ภาพรวม

สำหรับคนที่ไม่สะดวกอ่านด้วยตัวเอง ให้ AI อ่านได้ที่นี่ครับ

https://audius.co/drker/numbers36-87023

# สรุป

@ สื่งที่เรียนรู้

กันดารวิถี บทที่ 36 เมื่อพระเจ้าทรงให้โมเสสแบ่งดินแดนให้แก่คนอิสราเอลเผ่าต่างๆ รวมทั้งเผ่าเลวีแล้ว

หัว​หน้าของ​ตระ​กูล​กิ​เล​อาด เผ่า​มนัส​เสห์​​แห่ง​พงศ์​พันธุ์​โย​เซฟ ก็มาหาโมเสส​และ​ต่อ​หน้า​พวก​ผู้​นำ กล่าวว่า
เนื่องจากพระเจ้าทรง​ให้​ยก​มร​ดก​ของ​เศ​โล​เฟ​หัด ผู้เป็นเผ่ามนัสเสห์​แก่​บุตร​หญิง​ทั้ง​หลาย​ของ​เขา
ถ้า​พวก​เธอ​แต่ง​งาน​กับคน​เผ่า​อื่น​ของ​คน​อิส​รา​เอล
ส่วน​มร​ดก​ของ​พวก​เธอ​ก็​จะ​ถูก​โยก​ย้าย​ไป​เป็นของเผ่าอื่น แทนเผ่ามนัสเสห์
และ​เมื่อ​ถึง​ปี​อิสร​ภาพ มร​ดก​เหล่านั้น​ก็​จะ​ถูก​เพิ่ม​ให้​กับ​ส่วน​ของ​เผ่า​ที่​เธอ​ไป​อยู่​ด้วย

พระเจ้าตรัสกับโมเสสว่า
คน​เผ่า​โย​เซฟ​พูด​ถูก​ต้อง​แล้ว
ดังนั้น​บุตร​หญิง​ของ​เศ​โล​เฟ​หัด ​พวก​เธอ​จะแต่ง​งาน​กับ​ใคร​ก็​ได้​ที่​เธอ​พอ​ใจ เพียง​แต่​จะ​ต้องเป็น​คน​ภาย​ใน​ตระ​กูล​ของ​เผ่า​แห่ง​บรรพ​บุรุษ​ของ​เธอ

บุตร​หญิง​ทั้ง​หลาย​ของ​เศ​โล​เฟ​หัด​ก็​เชื่อฟังทำ​ตามทุกประการ
พวกเธอ​ต่าง​ก็​แต่ง​งาน​กับ​พวก​บุตร​ชาย​ของ​ลุง​ของ​ตน
มร​ดก​ของ​พวก​เธอจึงยัง​คง​อยู่​ใน​เผ่า​ของ​ตระ​กูล​แห่ง​บรรพ​บุรุษ​ของ​เธอ

1. เรื่อง​ราว​ของบุตร​หญิงทั้งหลาย​ของ​เศโล​เฟหัด​ (กดว. 27:1-11) ยังไม่จบ
แต่ถูกนำมากล่าวไว้ในบทสุดท้ายของพระธรรมเล่มที่ 4 ของพระคัมภีร์

คนเผ่ามนัสเสห์เริ่มเป็นกังวลว่า เผ่าของตนจะสูญเสียดินแดนให้เผ่าอื่น หากบุตรหญิงของเศโลเฟหัด เหล่านี้ ไปแต่งงานกับชายต่างเผ่า

คำทักท้วงของหัว​หน้าของ​ตระ​กูล​กิ​เล​อาด น่าประทับใจมาก
เขาทักท้วง สิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้น แสดงว่า พวกเขามั่นใจอย่างยิ่งว่าจะเข้ายึดดินแดนได้อย่างแน่นอน
จึงเดือดร้อนใจที่จะสูญเสีย ทั้งที่ยังไม่ได้รับเลย
นอกจากคำทักท้วงนี้ จะแสดงถึงความเชื่อของพวกเขาแล้ว
ยังสะท้อนให้เห็นว่าพวกเขาเข้าใจธรรมบัญญัติที่พระเจ้าทรงบัญชาผ่านโมเสส ดีพอสมควรเลยทีเดียว
มีการอ้างอิงถึงสิ่งที่ต้องทำในปี​อิสร​ภาพ ที่พระเจ้าบัญชาไว้ใน ลนต. 25
ทั้งที่ตั้งแต่เกิดมา จนถึงบัดนี้ พวกเขายังไม่เคยผ่านปีอิสรภาพเลยสักครั้งเดียว
ดังนั้นจึงแสดงให้เห็นว่าพวกเขาเข้าใจกฏเกณฑ์ของพระเจ้าเป็นอย่างดี

แต่สิ่งที่น่าประทับใจยิ่งกว่าคำทักท้วงนี้ ก็คือ ท่าทีของบรรดาบุตร​หญิง​ของ​เศ​โล​เฟ​หัด
เพื่อจะแก้ปัญหาข้อทักท้วงนี้ พระเจ้าทรงบัญชาให้พวกเธอแต่งงานกับคนในตระกูลบรรพบุรุษเท่านั้น
ปรากฏว่า พวกเธอยอมเชื่อฟังทุกประการ อย่างไม่มีเงื่อนไข
เราไม่รู้จริงๆว่า การเชื่อฟังครั้งนี้ พวกเธอแต่ละคนต้องเสียสละมากเพียงใด
บางคนอาจมีคนรักอยู่ในเผ่ามนัสเสห์แล้ว นั่นก็แล้วไป
แต่อาจมีบางคนกำลังรักกับหนุ่มเผ่าอื่นอยู่ก็เป็นได้
อย่างไรก็ดี พระคัมภีร์ระบุชัดเจนว่า พวกเธอเชื่อฟังอย่างไม่มีเงื่อนไข

บทนี้จึงเป็นบทจบที่งดงามของพระธรรมกันดารวิถี
คนอิสราเอลเชื่อและมั่นใจ ว่า พวกเขากำลังจะได้เข้ายึดดินแดนคานาอันตามที่พระเจ้าทรงสัญญาไว้
พวกเขาเข้าใจธรรมบัญญัติต่างๆ เป็นอย่างดีแล้ว
และกุญแจดอกสำคัญที่พวกเขาจะได้รับตามพระสัญญา ก็คือ การเชื่อฟังพระเจ้า

คำคม

“ เราได้รับตามพระสัญญาได้ โดยความเชื่อ ”