ภาพรวม
- ในบทนี้กล่าวถึงการประกาศของเปาโลและบารนาบัส ซึ่งเกิดผลมากมายและมีการต่อต้านมากมายด้วย แต่การต่อต้านเหล่านั้นก็ไม่อาจขัดขวางการแพร่กระจายของข่าวประเสริฐได้
# แนวคิด
@ การประยุกต์ใช้
1# ณ เมืองอีโคนียูม มีคนเชื่อในข่าวประเสริฐเป็นจำนวนมากและมีคนจำนวนไม่น้อยคิดร้ายต่อเปาโลกับบารนาบัสและพี่น้องคนอื่นๆด้วย
เมื่อเป็นเช่นนี้ สิ่งที่เปาโลกับบารนาบัสทำคือ อยู่ที่นั่นเป็นเวลานาน
จนกระทั่งพวกที่คิดร้ายเตรียมจะฆ่าเปาโลกับบารนาบัสให้ตาย พวกเขาทั้งสองจึงหนีไปเมืองอื่น
สังเกตได้ว่าเขาทั้งสอง ยังคงรับใช้พระเจ้าต่อไปท่ามกลางการต่อต้านและคิดร้ายนั้น จนกระทั่ง ถึงขีดสุดจริงๆ จึงหลบหนีไปที่อื่นต่อไป
1.@ ในการรับใช้พระเจ้าของเราในวันนี้ อาจจะพบกับสิ่งที่ไม่พึงประสงค์หลายอย่าง ขอให้เราเรียนรู้จากเปาโลและยารนาบัส คือ ยังคงอดทนต่อไปในการรับใช้แม้จะถูกข่มเหงก็ตาม (บางคนอาจถูกข่มเหงจากคริสเตียนบางคนก็มี) อดทนรับใช้อย่างสัตย์ซื่อต่อไป จนถึงขีดสุด ไม่ได้จริงๆแล้วค่อยจากไปที่อื่น
2.# ที่เมืองลิสตราหลังจากที่เปาโลรักษาชายง่อยตั้งแต่กำเนิดให้เดินได้ ฝูงชนก็พยายามยกย่องเทิดทูน ให้เปาโลและบารนาบัสเป็นดังพระของพวกเขา
แต่เปาโลกลับไม่ยอมรับเกียรตินั้น แต่ฉีกเสื้อผ้าของตนแสดงการต่อต้านคัดค้านการกระทำนั้นที่ถือว่าเป็นการกระทำที่หมิ่นประมาทพระเจ้า
2.@ ผู้รับใช้ที่แท้จริง ไม่มีวันแย่งเกียรติของพระเจ้าผู้ที่เขาปรนนิบัติ เกียรติทุกอย่างที่เขาได้รับมาจากมนุษย์ เขาจะถวายเกียรตินั้นแด่พระเจ้า แล้วพระเจ้าเองจะเป็นผู้ปนระทานเกียรติให้แก่เขา
ไม่ว่าเราจะเป็นใคร จงอย่าบังอาจแย่งเกียรติของพระเจ้า
3.# ก่อนที่เปาโลจะรักษาชายง่อยแต่กำเนิดนั้น เขาจ้องดูชายคนนั้น แล้วเห็นว่า “มีความเชื่อพอที่จะได้รับการรักษาโรค”
แสดงว่า ในบางกรณีการรักษาโรคจากพระเจ้า จำเป็นที่ผู้ที่รับการรักษาต้องมีความเชื่อที่มากพอสำหรับการรับการรักษานั้นด้วย
3.@ หากเราปรารถนาให้พระเจ้าทรงตอบคำอธิษฐานของเรา เราต้องเชื่อด้วยว่า พระเจ้าจะทรงตอบอธิษฐานของเราได้และพระองค์จะตอบคำอธิษฐานของเรา
4.# ที่เมืองลิสตรา เปาโลถูกผู้คนเอาหินขว้างจนปางตาย (อาจตายไปแล้วจริงๆ แต่ฟื้นขึ้นอีก ใน 2คร. 12:2 เปาโลกล่าวว่า “ข้าพเจ้ารู้จักชายคนหนึ่งที่อยู่ในพระคริสต์ เมื่อสิบสี่ปีที่แล้วเขาถูกรับขึ้นไปยังสวรรค์ชั้นที่สาม จะไปทั้งร่างกายหรือไปโดยไม่มีร่างกายข้าพเจ้าไม่รู้ พระเจ้าทรงรู้” คนนี้น่าจะหมายถึงตัวเขาเอง)
พอฟื้นขึ้นมา ปรากฏว่า เปาโลไม่เข็ด เข้าไปในเมืองอีก และรับใช้พระเจ้าต่อไป จนอีกหลายปีต่อมา ถูกฆ่าตายจริงๆ จึงสิ้นสุดการรับใช้บนโลกนี้
4.@ จงเรียนจากชีวิตของเปาโล ผู้รับใช้ที่สัตย์ซื่อ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เขายังคงรับใช้ต่อไป
เขาไม่ตัดพ้อต่อว่าหรือท้อแท้หมดกำลังใจ บ่นต่อพระเจ้าว่า เขาอุตส่าห์ทิ้งทุกสิ่งมารับใช้พระองค์ ไกลจนถึงที่นี่ ทำไมพระองค์ไม่ปกป้อง ปล่อยถูกหินขว้างเจ็บปวดสุดแสนสาหัสเช่นนี้
แทนที่เขาจะท้อถอย กลับยังคงสัตย์ซื่อรับใช้พระเจ้าตราบจนวันตาย
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับเรา จงรับใช้พระเจ้าต่อไป
5.# เปาโลกับบารนาบัส สรุปถึงการออกประกาศในครั้งที่1 นี้ว่า เป็นมหกิจซึ่งพระเจ้าทรงทำร่วมกับเขาทั้งสอง และเกิดคนรับเชื่อมากมายเพราะพระเจ้าทรงเปิดประตูความเชื่อแก่พวกต่างชาติ
5.@ เมื่อเราออกประกาศข่าวประเสริฐเรื่องพระเยซูคริสต์ พระเจ้าจะทรงร่วมงานกับเราด้วยมหกิจของพระองค์ พระองค์พร้อมที่จะสนับสนุนเรา ด้วยการตอบคำอธิษฐานของเรา
และการที่ใครคนใดคนหนึ่งจะมาเชื่อพระเจ้า ไม่เกี่ยวข้องกับความสามารถของเราแต่เกี่ยวข้องกับนั่นเป็นเวลาที่พระเจ้าเปิดประตูแห่งความเชื่อในใจของเขาแล้วหรือยัง
หน้าที่ของเราคือประกาศข่าวประเสริฐ ส่วนพวกเขาจะเชื่อหรือไม่ ไม่ใช่ธุระของเราแต่เป็นงานของพระวิญญาณบริสุทธิ์ที่ทรงกระทำในจิตใจของพวกเขา
คำคม
“ เมื่อเราประกาศพระคุณของพระเจ้า
พระเจ้าจะเป็นผู้รับรองคำแห่งพระคุณของพระองค์เอง”