค์ ดังนั้นพระเยซูจึงมีสิทธิ ช่วยให้ใครก็ได้พ้นทาสเป็นไท เข้าสู่แผ่นดินสวรรค์ได้(ข้อ 36)
การประยุกต์ใช้ :
– มนุษย์ก็คือมนุษย์ เกิดมาเป็นทาสของบาป ดังนั้น ช่างไม่ฉลาดเอาเสียเลย สำหรับทาสที่หวังเพิ่งทาสอีกคนให้ช่วยพ้นจากการเป็นทาส
– การหวังพึ่งมนุษย์ ในที่สุด จะพบกับความผิดหวัง
– ผู้เดียวที่เป็นความหวังก็ของเรา คือ พระเยซู ผู้เป็นพระบุตรของพระเจ้า ผู้มีสิทธิอำนาจที่จะช่วยเราได้อย่างแท้จริง
– วันนี้ ปริมาณเวลาที่เราใช้เพื่อแสวงหาการช่วยเหลือจากมนุษย์ กับ ปริมาณเวลาที่เราใช้เพื่อแสวงหาการช่วยเหลือจากพระเจ้า อันไหนมีปริมาณมากกว่ากัน?
– เรื่องของพระเจ้า ไม่ใช่แค่เรื่องของคำพูด ไม่สำคัญว่าเราพูดว่า “การพึ่งพระเจ้าสำคัญแค่ไหน” หรือเราคิดว่า “การพึ่งพระจ้าสำคัญแค่ไหน” แต่สิ่งที่สำคัญจริงๆก็คือ “เราพึ่งพระเจ้ามากแค่ไหนในชีวิตแต่ละวันของเรา”
