ภาพรวม
- ดาเนียล บทที่ 2 เนบูคัดเนสซาร์ ฝันแต่จำไม่ได้ ดาเนียลมาบอกความฝันนั้นและแก้ฝันให้ จึงได้รับแต่งตั้งให้เป็นประธานองคมนตรี
# สรุป
@ สื่งที่เรียนรู้
ดาเนียล บทที่ 2
ในปีที่ 2 ของกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์
พระองค์ทรงฝัน แล้วจำความฝันไม่ได้ รู้แต่ว่าทุกข์ใจมาก
กษัตริย์จึงเรียกพวกโหร พวกหมอดู มา
เพื่อให้ช่วยบอกเรื่องที่พระองค์ฝัน
ถ้าทำไม่ได้ จะถูกทึ้งแขนขาออก และบ้านเรือนจะถูกทำลายทิ้ง
ถ้าทำได้ จะได้รับรางวัล และเกียรติยศยิ่งใหญ่
พวกเขาทูลกษัตริย์ว่า
สิ่งที่ถามนั้นยากเกินไป ไม่มีใครจะเปิดเผยได้ นอกจากบรรดาพระผู้ไม่ได้อยู่กับมนุษย์
กษัตริย์จึงกริ้วมาก สั่งให้ประหารพวกนักปราชญ์ทั้งหมดของบาบิโลน
เมื่ออารีโอคหัวหน้าราชองครักษ์ มาจับดาเนียล
ดาเนียลก็ถามอย่างฉลาดว่า
ทำไมพระราชกฤษฎีกาของพระราชา จึงเร่งด่วนนัก?
(ประมาณว่า “ประหารได้ ไม่เป็นไร ไม่หนีไปไหน ว่าแต่ ทำไมรีบประหารจังครับ?”)
แล้วอารีโอคก็เล่าเรื่องให้ดาเนียลรู้
ดาเนียลจึงขอให้กษัตริย์ทรงเลื่อนกำหนดเวลาไปก่อน
แล้วดาเนียลจะถวายคำแก้ฝันให้
แล้วดาเนียลก็กลับบ้าน แจ้งเรื่องแก่เพื่อนทั้งสามของเขา
และให้ทูลขอพระกรุณาจากพระเจ้า
พระเจ้าทรงเปิดเผยความลึกลับนั้นแก่ดาเนียล ในนิมิต เวลากลางคืน
ดาเนียลจึงอธิษฐานสรรเสริญพระเจ้า ที่ทรงเปิดเผยสิ่งที่ลึกซึ้งและลี้ลับ แก่พวกเขา
แล้วดาเนียลก็เข้าเฝ้ากษัตริย์ ทูลว่า
ไม่มีใครเปิดเผยความลึกลับแด่กษัตริย์ได้
นอกจากพระเจ้าในฟ้าสวรรค์ จะทรงเปิดเผยให้ทราบ
ความฝันของกษัตริย์นั้น เป็นเรื่องซึ่งจะเกิดมาภายหลัง
และที่ดาเนียล เปิดเผยความลับลึกนี้ได้ ไม่ใช่เพราะฉลาดกว่าคนอื่นๆ
แต่เพราะพระเจ้าต้องการให้กษัตริย์เข้าใจ
ในความฝันนั้น มีปฏิมากรขนาดใหญ่ รูปร่างน่ากลัว
– หัว เป็นทองคำ
– อกและแขน เป็นเงิน
– ท้องและโคนขา เป็นทองสัมฤทธิ์(บรอนซ์)
– ขา เป็นเหล็ก
– เท้า เป็นเหล็กปนดิน
แล้วมีหินก้อนหนึ่ง ถูกตัดออกมาไม่ใช่ด้วยมือมนุษย์
หินนั้นกระทบปฏิมากรที่เท้าอันเป็นเหล็กปนดิน
ทำให้มันแตกเป็นชิ้นๆ จนหาร่องรอยไม่พบอีกเลย
แต่ก้อนหินนั้น กลายเป็นภูเขาใหญ่จนเต็มพิภพ
คำแก้ฝัน ก็คือ
– หัว เป็นทองคำ คือ เนบูคัดเนสซาร์
