ภาพรวม

# สรุป

@ สื่งที่เรียนรู้

กิจการ บทที่ 27

​เปาโล​และ​นัก​โทษ​บาง​คน​ ถูกส่งตัวลง​เรือ​ไป​ยัง​ประ​เทศ​อิ​ตา​ลี
โดยมี ​นาย​ร้อย​ ​ชื่อ ​ยู​เลียส เป็นผู้ดูแล

อา​ริส​ทาร​คัส ​ชาว​มา​ซิ​โด​เนีย​ ซึ่ง​มา​จาก​เมือง​เธสะ​โล​นิ​กา​ ได้ร่วมเดินทางไป​ด้วย

เมื่อถึง​เมือง​ไซ​ดอน ยู​เลียส​ ​มี​ใจ​เมต​ตา​ต่อ​เปา​โล
ยอม​ให้​เปา​โล​ไป​หาเพื่อนๆ ​เพื่อ​รับ​การ​ดู​แล

เมื่อเรือมาถึง​เกาะ​ไซ​ปรัส ก็เปลี่ยนไปลงเรือที่จาก​เมือง​อเล็ก​ซาน​เดรีย​
เรือ​แล่น​ไป​ช้าๆ อยากยากเย็น อยู่หลาย​วัน เพราะ​ทวน​ลม​
เมื่อมาถึง ​ท่า​งาม เปา​โล​จึง​เตือน​สติพวกเขา ให้พักก่อน อย่าเพิ่งเดินทางต่อไป

แต่​นาย​ร้อย​เชื่อ​กัป​ตัน​ และ​เจ้า​ของ​เรือ​ มาก​กว่า
เพราะ​ท่า​งาม​นั้น​ ไม่​เหมาะ​ที่​จะ​จอด​ใน​ฤดู​หนาว
พวกเขาจึง​คาด​หวัง​ว่า ​จะ​ไป​ให้​ถึง​เมือง​ฟี​นิกส์ ​แล้ว​จอด​อยู่​ที่​นั่น​ตลอด​ฤดู​หนาว

เมื่อ​มี​ลม​ทิศ​ใต้​พัด​มา​เบาๆ พวก​เขา​ก็​คิด​ว่า​สา​มารถ​ทำ​ได้​ตาม​ใจ​ปรารถ​นา​แล้ว จึงออกเดิน
แต่​ใน​ไม่​ช้า ​ก็​เกิด​ลม​พายุ​ ​พัด​​มา​จาก​เกาะ​ครีต

เรือ​ถูก​พายุ ออกทะเลไป
พวกเขาเริ่ม​ขน​ของ​ที่​บรร​ทุก​มา​ทิ้ง​เสีย​ เพราะ​ถูก​พายุ​ใหญ่

และ​เมื่อ​ไม่​เห็น​ดวง​อา​ทิตย์ ​หรือ​ดวง​ดาว ​มา​หลาย​วัน​แล้ว
ทั้ง​ยัง​เจอ​พายุ​ใหญ่​อยู่​อีก
ความ​หวัง​ที่​เรา​จะ​รอด​นั้น ​ก็​หมด​ไป

เมื่อพวกเขาอด​อาหาร​กัน​มา​นาน​แล้ว
เปา​โล​จึง​ ​กล่าว​ว่า
ให้​ทำ​ใจ​ดีๆ ไว้ เพราะ​ว่าจะ​ไม่​มี​ใคร​เสีย​ชีวิต จะ​เสีย​ก็​แต่​เรือ​เท่า​นั้น
โดยเรือจะ​ต้อง​ไป​เกย​เกาะ​แห่ง​หนึ่ง
เพราะ​ว่า​เมื่อ​คืน​นี้​เอง ทูต​สวรรค์ได้มาบอกเปา​โล ว่า
เปาโล​จะ​ต้อง​เข้า​เฝ้า​ซี​ซาร์ และ​พระ​เจ้า​ทรง​โปรดให้​คน​ทั้ง​หมด​​ใน​เรือ​ รอด​ตาย

