สรุป บทเพลงคร่ำครวญ 1

ภาพรวม

บทเพลงคร่ำครวญ เยเรมีย์เขียนขึ้นกล่าวถึงความเสียใจ ที่เยรูซาเล็มถูกทำลายเนื่องจากความผิดบาปของคนอิสราเอล
บทเพลงคร่ำครวญ บทที่ 1 เยเรมีย์ คร่ำครวญอาลัยถึงเยรูซาเล็ม ที่ถูกศัตรูทำลายลงอย่างสิ้นเชิง เพราะความบาปชั่วของคนอิสราเอล

# สรุป

@ สื่งที่เรียนรู้

บทเพลงคร่ำครวญ บทที่ 1

อนิจจา นครที่เคยคับคั่งด้วยพลเมือง เคยยิ่งใหญ่
เป็นดั่งเจ้าหญิงท่ามกลางประเทศทั้งหลาย
บัดนี้กลายเป็นที่ร้างเปล่า
เพื่อนทุกคนของเธอ(หมายถึง เยรูซาเล็ม) ได้กลายเป็นศัตรูของเธอ

คนอิสราเอลต้องตกเป็นเชลยในต่างแดน
ต้องทุกข์ยาก ต้องทำงานหนักอย่างทาส
กรุงเยรูซาเล็มก็ร้างเปล่าเสียแล้ว
ศัตรูของเธอได้จำเริญขึ้น
เธอทนทุกข์ เพราะการละเมิดมากมายของเธอ
ความสง่างามทั้งสิ้น ได้พรากไปจากเธอแล้ว

ในยามที่คนอิสราเอลทุกข์ยากและพลัดพรากจากบ้าน
พวกเขาได้หวนระลึกถึง ของล้ำค่าทั้งสิ้น ที่ตนเคยมี
เพราะพวกเขาได้ทำบาปใหญ่หลวง
ดังนั้นทุกคนที่เคยให้เกียรติพวกเขากลับลบหลู่พวกเขา

ศัตรูได้ยึดเอาของล้ำค่าทุกชิ้นของพวกเขาไป
พวกเขาต้องเอาของล้ำค่าแลกอาหารกินประทังชีวิต

พระเจ้าได้ทรงส่งเพลิงลงมาจากเบื้องบน
พระองค์ได้ทรงทำให้พวกเขาสิ้นหวัง และอ่อนระอาใจ

การละเมิดของพวกเขาถูกรวบมัดไว้ด้วยกัน เป็นแอกอยู่รอบคอพวกเขา
พระเจ้าทรงปฏิเสธที่จะช่วยพวกเขาในยามสงคราม

ด้วยเหตุนี้เยเรมีย์ จึงร้องไห้ คร่ำครวญ เพราะพวกศัตรูได้ชัยชนะแล้ว
พระเจ้าทรงชอบธรรมแล้ว เพราะคนอิสราเอลได้ขัดขืนพระบัญชาของพระองค์
พวกเขาจึงตกไปเป็นเชลยแล้ว

ขอพระเจ้าทรงโปรดนำวาระที่ทรงประกาศไว้นั้นให้มาถึง
วาระที่การชั่วทุกอย่างของศัตรูของอิสราเอลปรากฏ
แล้วพระองค์ก็ทรงลงโทษพวกเขา เหมือนอย่างที่ลงโทษอิสราเอล

1. เยเรมีย์ได้เตือนคนอิสราเอลให้หันกลับจากบาปชั่วของพวกเขา
แต่พวกเขาไม่เชื่อ จนในที่สุดบ้านเมืองและพระวิหาร ถูกทำลาย
พวกเขาเอง บ้างก็ถูกฆ่า บ้างก็ถูกจับไปเป็นเชลย

เยเรมีย์ไม่ได้สะใจ หรือดีใจ ที่สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้น
แต่ร้องไห้ โศกเศ้าเสียใจ

นี่ควรจะเป็นท่าทีของเราผู้เป็นประชากรของพระเจ้า
ที่จะพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะช่วย คนทั้งหลายให้กลับใจใหม่
แต่ถ้าพวกเขาไม่กลับใจ จนต้องพบกับเรื่องน่าเศร้า
เราก็สมควรยังคงรักพวกเขาต่อไป และสงสารพวกเขาอย่างจริงใจ

