ภาพรวม
- พระเจ้าทรงกำหนดส่วนแบ่งให้สำหรับปุโรหิตและคนเลวี
สำหรับคนที่ไม่สะดวกอ่านด้วยตัวเอง ให้ AI อ่านได้ที่นี่ครับ
https://audius.co/drker/numbers18-84516
# สรุป
@ สื่งที่เรียนรู้
กันดารวิถี บทที่ 18 เมื่อพระเจ้าทรงให้ไม้เท้าของอาโรนออกดอก เพื่อบอกคนอิสราเอลให้รู้ว่า พระเจ้าทรงเลือกอาโรนและเผ่าเลวี เท่านั้นสำหรับการปรนนิบัติที่พลับพลา แล้ว
พระเจ้าก็ตรัสกับอาโรนว่า หากอาโรนและบุตรทั้งหลายของเขา และคนในเผ่าเลวีทำผิดคำสั่งของพระเจ้าเกี่ยวกับสถานนมัสการ พวกเขาจะต้องรับโทษ
คนเผ่าเลวีจะมีหน้าที่ช่วยเหลืออาโรน ขณะที่อาโรนและบรรดาบุตรของเขา ปรนนิบัติในงานที่เกี่ยวกับพลับพลา
แต่ห้ามพวกเขาเข้าใกล้เครื่องใช้ของสถานนมัสการหรือแท่นบูชา มิฉะนั้นทั้งพวกเขาและอาโรนจะต้องตาย
และห้ามคนอื่นเข้ามาใกล้พวกเขา ขณะที่พวกเขากำลังปรนนิบัติพระเจ้าที่พลับพลา
อาโรนต้องคอยทำหน้าที่ของสถานนมัสการ เพื่อพระพิโรธจะไม่เกิดขึ้นกับคนอิสราเอลอีก
อาโรนและบรรดาบุตรชายนั้น จะทำหน้าที่ของปุโรหิตด้วยกัน เพื่อการปรนนิบัติเกี่ยวข้องกับแท่นบูชา และที่อยู่ภายในม่าน แต่คนนอกที่เข้ามาใกล้จะต้องตาย
อาโรนและบุตรหลานของเขาเป็นส่วนแบ่งของสิ่งที่คนนำมาถวาย ดังนี้
ของถวายทั้งหมดของพวกเขา ธัญบูชา เครื่องบูชาลบล้างบาป และเครื่องบูชาชดใช้บาป ที่เหลือจากการนำไปเผา เป็นของอาโรนและแก่บุตรหลานของเขา
ซึ่งสิ่งเหล่านี้ เป็นของบริสุทธิ์ที่สุด ผู้ชายทุกคนรับประทานได้
เครื่องถวายอื่นๆ และเครื่องโบกถวาย เป็นของอาโรนและบุตรชายหญิงซึ่งอยู่กับเขา ทุกคนที่สะอาดซึ่งอยู่ในครัวเรือนของเขารับประทานได้
น้ำมัน เหล้าองุ่น เมล็ดพืช ผลรุ่นแรก และของมอบถวายทุกอย่าง ที่คนอิสราเอลถวายแด่พระเจ้านั้น พระเจ้าให้แก่อาโรน
ทุกคนในครัวเรือนของเจ้าที่สะอาดรับประทานได้
ลูกหัวปีของสัตว์ที่นำมาถวาย ให้เอาไขมันของมันเผาเป็นเครื่องบูชาด้วยไฟ แต่เนื้อของมันจะเป็นของอาโรน
พระเจ้าตรัสกับอาโรนว่า เขาและบุตรหลาน รวมทั้งคนเลวี จะไม่ได้รับมรดกในแผ่นดินของคนอิสราเอล และจะไม่มีส่วนแบ่งใดๆ ท่ามกลางคนอิสราเอลเลย แต่พระเจ้าเองจะเป็นส่วนแบ่งของเขาและเป็นมรดกของเขา
ทศางค์ทั้งหมด ในอิสราเอล พระเจ้าประทานแก่คนเลวีเป็นมรดก เป็นค่าตอบแทนงานที่พวกเขาทำงานที่พลับพลา
และให้คนเลวี นำร้อยละสิบจากทศางค์นั้นถวายแด่พระเจ้า โดยนำไปมอบให้แก่อาโรนปุโรหิต
ตั้งแต่นี้ไปคนอิสราเอลจะไม่เข้ามาใกล้พลับพลา มิฉะนั้นจะรับโทษบาปถึงตาย
เมื่อคนเลวีได้รับของถวายแล้ว อย่าทำสิ่งบริสุทธิ์ของคนอิสราเอลเหล่านั้นให้มลทิน มิฉะนั้นจะต้องตาย
1. เมื่ออาโรนและบุตรของเขา กับคนเลวี มีหน้าที่ดูแลพลับพลา ดังนั้นพวกเขาจะต้องรับโทษ หากทำผิดเกี่ยวกับเรื่องของพลับพลา
แต่ขณะเดียวกัน พวกเขาก็จะได้รับประโยชน์ คือ ของถวายต่างๆ จากการทำงานในพลับพลานั้น
