แนวคิด :
– ข้อก่อนหน้านี้ พระเยซูตรัสว่า “…ลุกขึ้น ให้เราไปกันเถิด” ยน. 14:31 ในบทที่ 15 นี้ อาจจะเป็นตอนที่พระเยซูและเหล่าสาวกยังคงอยู่ในห้องชั้นบนก่อนที่จะออกไปยังสวนเกทเสมนี (เพิ่งดื่มเหล้าองุ่นกันเสร็จ) หรือ อาจจะตรัสขณะระหว่างทางไปยังสวนเกทเสมนี (มีสวนองุ่นระหว่างทาง)
– เถาองุ่น ในพระคัมภีร์หมายถึง อิสราเอล ชนชาติของพระเจ้า เช่น สดด. 80:8-10 , อสย. 5:1-7 ,ยรม. 2:21 และ อสค. 15:1-8 เป็นต้น
– ส่วน “เถาองุ่นแท้” ในข้อนี้ หมายถึง อิสราเอลแท้ ชนชาติของพระเจ้าแท้ คือ พระเยซู
– ด้วยเหตุนี้ในข้อต่อมาๆ พระองค์จึงทรงพยายามอธิบายว่า ถ้าต่อเข้ากับพระเยซู ผู้เป็นชนชาติของพระเจ้าแท้ ก็จะกลายเป็นชนชาติของพระเจ้าแท้
– พระบิดาเป็นผู้ดูแลรักษา คือ พระบิดาเป็นผู้กำหนดให้พระบุตรเป็นแหล่งแห่งพระพรที่จะมาถึงคนทั้งหลาย และคนทั้งหลายที่มาต่อเข้ากับพระเยซู พระบิดาจะเป็นผู้ดูแล ทนุถนอมเอง
การประยุกต์ใช้ :
– พระเยซูเป็นแหล่งแห่งพระพรที่แท้จริง เป็นผู้ที่จะทำให้เราเป็นชนชาติของพระเจ้าที่แท้จริง
– ให้เราเข้าสนิทกับพระองค์ตลอดเวลา บ่อยที่สุดมากที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ แล้วชีวิตชนชาติของพระเจ้าแท้ก็จะปรากฏออกมาในชีวิตของเรา
– ซึ่งเมื่อเราเป็นชนชาติของพระเจ้าแท้ พระเจ้าพระบิดาจะเป็นผู้ดูแลทะนุถนอม ปกป้องรักษาเรา