แนวคิด :
– เศษอาหารที่เหลือ จากขนมปัง 5 ก้อน และคงรวมจากปลา 2
ตัวด้วย(มก. 6:43) พวกสาวก 12 คน เก็บได้ 12 ตะกร้าเต็ม คนละตะกร้าพอดี
– สิ่งที่ มอบให้พระเยซู คือ “ขนมปัง 5 ก้อน กับ ปลา 2 ตัว”
ซึ่งแม้มันน้อย แต่ก็เพียงพอสำหรับพระราชกิจที่ยิ่งใหญ่
และหลังจากเสร็จสิ้นภารกิจแล้ว สิ่งที่เหลือเมื่อเทียบกับสิ่งที่มอบออกไป
ก็ยังมีเหลือมากกว่าสิ่งที่มอบไป มากมายนัก
– จากการคำนวณปริมาณฝูงชน เป็นผู้ชาย 5,000 คน + ผู้หญิง(ซึ่งสังเกตจากพระคัมภีร์ตอนอื่นๆว่า
มักติดตามพระเยซูมากกว่าผู้ชาย) + เด็ก น่าจะมีจำนวนไม่น้อยกว่า 12,000 คน
– 12,000
คน มีอาหารเหลือ 12 ตะกร้า นั่นคือ 1,000
คน เหลือแค่ 1 ตะกร้า
นั่นคือ 100 คน เหลืออาหารแค่ 1 ใน 10 ของตะกร้า
ซึ่งถือว่าน้อยมาก
>>> พระเยซู
อวยพระพรอย่างเหลือเฟือ ทุกคนทานจนอิ่ม แต่ไม่ได้เป็นแบบฟุ่มเฟือย เกินจำเป็นมากๆ
เกินพอเพียงเล็กน้อย
>>> พูดอีกนัยหนึ่งคือ
จบเป็นครั้งๆไป ถ้าพระองค์อวยพรจนเหลือ สัก 1,000 ตะกร้า
การอัศจรรย์ครั้งนี้ คงใช้ต่อไปได้อีกหลายวัน
แต่การอัศจรรย์จากพระเจ้ามากเพียงพอสำหรับแต่ละครั้งไปเสมอ
– เราไม่สามารถใช้การอัศจรรย์เมื่อวานสำหรับวันนี้
วันนี้ก็จะมีการอัศจรรย์ของวันนี้เอง
การประยุกต์ใช้ :
– พระเยซูให้โอกาสสาวกในการ
ชื่นชมกับผลของการอัศจรรย์ โดยการประเมินผลสิ่งที่พวกเขาได้ทำไป
จากการรวบรวมเศษอาหารที่เหลือ เพื่อให้เห็นว่ามันเหลือเฟือ มากพอจนทุกคนอิ่มหน่ำ
>> เป็นการดีที่จะประเมินผลสิ่งที่พระเจ้าทรงกระทำในชีวิตของเราอยู่เสมอ
– เมื่อเรามอบให้พระเยซู
แม้มันจะเล็กน้อย พระองค์เองจะทำให้มันเพียงพอสำหรับการทำพระราชกิจของพระองค์
และสุดท้ายผลที่เราได้รับกลับคืนมา มักมากกว่าที่เรามอบถวายไปอยู่เสมอ
>> เวลา ,
เงินทอง , ความสามารถ , โอกาสของความก้าวหน้าในชีวิต ,ฯลฯ
– การอวยพรจากพระเจ้าเมื่อวานนี้
มากเพียงพอสำหรับเมื่อวานนี้ เรามักไม่สามารถใช้มันสำหรับวันนี้
วันนี้ก็มีการอวยพรมากเพียงพอสำหรับวันนี้เองอยู่เสมอ
–
ความรักมั่นคงของพระยาห์เวห์ไม่เคยหยุดยั้ง และพระกรุณาของพระองค์ไม่มีสิ้นสุด
“เป็นของใหม่ทุกเวลาเช้า” …
พคค. 3:22-23