จน​ถึง​คืน​ที่ 14 ตอน​ประ​มาณ​เที่ยง​คืน​
พวก​กะ​ลาสี ​หา​ทาง​หนี​จาก​เรือ​

เปา​โล​จึง​พูด​กับ​นาย​ร้อย​และ​พวก​ทหาร​
พวก​ทหาร​จึง​ตัด​เชือก​ที่​ผูก​เรือ​เล็ก​ให้​หลุด​ลอย​ไป

พอ​ใกล้​รุ่ง​เช้า เปา​โล​ก็​เชิญ​ชวน​ทุก​คน​ให้​รับ​ประ​ทาน​อาหาร​
และ​กล่าว​ว่า ให้​รับ​ประ​ทาน​อาหาร​เสีย​บ้าง​เพื่อ​จะ​ประทัง​ชีวิต​อยู่​ได้
เพราะ​ไม่​มี​ใคร​ในพวกเขา​ที่​จะ​ต้อง​เสีย​แม้​แต่​เส้น​ผม​สัก​เส้น​หนึ่ง

พวกเขามี​กำ​ลัง​ใจ​ขึ้น ​จึง​รับ​ประ​ทาน​อาหาร​
คนที่​อยู่​ใน​เรือ ​มี​ 276 ​คน

เมื่อ​สว่าง​แล้ว​พวก​เขา​ก็​เห็น​อ่าว​แห่ง​หนึ่ง​มี​หาด
​จึง​ตัด​สาย​สมอ​ทิ้ง​ลง​ทะเล
เรือ​ก็​เกย​ดิน​ ส่วน​ท้าย​เรือ​ ก็​แตก​ออก​ด้วย​กำ​ลัง​คลื่น

พวก​ทหาร​คิด​จะ​ฆ่า​นัก​โทษ​ทั้ง​หลาย
​เพื่อ​ไม่​ให้​ใคร​ว่าย​น้ำ​หนี​ไป​ได้
แต่​นาย​ร้อย​ต้อง​การ​ช่วย​เปา​โล จึง​ห้ามไว้
แล้ว​สั่ง​คน​ที่​ว่าย​น้ำ​เป็น​ ​ว่าย​เข้า​หา​ฝั่ง​ก่อน
พวก​คน​ที่​เหลือ​นั้น​ก็​เกาะ​กระ​ดาน​ไป
แล้ว​ก็​ถึง​ฝั่ง​รอด​ตาย​หมด​ทุก​คน

1. พระเจ้าเป็นผู้บอกเองให้เปาโล ไปเป็นพยานเพื่อพระองค์ต่อหน้าซีซาร์
เปาโลจึงเลือกถวายฏีกา จึงไม่ได้รับการปล่อยตัว
ปรากฏว่าระหว่างทางที่ไป เรือเจอพายุแบบมืดฟ้า มัวทะเล อยู่ ถึง 14 วัน
คงจะอ้วกกัน จนไม่มีอะไรจะอ้วกแล้ว

การเชื่อฟังพระเจ้า ไม่จำเป็นต้องเจอหนทางที่ราบรื่นเสมอไป
บางครั้งต้องเจอกับคลื่นลมพายุอย่างต่อเนื่องเป็นเวลานานด้วยซ้ำไป

แต่ในที่สุด ชีวิตที่เชื่อฟังพระเจ้า จะถวายเกียรติแด่พระองค์

2. ยามที่ทุกคนในเรือกำลังสิ้นหวัง หมดกำลังใจ
ก่อนหน้านี้คงมีบางคน พยายามให้กำลังกันและกัน แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล

แต่เมื่อเปาโล กล่าวถึง ถ้อยคำของพระเจ้า ที่ตรัสกับเขา
พวกเขาจึงมีกำลังใจขึ้นมา

เมื่อเรากล่าวหนุนใจผู้อื่น ด้วยความจริงแห่งพระวจนะของพระเจ้า
จะนำการชูใจและการเปลี่ยนแปลงมาสู่พวกเขา

3. การประยุกต์ใช้ กิจการ 27 ยังมีอีก สามารถอ่านได้จากลิ้งนี้ครับ
http://bit.ly/2NJS5Ww

คำคม

“ คนของพระเจ้า ไม่ว่าอยู่ที่ไหน ก็เป็นพระพรเสมอ ”