2. เยรูซาเล็มเต็มไปด้วยสง่าราศี ไม่ใช่เพราะความงามของตน
แต่เพราะพระเจ้าทรงสถิตอยู่ด้วย
เมื่อชาวเยรูซาเล็มละทิ้งพระเจ้า
เมืองนั้นจึงถูกลบหลู่ หมดศักดิ์ศรี และถูกทิ้งร้าง

สิ่งที่เรามีวันนี้ เพราะพระเจ้าทรงสถิตอยู่ด้วยและอวยพระพรแก่เรา
อย่าให้หลงลืมตัว ละทิ้งหรือหันหลังให้พระองค์
แต่ให้เราถ่อมใจลง ดำเนินชีวิตติดตามพระเจ้าตลอดวันคืนชีวิตของเรา

คำคม

“ สง่าราศีของเรา ขึ้นอยูกับการทรงสถิตของพระเจ้าในชีวิตของเรา ”

สรุป บทเพลงคร่ำครวญ 2

ภาพรวม

บทเพลงคร่ำครวญ บทที่ 2 เยเรมีย์คร่ำครวญโศกเศร้าถึงเยรูซาเล็มที่ถูกทำลาย ด้วยพระพิโรธของพระเจ้า เนื่องจากความบาปของประชาชน

# สรุป

@ สื่งที่เรียนรู้

บทเพลงคร่ำครวญ บทที่ 2

อนิจจา
ด้วยพระพิโรธพระเจ้า ศิโยนจึงอับอาย
ในวันแห่งพระพิโรธ ศักดิ์ศรีของอิสราเอลถูกเหวี่ยงลง
ด้วยความกริ้วของพระองค์ที่อยู่ทั้งสิ้นของยาโคบ ได้พังลง
ด้วยพระพิโรธรุนแรง กำลังของอิสราเอลก็หมดสิ้นไป
พระเจ้าได้ทรงระบายพระพิโรธออกมาดุจเพลิง
วังทุกแห่งของอิสราเอลจึงถูกทำลาย
และเต็มไปด้วยความเศร้าโศกและการคร่ำครวญ
ด้วยพระพิโรธเกรี้ยวกราด พระองค์ทรงพังสถานนมัสการของพระองค์
ทั้งทำให้เทศกาลเลี้ยงและวันสะบาโต หมดสิ้นไปในศิโยน
ไม่มีธรรมบัญญัติ ผู้เผยพระวจนะก็ไม่ได้รับนิมิตจากพระเจ้าอีก

ด้วยเหตุนี้เยเรมีย์จึงร้องไห้ อย่างทุกข์ระทมใจ
เพราะความพินาศแห่งประชาชนอิสราเอล
เพราะเด็กเล็กๆ เป็นลมสลบ อยู่ตามลานเมือง
ชีวิตของเขาต้องสิ้นไป ที่อกแม่ของเขา

หายนะของเยรูซาเล็ม ใหญ่ดุจทะเล ไม่มีผู้ใดจะเยียวยาได้
ทุกคนที่ผ่านทางนั้น ก็ตบมือเยาะ และสั่นศีรษะ ต่อเยรูซาเล็ม

พระเจ้าทรงทำตามพระประสงค์แล้ว
ทรงทำให้พระดำรัสสำเร็จ ตามที่ทรงบัญชาไว้นานแล้ว
พระองค์ได้ทรงทำลายลงโดยปราศจากพระกรุณา

จงลุกขึ้นร้องทูลตลอดเวลา
จงระบายความในใจต่อพระเจ้า
จงอ้อนวอนพระเจ้า เพื่อขอชีวิตลูกเด็กเล็กแดงของตน

ข้าแต่พระเจ้า
ผู้หญิงหิวจนกินลูกของตน ที่ยังอุ้มอยู่
ปุโรหิตและผู้เผยพระวจนะ ถูกประหาร ในสถานนมัสการของพระเจ้า
เด็กและคนแก่ นอนอยู่ตามพื้นดินบนถนน
คนหนุ่มสาว ถูกฆ่าตายด้วยดาบ
คนที่อิสราเอลกลัว มาจากรอบด้าน อย่างในวันเทศกาลเลี้ยง
ไม่มีสักคนหนึ่งหนีรอดไปได้

