ภาพรวม
- ผู้แต่งสดุดีบทนี้อธิษฐานต่อพระเจ้าว่าจะหวังใจและวางใจในพระองค์ตลอดไป
# สรุป
@ สื่งที่เรียนรู้
สดุดี บทที่ 131 บทเพลงแห่ขึ้น กล่าวว่า ขอวางใจในพระเจ้าตลอดไป
ข้าแต่พระเจ้า ใจของข้าพระองค์มิได้ยโส
ข้าพระองค์มิได้ไปยุ่งกับเรื่องเกินตัวของข้าพระองค์
แต่ข้าพระองค์ได้สงบใจของข้าพระองค์
อย่างเด็กที่หย่านมแล้วสงบอยู่ที่อกมารดาของตน
อิสราเอลเอ๋ย จงหวังในพระเจ้า ตั้งแต่บัดนี้สืบไปเป็นนิตย์
1. คนที่ถ่อมตัวลง จนรู้ความจริงว่า ตนเองไม่สามารถทำอะไรได้เลย
จะวางใจในพระเจ้าได้อย่างจริงใจ
เพราะเขารู้ตัวดีว่า ในเมื่อทำอะไรไม่ได้ จึงไม่ต้องทำอะไร
เหลือทางเดียว คือ อธิษฐานขอความช่วยเหลือจากพระเจ้า
แล้วไว้วางใจในพระองค์
คนที่ยโส คิดว่าตนเองมีปัญญาจะแก้ไขปัญหานี้ได้ด้วยตนนเอง
จึงไม่สามารถเกิดท่าที ถ่อมใจจนวางใจเช่นนี้ได้
วันนี้ เรากำลังยโสเกินไปหรือเปล่า?
2. เด็กที่หย่านมแล้ว เมื่อนอนที่อกแม่ เขาจะไม่ต้องดิ้นรนเพื่อจะหานมจากอกแม่
เพราะเขารู้ว่า ที่นั่นเขาไม่ต้องทำอะไร หรือดิ้นรนอะไร เพียงแค่นอนพักอย่างสงบเท่านั้นเอง
คนที่อธิษฐานมอบเรื่องราวของเขาไว้กับพระเจ้า
แล้ววางใจในพระองค์ ก็จะเป็นเช่นนั้น
เขารู้ว่า เขาไม่ต้องดิ้นรนอะไรอีกแล้ว
เขาขอพักอย่างสงบในพระทรวงของพระบิดา แล้วทุกอย่างจะดีเอง
คำคม
“ ผู้วางใจในพระเจ้าอย่างแท้จริง จะพบการพักสงบที่แท้จริง ”
DrKerMinistry 