ภาพรวม
- เดโบราห์กับบาราค ร้องเพลงสรรเสริญพระเจ้าที่ทรงช่วยก็คนอิสราเอลจากเงื้อมมือของกษัตริย์ยาบิน
สำหรับคนที่ไม่สะดวกอ่านด้วยตัวเอง ให้ AI อ่านได้ที่นี่ครับ
https://audius.co/drker/judges05-154768
# สรุป
@ สื่งที่เรียนรู้
ผู้วินิจฉัย บทที่ 5 เมื่อพระเจ้าทรงใช้เดโบราห์และบาราค มาช่วยกู้คนอิสราเอล จากเงื้อมมือของ ยาบินและสิเสราแล้ว
ในวันนั้น นางเดโบราห์กับบาราค จึงร้องเพลง ว่า
สาธุการแด่พระเจ้า เมื่อพระองค์เสด็จออกจากเสอีร์ แผ่นดินก็สั่นไหว ท้องฟ้าก็หลั่งริน ภูเขาทั้งหลายก็ไหวสะท้าน
ในสมัยชัมการ์ สมัยยาเอล ทางหลวงก็ว่างเปล่า ชาวนาในอิสราเอลก็หยุด
จนกระทั่งเดโบราห์ขึ้นมา
เมื่อคนอิสราเอลเลือกนับถือพระใหม่ สงครามก็มาถึงประตูเมือง
แต่ไม่มีโล่หรือหอกสักอัน ในพลอิสราเอล 40,000 คน
แล้วเดโบราห์ ก็เรียก บาราคให้รวบรวมประชากรของพระเจ้ามาเพื่อต่อสู้ข้าศึก
แล้วเดโบราห์ก็พูดถึงเผ่าของคนอิสราเอล ที่มาร่วมรบด้วย ได้แก่ เอฟราอิม , เบนยามิน , เศบูลุน , อิสสาคาร์ , เศบูลุน และนัฟทาลี
แต่มีบางเผ่าไม่ได้มาช่วยรบ ได้แก่ รูเบน , ดาน และ อาเชอร์
เดโบราห์ สาปแช่งเมืองเมโรส เพราะพวกเขาไม่ได้ออกมาช่วยทั้งที่อยู่ในวิสัยที่ช่วยได้
เดโบราห์ ยกย่อง ยาเอล เพราะเป็นผู้หญิงอ่อนแอ ที่ไม่สามารถจะช่วยการรบได้ แต่กลับเสี่ยงตายเข้าช่วย
เดโบราห์ สาปศัตรูทั้งสิ้นของพระเจ้าให้พินาศ
และอวยพรผู้ที่รักพระองค์ ให้เป็นดั่งดวงตะวัน เมื่อโผล่ขึ้นด้วยอานุภาพ
แล้วแผ่นดินก็สงบสุขอยู่ 40 ปี
1. เมื่อคนอิสราเอลเลือกที่จะทอดทิ้งพระเจ้า ไปหาพระใหม่
สงครามก็มาถึงพวกเขา และปรากฏว่าพระใหม่เหล่านั้นก็ช่วยอะไรพวกเขาไม่ได้เลย
เมื่อเขาร้องทูลต่อพระเจ้า พระองค์ก็ทรงเมตตาพวกเขา ทรงช่วยเหลือพวกเขาอีก
น่าเสียดายที่จากนั้น พวกเขาก็ทิ้งพระเจ้าไปหาพระเดิมๆนั้นอีก
จากประวัติศาสตร์ในชีวิตของเรา พิสูจน์แล้วว่า
การหันหลังให้กับพระเจ้า ไปพึ่งพาสิ่งอื่นนั้น ผลลัพท์ที่ได้เทียบไม่ได้กับการพึ่งพาพระองค์เลย
จงเรียนรู้ และจงฉลาด
2. เมื่อคนอิสราเอลมีภัยบางเผ่าก็ออกมาช่วยกันรบ บางเผ่าก็ไม่ออกมา
คนที่ออกมาก็ได้รับพระพร คนที่ไม่ออกมาก็ขาดพระพร
แต่เมืองเมโรส พระคัมภีร์ไม่ได้พูดถึงรายละเอียด แต่พูดว่าเพราะเขาควรช่วยแต่กลับไม่ยอมช่วยจึงถูกสาป
ส่วนยาเอล ทั้งที่เธอมีเหตุผลมากมายที่ไม่จำเป็นต้องช่วยประชากรของพระเจ้า
แต่เธอกลับเสี่ยงชีวิตเข้าช่วย เธอจึงได้รับการยกย่องและรับพระพร
วันนี้ อาจมีเหตุผลมากมายที่เราสามารถยกขึ้นมา
เพื่อให้เราสบายใจ ในการละเลยไม่ต้องช่วยผู้อื่น ทั้งที่เราสามารถช่วยได้
การทำเช่นนั้นเป็นการหันหลังให้กับพระพรที่พระเจ้าประสงค์ที่จะประทานแก่เรา
คำคม
“ พระเจ้าไม่ทรงลืม ทุกมือที่ยื่นออกช่วยเหลือคนของพระเจ้า ”