การรับใช้พระเจ้า จะนำพระพรมากมายมาสู่ชีวิตและครอบครัว เมื่อเรารับใช้พระเจ้าด้วยท่าทีที่ถูกต้อง
ขณะเดียวกัน จะนำปัญหามากมายมาสู่ชีวิต หากเรารับใช้ด้วยท่าทีที่ไม่เหมาะสม
2. คนเลวี แม้ไม่ได้ เพาะปลูก หรือ เลี้ยงสัตว์ แต่ก็ยังมีพืชและเนื้อสัตว์ รับประทานอยู่เสมอ
เพราะได้รับจากของที่คนอิสราเอลมาถวายแด่พระเจ้า
สิ่งเหล่านั้น ไม่ใช่ คนอิสราเอลให้เลวี แต่คนอิสราเอลถวายแด่พระเจ้า แล้วพระเจ้าให้คนเลวี
การถวายสิ่งใดแด่ผู้มีส่วนในการรับใช้พระเจ้า
คนที่คิดว่า เขาถวายแด่พระเจ้า คนนั้นจะไม่รู้สึกว่าเป็นบุญคุณต่อผู้รับใดๆเลย
เพระสิ่งที่ผู้รับได้รับนั้น ไม่ใช่ของผู้ถวาย แต่เป็นของที่พระเจ้าประทานให้แก่ผู้รับ
คนที่คิดเช่นนี้ จะได้รับพระพร สมกับผู้ที่ถวายแด่พระเจ้าพึงจะได้รับ
แต่คนที่คิดว่า เขาเป็นผู้ให้แก่ผู้รับ คนนั้นก็จะรู้สึกว่าเขามีบุญคุณต่อผู้รับ
คนที่คิดเช่นนั้น จะได้รับพระพร สมกับผู้ที่มีเมตตาบริจาคของแก่เพื่อนบ้าน
3. คนเลวี ต้องถวายสิบลดแด่พระเจ้าด้วย
เป็นการดีที่ผู้รับใช้พระเจ้า จะถวายสิบลดเช่นกัน
4. ใน กดว. 18:20 น่าสนใจมาก ที่ กล่าวไว้ว่า
และพระยาห์เวห์ตรัสกับอาโรนว่า “เจ้าจะไม่ได้รับมรดกในแผ่นดินของพวกเขา และจะไม่มีส่วนแบ่งใดๆ ท่ามกลางพวกเขาเลย เราเองจะเป็นส่วนแบ่งของเจ้าและเป็นมรดกของเจ้าท่ามกลางคนอิสราเอล”
อาโรนจะไม่มีส่วนในมรดกหรือส่วนแบ่งใดๆท่ามกลางคนอิสราเอลเลย
รวมถึงพระพรต่างๆ ที่พระเจ้าจะอวยพระพรคนอิสราเอล เช่น ปลูกพืชเกิดผลมากมาย หรือ เลี้ยงสัตว์ได้ลูกดกมากมาย
ที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะ พระเจ้าทรงเป็นส่วนแบ่งและเป็นมรดกของเขา
ก.หากประยุกต์แบบเบื้องต้น ก็คือ
ผู้รับใช้พระเจ้า จะไม่ได้รับสิทธิ รับพระพรเจริญก้าวหน้าในการประกอบธุรกิจ เพราะพระเจ้าจะทรงเลี้ยงดูเขาเอง
เขาไม่ควรดิ้นรนด้วยตนเอง แต่ควรมุ่งเน้นในการปรนนิบัติรับใช้พระเจ้าเป็นหลัก
ทำให้นึกถึงคนฉลาดและขยันอย่าง อ.เปาโล ในยามที่อยู่เมืองโครินธ์ (กจ. 18:1-4)
ขณะที่เขากำลังรอเงินบริจาคจากมาซิโดเนียซึ่งทิโมธีกำลังจะนำมา
เขาจึงทำอาชีพเย็บเต็นท์ ในช่วงสั้นๆ ดูเหมือนธุรกิจเขาไม่ได้ประสบความสำเร็จมากมายนักในช่วงนั้น
ผู้รับใช้เต็มเวลาสามารถทำธุรกิจไปด้วยได้ แต่คงไม่รุ่งเท่ากับการทำธุรกิจของฆราวาสคริสเตียน
ขณะเดียวกัน งานรับใช้ก็คงไม่เกิดผลมากเท่ากับ เมื่อตัวเขาเองทุ่มเทพลังทั้งหมดสำหรับการรับใช้พระเจ้าเพียงอย่างเดียว
ข. หากจะประยุกต์ในฝ่ายวิญญาณ ก็คือ
ไม่ว่าเราจะต้องสูญเสียอะไรก็ตามในการปรนนิบัติพระเจ้า
นั่นก็คุ้มค่า เพราะว่า สิ่งที่ได้รับมามีค่ามากกว่าสิ่งที่สูญเสียไปมากนัก
ปุโรหิตสูญเสียมรดกในแผ่นดิน แต่ได้พระเจ้าเป็นส่วนแบ่งมรดกของเขา
คนที่ต้องสูญเสียทุกสิ่ง เพราะเหตุการปรนนิบัติรับใช้พระเจ้า
แท้จริงแล้ว เขาไม่ได้สูญเสียอะไรเลย
คำคม
“ เสียบางสิ่ง แต่ได้พระเจ้า ก็เท่ากับได้ทุกสิ่ง ”
DrKerMinistry 