ภาพรวม

# สรุป

@ สื่งที่เรียนรู้

อพยพ บทที่ 16 หลังที่คนอิสราเอลออกจากอียิปต์ ผ่านทะเลแดง ก็มาพบกับน้ำขมที่มาราห์ จากนั้นก็มาพบโอเอซิสที่ เอลิม

ต่อมาพวกเขา​ก็เดิน​ทาง​ออก​จาก​เอลิม ก็มา​ถึง​ถิ่น​ทุร​กัน​ดาร​สีน
ใน​วัน​ที่​ 15 ​เดือน​ที่ 2 นับ​ตั้ง​แต่​ออก​จาก​อียิปต์

คนอิส​รา​เอล​ทั้ง​หมด​ก็เริ่ม​บ่น​ต่อว่า​โม​เสส​และ​อา​โรน​ใน​ถิ่น​ทุร​กัน​ดาร ว่า
ตอนอยู่อียิปต์ แม้จะเป็นทาสยัง​อาหาร​อิ่ม​หนำ​
แต่โมเสสกับอาโรน​กลับ​นำพวกเขา​ออก​มา​ยัง​ถิ่น​ทุร​กัน​ดาร​นี้ เพื่อ​ให้หิว​ตาย

พระเจ้าจึง​ตรัส​กับ​โม​เสส​ว่า
พระองค์​จะ​ให้​อาหาร​ตก​ลง​มา​เหมือน​ฝน​จาก​ท้อง​ฟ้า​สำหรับ​คนอิสราเอล
แต่มีคำสั่ง เพื่อจะลอง​ใจ​ พวก​เขา​ว่า จะเชื่อฟังพระองค์หรือ​ไม่ ดังนี้
– เมื่อ​ออก​ไป​เก็บ​แต่​พอ​กิน​เฉพาะ​วัน​หนึ่งๆ
– ใน​วัน​ที่​ 6 ​ให้​เก็บ​เพิ่ม​เป็น​สอง​เท่า​ของวัน​อื่นๆ

แล้วโมเสสจึงให้อาโรน บอกกับคนอิสราเอล ให้​มา​อยู่​เฉพาะ​พระ​พักตร์​พระเจ้า
ขณะที่อาโรนกำลังพูดอยู่นั้น พระ​รัศมี​ของพระเจ้าก็​ปรา​กฏ​อยู่​ใน​เมฆ
แล้ว​ตรัส​กับ​โม​เสส​ว่า
พระองค์ได้​ยิน​คำ​บ่น​ของ​คน​อิส​รา​เอล​แล้ว
ดังนั้นโมเสสจงบอกแก่​พวก​เขา​ว่า
ใน​เวลา​โพล้​เพล้ พวก​เขาจะ​ได้​กิน​เนื้อ ทั้ง​ใน​เวลา​เช้า​เจ้า​จะ​ได้​อาหาร​กิน​จน​อิ่ม

ดังนั้นเมื่อ​ถึง​เวลา​เย็น ฝูง​นก​คุ่ม​บิน​มา​เต็ม​ค่าย
ใน​เวลา​เช้า​ รอบ​ค่าย ก็มี​น้ำ​ค้างที่พอ​ระเหย​ไป​แล้ว
ก็มี​เกล็ด​บาง​ละเอียด​เหมือน​น้ำ​ค้าง​แข็ง​อยู่​บน​พื้น​ดิน​
พอ​แดด​ออก​ร้อนจัด​แล้ว​ สิ่งนั้นก็จะ​ละลาย​ไป
คน​อิส​รา​เอล​เรียก​​อา​หาร​นั้น ว่า “มานา” (นี่​อะไร​หนอ?)
มีลักษณะ​เหมือน​เมล็ด​ผัก​ชี​​สี​ขาว
​มี​รส​เหมือน​ขนม​แผ่น​ผสม​น้ำ​ผึ้ง

โม​เสส​จึง​บอก​พวก​เขา​ว่า นี่เป็น​อาหาร​ที่​พระเจ้า​ประ​ทาน​ให้​พวก​ท่าน​รับ​ประ​ทาน
แล้วโมเสสจึงบอกให้พวกเขา​เก็บ​เท่า​ที่​พอ​รับ​ประ​ทาน​อิ่ม ​คน​ละ 2 ​ลิตร
แต่พวกเขาบาง​คน​เก็บ​มาก บาง​คน​เก็บ​น้อย กว่า 2 ลิตร
พอเอาไป​ตวงดู คน​ที่​เก็บ​ได้​มาก​ก็​ไม่​มี​เหลือ และ​คน​ที่​เก็บ​ได้​น้อย​ก็​ไม่​ขาด​แคลน
ทุก​คน​เก็บ​ได้​เท่า​ที่​คน​หนึ่ง​รับ​ประ​ทาน​ได้

โมเสส​สั่ง​อีก​ว่า อย่า​ให้​ใคร​เหลือ​ไว้​จน​รุ่ง​เช้า
แต่​ก็มีบาง​คน​เหลือ​ไว้​จน​รุ่ง​เช้า
อาหาร​นั้น​ก็​มี​หนอน​ขึ้น และ​บูด​เหม็น