1. พระเจ้าทรงสำแดงความเมตตามากมาย แก่คนอิสราเอลเรียกร้องให้พวกเขากลับใจใหม่
ก่อนที่วันแห่งพระพิโรธจะมาถึง
แต่พวกเขาไม่สนใจใยดี กลับดื้อรั้นในทางชั่วของตนต่อไป
จนกระทั่งวันแห่งพระพิโรธมาถึง
ในวันนั้นพวกเขา แสวงหาพระเมตตา แต่ไม่พบ กลับพบกับความเข้มงวดและเด็ดขาดของพระเจ้า

วันนี้ เป็นวันแห่งพระเมตตา พระเจ้าทรงเรียกให้เรากลับใจใหม่
ก่อนที่วันแห่งการพิพากษาจะมาถึง
วันนี้ ไม่ว่าเราจะเป็นใคร จะทำผิดพลาดพลั้งบาป หรือทำชั่วสักเพียงใด
หากกลับใจมาหาพระเจ้า พระองค์พร้อมที่จะเมตตา ให้อภัยแก่เรา
และช่วยเราให้เริ่มต้นชีวิตใหม่
แต่เมื่อวันพิพากษามาถึง วันนั้นคนเหล่านั้นที่ไม่ยอมกลับใจในวันแห่งพระเมตตา
จะพบกับพระพิโรธอันน่าสะพรึงกลัวของพระเจ้า

2. สิ่งที่พระเจ้าประกาศเอาไว้ ว่าจะทรงกระทำ
ไม่ใช่เป็นเพียงการขู่ให้กลัว
แต่ทุกอย่างจะเกิดขึ้นอย่างนั้นจริงๆ

พระคำของพระเจ้าทรงประกาศไว้แล้วว่า
คนที่มีบาปทุกคน จะต้องถูกทิ้งลงในบึงไฟนรก
และต้องทุกข์มรมานอยู่ที่นั่นตลอดชั่วนิจนิรันดร์

อย่ามัวรอช้า ให้เรารีบช่วยผู้คนให้พ้นนรก
ด้วยการนำพวกเขามาถึงความรอดในพระเยซูกันเถิด

คำคม

“ คนที่ต้องเผชิญกับพระพิโรธของพระเจ้า ในวันแห่งการพิพากษา
จะน่าสะพรึงกลัวสักเพียงใด? ”

สรุป บทเพลงคร่ำครวญ 3

ภาพรวม

บทเพลงคร่ำครวญ บทที่ 3 ขณะที่เยเรมีย์ทุกข์ระทมใจและสิ้นหวัง เขาระลึกถึงความรักมั่นคงของพระเจ้า จึงกลับมีความหวังขึ้นอีกครั้ง

# สรุป

@ สื่งที่เรียนรู้

บทเพลงคร่ำครวญ บทที่ 3

เยเรมีย์กล่าวว่า เขาเป็นคนที่พบความทุกข์ยาก
พระเจ้าทรงนำและเขาก็เดินตาม ในความมืดมิด
สุขภาพของเขาก็ร่วงโรย
เขาเต็มด้วยความขมขื่นและความทุกข์ยาก

แม้เมื่อเขาร้องทูลขอความช่วยเหลือ
พระองค์มิทรงฟังคำอธิษฐานของเขา
เขาจึงพบกับความสิ้นหวัง
เขากลายเป็นที่หัวเราะเยาะของทุกคนในชาติ
เขาเต็มไปด้วยความขมขื่น จนลืมไปแล้วว่าความสุขเป็นอย่างไร
ศักดิ์ศรีและความหวังของเขา ก็ดับสูญไป

แต่เมื่อเยเรมีย์หวนคิดถึงเรื่องหนึ่ง ก็มีความหวังเกิดขึ้น คือ
ความรักมั่นคงของพระเจ้าไม่เคยหยุดยั้ง
และพระกรุณาของพระองค์ไม่มีสิ้นสุด
เป็นของใหม่ทุกเวลาเช้า
ความเที่ยงตรงของพระองค์ใหญ่ยิ่งนัก

พระเจ้าทรงเป็นมรดกส่วนของเขา
ดังนั้นเขาจึงมีความหวังในพระองค์

พระเจ้าทรงดีต่อผู้ที่คอยพระองค์ และต่อผู้ที่แสวงหาพระองค์
ดังนั้นเขาจะ รอความรอดจากพระเจ้า อย่างเงียบๆ
เพราะพระองค์เองจะทรงรับผิดชอบต่อภาระของเขา

