ภาพรวม
- บทนี้กล่าวถึงคนฝ่ายวิญญาณ ไม่ควรดำเนินชีวิตตามอย่างคนในโลกนี้ ไม่ควรใส่ใจคำยกย่องชมเชยจากโลกนี้ แต่ควรดำเนินชีวิตเพื่อให้เป็นที่พอพระทัยของพระเจ้า
# แนวคิด
@ การประยุกต์ใช้
1# แม้ว่าเราดำเนินชีวิตอยู่ในร่างกายมนุษย์ แต่เราก็ไม่ได้สู้รบตามแบบมนุษย์ทั่วๆ ไป
เราสู้รบด้วยอาวุธฝ่ายวิญญาณซึ่งสามารถทำลายป้อมปราการของศัตรูได้
1.@ ในการเผชิญกับปัญหา หรือสถานการณ์ต่างๆ เมื่อเราเป็นฝ่ายวิญญาณ ก็ควรใช้อาวุธฝ่ายวิญญาณ มากกว่า อาวุธแบบมนุษย์ทั่วไป
อาวุธที่เป็นฝ่ายวิญญาณ ได้แก่ พระคำของพระเจ้า การอธิษฐาน ของประทานจากพระวิญญาณบริสุทธิ์ เป็นต้น
อาวุธแบบมนุษย์ทั่วไป ได้แก่ เล่ห์เหลี่ยมต่างๆ การพึ่งพาสติปัญญาความสามารถของตนเองโดยไม่พึ่งพระเจ้า เป็นต้น
2.# เหตุผลจอมปลอม และความเย่อหยิ่ง ขัดขวางทำให้เราไม่อาจเข้าถึงความรู้ของพระเจ้า
2.@ เราควรถ่อมใจลงและโยนเหตุผลต่างๆนานา ที่ทำให้เราสงสัยพระคำของพระเจ้าทิ้งไปเสีย แล้วเราจะมีประสบการณ์กับพระคำของพระเจ้า และพบว่าพระคำของพระเจ้าเป็นความจริงทุกคำ
3.# เมื่อใครเอาตัวเองเปรียบเทียบกันและกัน กับคนอื่นแล้ว แสดงว่าพวกเขาปราศจากความเข้าใจ
เพราะว่าพระเจ้าสร้างแต่ละคนมาไม่เหมือนกัน และมีวัตถุประสงค์สำหรับชีวิตของเขาแต่ละคนไม่เหมือนกัน
3.@ เราอาจทำอะไรบางอย่างได้ไม่ดีเท่าคนอื่น แต่ก็ไม่เห็นจะสำคัญอะไร เพราะพระเจ้ามีแผนการสำหรับชีวิตของเรา ไม่เหมือนกันกับของคนอื่นนี่นา
4.# 2คร. 10:17 “ถ้าใครจะอวด ก็จงอวดองค์พระผู้เป็นเจ้าเถิด”
การโอ้อวดอย่างเดียวที่สมควรทำ คือ อวดว่าพระเจ้าทรงเมตตาเขาอย่างไรบ้าง
4.@ เป็นการดีที่เราจะเล่าให้คนอื่นฟัง ว่าพระเจ้าทรงกระทำสิ่งดีประการใดแก่ชีวิตของเราบ้าง
5.# 2คร. 10:18 “…คนที่ยกย่องตัวเองจะไม่ได้รับการรับรอง แต่คนที่พระเจ้าทรงยกย่องต่างหากจะได้รับ”
5.@ หากเราทำดีเอาหน้า ก็คือ เราแสวงหาการยกย่องจากมนุษย์
แต่หากเราทำดีเพราะเรารักพระเยซู แม้คนไม่เห็น คนไม่ชม ก็ไม่เป็นไร นั่นก็คือ เราแสวงหาการยกย่องจากพระเจ้า นั่นเอง
คำคม
“ การยกย่องที่คงอยู่อย่างแท้จริง ต้องมาจากสวรรค์เท่านั้น ”