โมเสส​สั่งอีกว่า เมื่อ​ถึง​วันที่​ 6 ให้เก็บ​อาหาร​ 2 ​เท่า
วันที่ 7 เป็น​วัน​หยุด​พัก เป็น​สะ​บา​โต วัน​บริ​สุทธิ์​แด่​พระเจ้า
เมื่อ​พวก​เขาทำ​ตาม​ที่​โมเสส​สั่ง อาหาร​นั้น​ไม่​บูด​เหม็น​และ​ไม่​มี​หนอน​ใน​ วันที่ 7

โมเสสสั่งว่า ในวัน​สะ​บา​โต อย่าออกไปเก็บอาหารเพราะจะ​ไม่​พบ
แต่บาง​คน​ออก​ไป​เก็บ แต่​ก็​ไม่​พบเลย

แล้วพระเจ้าจึงตรัส​กับ​โมเสส​ว่า
คนอิสราเอล​จะ​ขัด​ขืน​บัญ​ญัติ​และ​กฎ​หมาย​ของ​พระเจ้านาน​สัก​เท่า​ไร?

พระเจ้าสั่งให้โมเสส ตวง​มานา 2 ​ลิตร เก็บ​ไว้​ตลอด​ชั่ว​ชาติ​พันธุ์​ของ​อิสราเอล
เพื่อ​พวก​เขา​จะ​ได้​เห็น​แล้วระลึกถึงสิ่งที่พระเจ้าทรงกระทำเพื่อพวกเขาได้

โมเสสจึงเอามานาเก็บใส่​ไห​ลูก​หนึ่ง แล้ว​​วาง​มานา​นั้น​ลง​หน้า​หีบ​แห่ง​สักขี​พยาน(อพย. 25:10-22)

คน​อิส​รา​เอล​ได้​กิน​มานา 40 ปี
จน​พวก​เขา​เข้าไปในแผ่น​ดินแห่งพระสัญญา

1. พระเจ้าทรงลองใจคนอิสราเอล เพื่อให้พวกเขารู้ตัวเองว่า พวกเขาดื้อดึง ไม่เชื่อฟังมากเพียงใด
ซึ่งพวกเขาก็แสดงให้เห็นอย่างชัดเจน ว่า ไม่ว่าพระเจ้าสั่งอะไร เขาไม่เชื่อฟังทั้งสิ้น
ถึงกระนั้นพระเจ้ายังทรงเมตตาพวกเขา ประทานมานาและนกคุ้ม เป็นอาหารให้แก่พวกเขา

เมื่อมีเหตุการณ์ที่ไม่ปกติเกิดขึ้นกับชีวิตของเรา เป็นไปได้ว่าพระเจ้า กำลังจะทรงเปิดเผยให้เราได้รู้จักความอ่อนแอของเรา หรือจุดอ่อนของเราเอง เพื่อเราจะถ่อมใจลง เข้าหาพระเจ้า แล้วรับการเปลี่ยนแปลงโดยฤทธิ์อำนาจของพระองค์

บางคนอาจจะถามว่า แล้วทำไมพระเจ้าไม่เปลี่ยนเองเลย
คำตอบ ก็เพราะพระองค์อ่อนสุภาพและให้เกียรติมนุษย์ที่พระองค์ทรงสร้างขึ้นตามแบบพระฉายาของพระองค์ พระองค์ให้เสรีภาพแก่มนุษย์ว่า จะเลือกยอมให้พระเจ้าเปลี่ยนแปลงเขาหรือไม่

2. คนอิสราเอลต้องออกไปเก็บมานา มาเป็นอาหารทุกวัน
แต่เมื่อพระเจ้าสั่งให้คนอิสราเอล ไม่ต้องออกไปเก็บมานาในวันสะบาโต
จึงไม่ใช่ธุระของพวกเขาที่จะกังวลว่า ในวันสะบาโต จะเอาอะไรกิน มานาที่เก็บเช้าวันที่ 6 ค้างคืนถึงวันสะบาโตจะบูดหรือไม่
ธุระของเขาก็แค่ เชื่อฟัง ทำตามคำสั่งของพระเจ้าก็เพียงพอ ที่เหลือ ปล่อยเป็นหน้าที่ของพระองค์เอง

เมื่อพระเจ้าทรงสั่งให้เราทำอะไร หน้าที่ของเราก็แค่เชื่อฟัง
ที่เหลือไม่ว่ามีปัญหาอะไร พระองค์เคลียเอง

3. คนอิสราเอลมีมานากินตลอด 40 ปี ในถิ่นทุรกันดาร
มาหมดไป เมื่อพวกเขาไม่จำเป็นต้องใช้มันอีก เพราะเข้าในแผ่นดินคะนาอันแล้ว

พระเจ้าจะประทานสิ่งจำเป็นแก่เรา ตรายเท่าที่เรายังจะเป็นต้องมีมัน
วันใดที่มันหมดไป แสดงว่า พระเจ้าเห็นว่าเรา เราไม่จำเป็นต้องใช้มันอีกต่อไปแล้ว

คำคม

“ พระเจ้าประทานสิ่งที่จำเป็นแก่เรา อย่างเพียงพอเสมอ ”