แนวคิด :
– พวกยิวปรารถนา อยากได้อาหารวิเศษนั้น พระเยซูจึงบอกว่าเขา พระองค์นั่นแหละเป็นอาหารแห่งชีวิต นั้น
– ใครก็ตามที่มาหาและวางใจ ในพระองค์ พระองค์สัญญาว่า จะไม่หิวและไม่กระหาย อีกเลย
– หิวและกระหาย ไม่ได้หมายถึงในเรื่องของร่างกาย ซึ่งจะคงอยู่แค่ชั่วคราว แต่เป็นเรื่องของจิตใจและจิตวิญญาณ ซึ่งจะคงอยู่นิรันดร์ (เพราะเป็นอาหารสำหรับชีวิตนิรันดร์)
– ผู้ที่มาหาพระเยซู วางใจในพระองค์ จะพบกับจิตใจและจิตวิญญาณที่อิ่มบริบูรณ์ เขาจะไม่หิวกระหายอยากได้สิ่งใดๆอีกเลย นอกจากพระองค์
– เพราะเมื่อใครอยู่ในพระเยซูอย่างวางใจ เขาก็ไม่จำเป็นต้องวิตกกังวลเรื่องใดๆ หรือปรารถนาสิ่งใดๆ อีกต่อไป พระเยซูทรงเป็นทุกสิ่งของเขา
การประยุกต์ใช้ :
– พวกยิว มาหาอาหาร ไม่ได้มาหาพระเยซู พวกเขาอยากได้ยินพระองค์ตรัส แต่ไม่วางใจในพระองค์(ข้อ36)
– ดังนั้น ถีงแม้เขาได้เจอพระเยซูแล้ว แต่พวกเขาก็ยังคงหิว ยังคงกระหาย ยังคงอยากได้ ยังคงไม่พบกับความอิ่มบริบูรณ์ที่พระเยซู พร้อมที่จะมอบให้อยู่ดี
– วันนี้ เรามาหาพระเยซู และ วางใจในพระเยซู จริงๆหรือยัง?
– อย่าเพิ่งเชื่อคำตอบที่ใจเราคิด แต่ให้สังเกตจากผลของชีวิตที่เกิดขึ้น
– วันนี้ ถ้าหาก เรายังหิว เรายังกระหาย จิตใจของเรายังไม่พบกับความอิ่มใจ จิตใจของเราเต็มไปด้วยความวิตกนั่นกังวลนี่ จิตใจตรอมตรมเพราะเหตุยังไม่ได้สิ่งที่ปรารถนานั้น
– และถ้าพระองค์พูดความจริง ในยน.6:35 (ซึ่งจริงแท้แน่นอนอย่างที่สุด)
– สรุปได้อย่างฟันธงว่า “เรายังไม่ได้มาหาพระองค์จริงๆ หรือ เรายังไม่ได้วางใจในพระเยซูอย่างแท้จริง”
– “กลับใจ!!! อย่าเดินต่อไปในทางของพวกยิวเหล่านั้น”
DrKerMinistry 