– ต่อไป จะมีราชอาณาจักรด้อยกว่า ปรากฏขึ้น อีกหลายอาณาจักร
– แล้วพระเจ้าจะทรงสถาปนา อาณาจักรหนึ่ง ซึ่งไม่มีวันถูกทำลายได้ และจะทำให้ราชอาณาจักรเหล่านี้ทั้งหมดพินาศไป
แล้วกษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ ก็ทรงกราบลงและเคารพดาเนียล
และยอมรับว่า
พระเจ้าของดาเนียล ทรงเป็นพระเจ้าเหนือพระทั้งหลาย
แล้วกษัตริย์ทรงให้ประทานของกำนัลมากมายแก่ดาเนียล
และแต่งตั้งให้เป็นผู้ครอบครองมณฑลทั้งหมดของบาบิโลน
และเป็นประธานองคมนตรีของนักปราชญ์ทั้งสิ้น
ดาเนียลก็ขอให้กษัตริย์ ทรงตั้งชัดรัค เมชาค และอาเบดเนโก
เป็นผู้บริหารมณฑลบาบิโลน
แต่ดาเนียลยังคงอยู่ในราชสำนัก
1. พระเจ้าทรงให้เนบูคัดเนสซาร์ ฝันแต่จำไม่ได้
เพื่อให้คนทั้งอาณาจักรบาบิโลน เห็นความยิ่งใหญ่ของพระเจ้า
และเพื่อให้ดาเนียลกับเพื่อนๆ ผู้ยำเกรงพระเจ้า ได้รับพระพร
ไม่ว่าสิ่งใด เกิดขึ้นกับใคร ก็ยังอยู่ในแผนการแห่งพระพรของพระเจ้า
สำหรับผู้ที่ยำเกรงพระองค์
2. เมื่อพระเจ้าทรงเปิดเผยความลึกลับนั้นแก่ดาเนียล
ดาเนียลสรรเสริญพระเจ้า ที่ทรงเปิดเผยสิ่งลี้ลับ แก่ “พวกเขา” (แสดงว่า รวมเพื่อนทั้งสาม ด้วย)
ทั้งที่พระเจ้าเปิดเผยแก่ดาเนียลคนเดียว
แต่ดาเนียลก็รู้ดีว่า การเปิดเผยนี้คำอธิษฐานของเพื่อนทั้งสามคน เป็นองค์ประกอบสำคัญที่ขาดไม่ได้
การที่ใครสักคนหนึ่งทำสิ่งใดสำเร็จนั้น คนที่อธิษฐานเผื่อเขา ก็เป็นส่วนหนึ่งในความสำเร็จนั้นด้วยเสมอ
ดังนั้นอย่าอ่อนระอาใจที่อธิษฐานเผื่อ ผู้ที่กำลังปรนนิบัติรับใช้พระเจ้า
3. ปฏิมากร ที่เนบูคัดเนสซาร์ ฝันเห็นนั้น คือ อาณาจักรบาบิโลน มีเดีย-เปอร์เซีย กรีก โรม และ อาณาจักรโรมปนกับอื่นๆ(จนกลายเป็นยุโรป ในเวลาต่อมา)
ก้อนหินนั้น คือ พระเยซูคริสต์ ที่อาณาจักรของพระองค์จะตั้งมั่นคงอยู่ชั่วนิรันดร์ แต่อาณาจักรอื่นๆจะสูญสิ้นไป
คำพยากรณ์ในพระคำของพระเจ้า เป็นจริงเสมอ
4. ดาเนียล เชลยผู้ยำเกรงพระเจ้า บัดนี้แม้แต่กษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในเวลานั้นยังก้มลงกราบ
คนที่ยำเกรงพระเจ้า พระเจ้าจะทรงยกเขาขึ้นอย่างสูง
และดาเนียลเมื่อได้ดี ก็ไม่ลืมเพื่อน
คนที่ยำเกรงพระเจ้า จะระลึกถึงคนของพระเจ้าเสมอ
คำคม
“ คนที่ถวายเกียรติแด่พระเจ้า จะได้รับเกียรติที่พระเจ้าประทานให้ ”