ภาพรวม

สำหรับคนที่ไม่สะดวกอ่านด้วยตัวเอง ให้ AI อ่านได้ที่นี่ครับ

https://audius.co/drker/lev09-76778

# สรุป

@ สื่งที่เรียนรู้

เลวีนิติ บทที่ 9 หลังจากที่โมเสสได้เจิมตั้งอาโรนและบุตรของอาโรนเป็นปุโรหิตแล้ว ก็ให้พวกเขาอยู่ในบริเวณพลับพลาต่อจนครบ 7 วัน

เมื่อถึงวัน​ที่ 8 โมเสส​ก็​สั่งให้อาโรน​ไป​นำ​
– ลูก​โคไร้ตำหนิ​มา 1 ตัว มาเป็น​เครื่อง​บูชา​ลบ​ล้าง​บาป
– แกะ​ผู้​ไร้ตำหนิ 1 ตัว มาเป็น​เครื่อง​บูชา​เผา​ทั้ง​ตัว
และให้คน​อิส​รา​เอลนำ
– ​แพะ​ผู้ไร้ตำหนิ​ 1 ตัว มาเป็น​เครื่อง​บูชา​ลบ​ล้าง​บาป
– ลูก​โคไร้ตำหนิ​ 1 ตัว​​กับ​ลูก​แกะไร้ตำหนิ​ 1 ตัว​ มาเป็น​เครื่อง​บูชา​เผา​ทั้ง​ตัว
– ​โค​ผู้​ไร้ตำหนิ 1 ตัว​​และ​แกะ​ผู้ไร้ตำหนิ 1 ​ตัว​ มา​เป็น​ศานติ​บูชา
– พืช​เคล้า​น้ำ​มัน มาเป็นเครื่องธัญบูชา

เมื่อพวกเขานำมาแล้ว โมเสส​จึง​สั่ง​อาโรน
ถวาย​เครื่อง​บูชา​ลบ​ล้าง​บาป และ​เครื่อง​บูชา​เผา​ทั้ง​ตัว​ของ​อาโรนและประชาชน รวมทั้งถวายศานติบูชาด้วย
เมื่อถวายเสร็จแล้ว​อาโรน ก็​ยก​มือ​ขึ้น​อวย​พร​ประ​ชา​ชน
และ​ก็ลง​มา​จาก​การ​ถวาย​เครื่อง​บูชา​

โมเสส​กับ​อาโรนก็​เข้า​ไป​ใน​พลับพลา
และเมื่อ​เขา​ทั้ง​สอง​ออก​มาจากพลับพลา ก็​อวย​พร​ประ​ชา​ชน
แล้วพระ​รัศมี​ของ​พระ​เจ้า ก็​ปรา​กฏ​แก่​ประ​ชา​ชน​ทั้ง​หมด
เปลว​เพลิง​จาก​พระ​เจ้าพลุ่ง​ออก​มา​เผา​เครื่อง​บูชา​เผา​ทั้ง​ตัว​และ​ไขมัน​ซึ่ง​อยู่​บน​แท่น
เมื่อ​ประ​ชา​ชน​ทั้ง​หลาย​เห็น​ก็​โห่​ร้อง​และ​ซบ​หน้า​ลง

1. ในบทที่ 8 ก่อนที่การสถาปนาปุโรหิตสำเร็จเสร็จสิ้นลง คนที่ถวายเครื่องบูชาคือโมเสส
แต่เมื่อการสถาปนาเสร็จแล้ว โมเสสก็ไม่ถวายเครื่องบูชาเองอีก แต่มอบให้เป็นหน้าที่ของอาโรนทั้งหมด

ผู้นำที่ดีจะเข้ามาทำ เมื่อทีมงานยังไม่พร้อมที่จะทำ
ผู้นำที่ดีจะยินดี ปล่อยให้ทีมงานทำเอง โดยไม่ก้าวก่าย เมื่อพวกเขาพร้อมแล้วที่จะทำ

2. สิ่งที่โมเสสทำได้ คือเจิมอาโรน และอวยพรประชาชน
สิ่งที่อาโรนทำได้ คือ ถวายเครื่องบูชา และอวยพรประชาชน
แต่สิ่งที่พวกเขาทำไม่ได้ คือ ให้พระรัศมีของพระเจ้ามาปรากฎ และให้เปลว​เพลิง​จาก​พระ​เจ้าพลุ่ง​ออก​มา​เผา​เครื่อง​บูชา
ซึ่งสิ่งที่พวกเขาทำไม่ได้นี้ พระเจ้าทรงกระทำเอง

ในการปรนนิบัติรับใช้พระเจ้า เพียงแต่เราทำอย่างเต็มที่ในส่วนที่พระเจ้ามอบหมายให้เราทำ เท่าที่เราทำได้
ที่เหลือพระเจ้าจะทรงเป็นผู้กระทำเองเพื่อให้งานรับใช้นั้นเกิดผลเป็นพระพรมากมายและถวายเกียรติแด่พระองค์

คำคม

“ เมื่อเราทำส่วนของเราอย่างเต็มที่แล้ว ที่เหลือปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพระองค์ ”