ภาพรวม
- มนุษย์จงใจขัดแย้งกับพระเจ้า ไม่ต้องการกระจายไปทั่วโลก พระเจ้าจึงทรงทำให้เขากระจัดกระจายไป
# สรุป
@ สื่งที่เรียนรู้
ปฐมกาล บทที่ 11 กล่าวถึง เชื้อสายของโนอาห์ทั่วโลกพูดภาษาเดียวกัน พากันอพยพไปทิศตะวันออก ตั้งหลักแหล่งร่วมกันที่ทุ่งราบในแดนเมืองชินาร์
แล้วก็พูดกันว่า “มาเถิด เราจงสร้างเมืองขึ้นและก่อหอให้ยอดเทียมฟ้า ให้เราทำชื่อเสียงไว้ มิฉะนั้นเราจะต้องกระจัดกระจายไปทั่วพื้นแผ่นดิน”
พระเจ้าทอดพระเนตรเมือง และหอที่มนุษย์ก่อสร้างขึ้นนั้น
ทรงเห็นว่า นี่เป็นเพียงเบื้องต้นของอยากทำสิ่งต่างๆเพื่อตนเอง ไม่เชื่อฟังพระเจ้า ไม่ยอมถวายเกียรติแด่พระเจ้า
พระเจ้าจึงทรงทำให้ภาษาของเขาวุ่นวาย พูดกันไม่เข้าใจ
พวกเขาจึงเลิกสร้างเมืองนั้น และกระจัดกระจายจากที่นั่นไปทั่วพื้นแผ่นดิน
พวกเขาจึงเรียกเมืองนั้น ว่า บาเบล (แปลว่า วุ่นวาย)
เชื้อสายของเชม มีดังนี้
เชม มีอายุมีอายุ 600 ปี
> มีบุตรชื่อ อารปัคชาด มีอาย 438 ปี
>> มีบุตร ชื่อ เชลาห์ มีอายุ 433 ปี
>>> มีบุตร ชื่อ เอเบอร์ มีอายุ 464 ปี
>>>> มีบุตร ชื่อ เปเลก มีอายุ 239 ปี
>>>>> มีบุตร ชื่อ เรอู มีอายุ 239 ปี
>>>>>> มีบุตร ชื่อ เสรุก มีอายุ 230 ปี
>>>>>>> มีบุตร ชื่อ นาโฮร์ มีอายุ 148 ปี
>>>>>>>> มีบุตร ชื่อ เทราห์ มีอายุ 205 ปี
>>>>>>>>> มีบุตร ชื่อ อับราม นาโฮร์ และฮาราน
ลูกทั้ง 3 ของ เทราห์ เกิดที่เมืองเออร์
– ฮาราน มีลูกได้แก่ โลท , มิลคาห์ และอิสคาห์
– อับราม ได้แต่งงานกับซาราย ซึ่งเป็นหมัน
– นาโฮร์ ได้แต่งงานกับ มิลคาห์ (บุตรีของฮาราน)
ต่อมาฮารานก็เสียชีวิตลง
เทราห์ จึงพาอับราม กับโลทหลานชาย และนางซาราย ออกจากเมืองเออร์ของชาวเคลเดีย
จะเข้าไปในแผ่นดินคานาอัน
แต่เมื่อเขาทั้งหลายมาถึงเมืองฮารานแล้วก็อาศัยอยู่ที่นั่น
และเทราห์ก็สิ้นชีวิตในเมืองฮาราน
– มนุษย์ทำสิ่งผิดเรื่องหอบาเบล คือ
1. พวกเขาใช้ความสามารถที่พระเจ้าประทานให้ แทนที่จะทำเพื่อถวายเกียรติแด่พระเจ้า กลับทำเพื่อเกียรติของตนเอง
2. พวกเขาอยากสร้างหอสูงเทียมฟ้า ซึ่งสะท้อนว่าพวกเขาอยากเป็นเหมือนพระเจ้า แบบเดียวกับที่อาดัมทำ
3. พวกเขาจงใจขัดแย้งกับพระเจ้า พระเจ้าต้องการให้พวกเขามีลูกดกเต็มแผ่นดิน แต่พวกเขา ไม่อยากไปไหนอยากอยู่ที่เดียวกัน
– ไม่ว่ามนุษย์จะคิดแผนการอะไรก็ตาม ในที่สุดแล้ว แผนที่สอดคล้องกับแผนของพระเจ้าเท่านั้นที่จะคงอยู่ได้
– เมื่อสังเกตจากอายุของมนุษย์ พบว่า ส่วนใหญ่จะสั้นลงเรื่อยๆ หลังจากน้ำท่วมโลก อาจเป็นเพราะอาหารหรือภูมิอากาศ เปลี่ยนแปลงไป
– ปฐก. 11:31 เทราห์พาครอบครัว ออกจากเมืองเออร์ เพื่อเข้าไปในแผ่นดินคานาอัน แต่มาถึงแค่ฮาราน
ดูเผินๆ ดูเหมือนการที่อับราฮัมออกจากเมืองเออร์ แล้วต่อมาเดินทางไปคะนาอัน น่าจะเป็นเพราะเป็นความฝันของพ่อตั้งแต่ไหนแต่ไรมาแล้ว ถ้าจะให้เลือกสักที่ที่อับราฮัม อยากจะไป คงเป็นคะนาอัน เป็นแน่
แต่ใน นหม. 9:7 กล่าวว่า “พระองค์คือพระยาห์เวห์ พระเจ้าผู้ทรงเลือกอับราม และทรงนำท่านออกมาจากเมืองเออร์แห่งประเทศเคลเดีย และทรงประทานนามท่านว่าอับราฮัม”
เป็นที่น่าสังเกตว่า เมื่อพระเจ้าเรียกให้เราทำอะไรนั้น มักมีการเตรียมตัวเตรียมใจของเราไว้แล้วล่วงหน้า
คนอื่นมอง อาจจะพูดได้ว่า คิดไปเองหรือเปล่า? อยากทำเองแล้วตู่ว่า พระเจ้าบอกให้ทำหรือเปล่า?
แต่สำหรับคนเหล่านั้น ที่พระเจ้าทรงเรียกให้เขาทำอะไรก็ตาม เขาจะรู้ลึกๆอยู่ในใจว่า ใช่แล้ว พระเจ้าทรงเรียกให้ฉันทำสิ่งนี้
คำคม
“ ไม่ว่าใครจะทำอะไรก็ตาม แต่น้ำพระทัยอันดีของพระเจ้าสำหรับเราจะสำเร็จอย่างแน่นอน ”