ภาพรวม
- ในบทนี้สอนให้เราไม่ควรลำเอียง และ สอนว่าความเชื่อต้องแสดงออกเป็นการกระทำ
# แนวคิด
@ การประยุกต์ใช้
1# ใน ยก. 2:1-13 สอนว่า อย่าลำเอียง โดยเฉพาะลำเอียงให้เกียรติคนรวย ดูถูกคนจน
เพราะว่าทั้งคนรวยและคนจน ก็เป็นที่รักของพระเจ้า เราจึงไม่มีสิทธิไปดูถูกพวกเขา
แม้เรารักษาธรรมบัญญัติข้อต่างๆ แต่จงใจไม่รักษาข้อนี้ คือจงใจจะลำเอียง
เรียกได้ว่า เราก็กำลังจงใจทำผิดธรรมบัญญัติของพระเจ้าทั้งหมด
1.@ วันนี้ เราลำเอียง โดยการให้เกียรติคนที่ดูดี มีเงิน หรือมีชื่อเสียง มากกว่าคนที่ไม่มีสิ่งเหล่านี้ อยู่หรือไม่?
วันนี้ เราคุยกับผู้สูงอายุที่มีฐานะในสังคม และ คุยกับผู้สูงอายุที่ยากจน ด้วยความสุภาพอ่อนน้อมถ่อมตน เหมือนกันหรือไม่?
2.# ใน ยก. 2:14-26 สอนว่า ความเชื่อแท้จะสำแดงออกเป็นการกระทำที่สอดคล้องกับความเชื่อเสมอ
ความเชื่อที่ไม่สำแดงออกเป็นการประพฤติที่สอดคล้องกับความเชื่อ เป็นความเชื่อที่ไร้ผล ไม่สามารถทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงใดๆขึ้นได้เลย
2.@ วันนี้ เราเชื่อจริงหรือไม่? เราเชื่อมากน้อยแค่ไหน?
ไม่ได้ดูที่คำพูด หรือการคิดไปเอง แต่ดูที่การกระทำของเรา สอดคล้องกับความเชื่อแบบไหน
– เชื่อแท้
– เชื่อน้อย
– เชื่อปลอม
คำคม
“ เชื่อแต่ไม่ทำ ก็คือ ไม่เชื่อ ”