ภาพรวม

# สรุป

@ สื่งที่เรียนรู้

ผู้วินิจฉัย บทที่ 20 เมื่อชายเลวี ที่ภรรยาน้อยของเขา ถูกคนกิเบอาห์ข่มขืนจนตาย ได้ส่งชิ้นส่วนร่างกายของหญิงนั้นไปยังเผ่าต่างๆของอิสราเอลแล้ว

คนอิสราเอลทั้งหมดก็ได้ประชุมกันเป็นใจเดียวกัน ที่เมืองมิสปาห์
คนเลวีนั้นก็เล่าเหตุการณ์ให้คนอิสราเอลฟัง ว่า
เขาแวะไปพักที่เมืองกิเบอาห์ ผู้ชายในเมืองนั้นคิดจะฆ่าเขา และพวกนั้นได้ข่มขืนภรรยาน้อยของเขาจนตาย

ประชาชนทุกคนก็รวมเป็นใจเดียวกัน
เลือกคนอิสราเอลทุกตระกูล ตระกูลละ 10% ให้ไปหาเสบียงอาหารมาให้ประชาชน
เพื่อจะยกทัพไปเมืองกิเบอาห์ของคนเบนยามิน

เมื่อมาถึงแล้ว คนอิสราเอลขอให้ คนเบนยามินมอบชายคนอันธพาลในเมืองกิเบอาห์
มาให้พวกเขาประหารชีวิตเสียจะได้กำจัดความชั่วเสียจากคนอิสราเอล
แต่คนเบนยามินไม่ยอม

คนเบนยามินจึง รวบรวมทหาร จากหัวเมืองต่างๆได้ 26,000 คน และทหารเมืองกิเบอาห์ อีก 700 คน
ในคนเหล่านี้ มี 700 คน ที่ถนัดมือซ้ายและสลิงเหวี่ยงก้อนหินได้อย่างแม่นยำ

ทหารอิสราเอลยกมา 400,000 คน
พวกเขาทูลถามพระเจ้าว่า เผ่าใดควรไปสู้รบกับคนเบนยามินก่อน
พระเจ้าตรัส ว่า ให้ยูดาห์ขึ้นไปก่อน

แล้วก็เกิดสงครามกันขึ้น คนอิสราเอล ล้มตาย 22,000 คน
คนอิสราเอลก็ขึ้นไปร้องไห้คร่ำครวญต่อพระเจ้าจนถึงเวลาเย็น

พวกเขาทูลถามพระเจ้าว่า ควรไปสู้รับกับคนเบนยามินหรือไม่
พระเจ้าตรัสว่า ไปสู้เขาเถิด

เมื่อสู้รบกันในวันที่ 2
คนอิสราเอลล้มตายอีก 18,000 คน

แล้วกองทัพทั้งหมดได้ขึ้นไปที่พระนิเวศของพระเจ้าและร้องไห้คร่ำครวญ
และอดอาหารจนเวลาเย็น
แล้วถวายเครื่องเผาบูชาแด่พระเจ้า

พวกเขาทูลถามพระเจ้า ว่า ควรที่พวกเขาไปสู้รบอีก หรือควรจะหยุดเสีย
พระเจ้าตรัสว่า จงยกขึ้นไปเถิด เพราะว่าพรุ่งนี้พระเจ้าจะมอบคนเบนยามินให้แก่พวกเขา

ดังนั้น อิสราเอลจึงซุ่มคนไว้รอบเมืองกิเบอาห์
ในวันที่ 3 เมื่อเริ่มสู้รบกันคนอิสราเอลก็แกล้งแพ้ หนีถอยร่นออกมา มีคนล้มตายประมาณ 30 คน

เมื่อคนเบนยามิน ไปห่างจากเมืองงแล้ว
คนอิสราเอลที่คอยซุ่มอยู่ ก็ออกมาแล้วบุกเข้าไปในเมืองกิเบอาห์
แล้วประหารคนทั้งหมดด้วยดาบ
แล้วจุดไฟเผาเมือง

แล้วคนอิสราเอลที่แกล้งแพ้ ก็หันหลังกลับมาสู้คนเบนยามิน
พระเจ้าทรงให้คนเบนยามินพ่ายแพ้คนอิสราเอล

และเมื่อคนเบนยามิน เห็นว่าเมืองถูกเผาแล้ว
พวกเขาก็ท้อแท้ หนีเข้าไปทางถิ่นทุรกันดาร
แต่คนอิสราเอลก็ไล่ตามพวกเขาไป

มีคนเบนยามินล้มตาย ทั้งสิ้น 25,100 คน

1. การทำบาปของชาวกิเบอาห์นี้ ดูเหมือนคนอิสราเอลเดือดเนื้อร้อนใจมาก แต่กลับไม่รู้สึกอะไรเลย กับบาปของการกราบไหว้รูปเคารพ ที่ได้จากบ้านของมีคาห์ ในบทที่ 18
แต่ดูเหมือนพระเจ้าให้ความสำคัญกับทั้ง 2 กรณี

คนเผ่าแรกที่พระเจ้าบอกให้ออกรบคือ เผ่ายูดาห์
ซึ่งเป็นคนเลวี ที่ทำตัวเป็นปุโรหิต และเป็นต้นสาเหตุสำคัญให้คนอิสราเอล หันไปกราบไว้รูปเคารพ
มาจากยูดาห์นี้เอง
วนฉ. 17:7 “มี​ชาย​หนุ่ม​คน​หนึ่ง​จาก​เมือง​เบธ​เล​เฮม​ใน​ยู​ดาห์ จาก​ดิน​แดน​ของ​เผ่า​ยู​ดาห์ เขา​เป็น​พวก​เลวี อาศัย​อยู่​ที่​นั่น”

ในสงครามครั้งนี้ จึงเห็นได้ชัดว่าพระเจ้าได้ลงโทษทั้งบาปของคนกิเบอาห์ และบาปของคนอิสราเอลด้วย

บาปที่ไม่ยอมกลับใจ ในที่สุดจะนำภัยมาถึงตัว

2. คนเบนยามิน ทั้งๆที่รู้ว่า คนกิเบอาห์ทำสิ่งชั่วร้ายมาก
แต่ยังปกป้องพวกเขา เพียงเพราะเป็นญาติกัน
จึงเป็นเหตุทำภัยพิบัติครั้งใหญ่มาสู่คนเบนยามิน

การปกปิดบาปให้แก่คนที่ไม่ยอมกลับใจ
จะนำภัยมาสู่ตน

3. เมื่อคนอิสราเอลพ่ายแพ้พวกเขา มาร้องไห้ต่อพระเจ้า
แต่ก็ยังพ่ายแพ้อีก
เมื่อคนอิสราเอลกลับใจอย่างแท้จริง
หันกลับจากการถวายบูชาแด่รูปเคารพ มาถวายเครื่องบูชาแด่พระเจ้า
พวกเขาจึงเปลี่ยนจากความพ่ายแพ้ เป็นชัยชนะ

การร้องไห้เท่านั้น ไม่ได้นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงสถานการณ์
แต่การกลับใจอย่างแท้จริงต่างหากที่จะนำการเปลี่ยนแปลงให้เกิดขึ้น

คำคม

“ บาปที่ไม่กลับใจ จะนำภัยมาสู่ตน ”