ดังนั้นใครจะตบก็ให้เขาตบไป
ถ้าพระเจ้าจะให้รับความอับอายใดๆ ก็ขอรับอย่างเต็มขนาด
เพราะว่าพระเจ้าจะไม่ทรงละทิ้งเป็นนิตย์
แม้ทรงทำให้เกิดความเศร้าโศก
พระองค์จะทรงพระกรุณา ตามความรักมั่นคงอันอุดมของพระองค์

ทุกสิ่งที่เกิดขึ้น มาจากพระบัญชาให้เป็นไป
สิ่งดีและสิ่งร้ายก็ออกมาจากคำตรัสของพระองค์

มนุษย์ถูกทำโทษเพราะบาปของตน
จงพิจารณาวิถีของตน และกลับมาหาพระเจ้าเถิด
ร้องต่อพระเจ้า ขอการอภัยจากพระองค์

พระองค์ได้ทรงทำให้คนอิสราเอล เป็นเหมือนสิ่งโสโครกและขยะ
ท่ามกลางชนชาติทั้งหลาย
ความสยดสยอง หลุมพราง ความร้างเปล่าและความพินาศ มาถึงคนอิสราเอล

เยเรมีย์จึงร้องไห้อย่างหนัก เพราะความพินาศของประชาชนอิสราเอล
ขอพระเจ้าทรงทอดพระเนตร ดูจากฟ้าสวรรค์

แต่พวกคนอิสราเอลกลับพยายามฆ่าเยเรมีย์ ในบ่อ และขว้างหินใส่เขา
เขาคิดว่า เขาคงตายในบ่อนั้นเป็นแน่
แต่พระเจ้าทรงฟังเสียงทูลของเขา
พระองค์ตรัสกับเขาว่า
‘อย่ากลัวเลย’

พระเจ้าทรงเห็นความผิด ความอาฆาต และแผนการร้ายทั้งหมด ที่พวกเขาทำต่อเยเรมีย์แล้ว
ขอทรงตอบแทนพวกเขา ตามการงานที่มือพวกเขาได้ทำ

1. เมื่อเยเรมีย์เชื่อฟังทำตามพระเจ้า ปรากฏว่า สิ่งที่เขาพบเจอ ก็คือ
ความทุกข์ยากลำบาก ความเจ็บปวด ความระทมใจ ความอับอาย ความขมขื่นใจ ความอาฆาตมาดร้าย และการถูกทำร้ายร่างกาย
แต่ในที่สุดพระเจ้าก็ทรงช่วยเขาให้รอดปลอดภัย แต่คนเหล่านั้นที่คิดร้ายต่อเขา ถูกทำลายสิ้น

การเชื่อฟังพระเจ้า ไม่ได้หมายความว่า เราจะไม่พบกับความทุกข์ยากลำบาก หรือความอับอาย
แต่ท่ามกลางเหตุการณ์เหล่านั้น หากเรายังคงเชื่อฟังพระเจ้าต่อไป
ชีวิตของเราจะถวายเกียรติแด่พระเจ้า ในเหตุการณ์ทั้งปวงเหล่านั้น

2. วิธีที่จะเผชิญกับความทุกข์ยากลำบากในชีวิต คือ
ระลึกถึงความรักมั่นคง และความสัตย์ซื่อของพระเจ้า
แล้วความหวังในพระองค์ และรอคอยพระองค์

3. เมื่อเรายอมรับความจริงว่า
ทุกอย่างที่เกิดขึ้น อยู่ภายใต้การควบคุมของพระเจ้า
ไม่ว่าอะไรเกิดขึ้นกับเรา จงยอมจำนนต่อพระเจ้าในเหตุการณ์นั้น
และเชื่อมั่นว่า พระเจ้าไม่มีวันทอดทิ้งเราอย่างแน่นอน

คำคม

“ ความรักมั่นคงของพระเจ้า ไม่เคยยั้งหยุด ”

สรุป บทเพลงคร่ำครวญ 4

ภาพรวม

บทเพลงคร่ำครวญ บทที่ 4 เยเรมีย์คร่ำครวญถึงการลงโทษอันรุนแรงของพระเจ้าที่เกิดขึ้นกับผู้คนในเยรูซาเล็ม

# สรุป

@ สื่งที่เรียนรู้

บทเพลงคร่ำครวญ บทที่ 4

อนิจจา ชาวศิโยนผู้ล้ำค่า ดังทองบริสุทธิ์ บัดนี้ถูกตีราคาเพียงเท่าหม้อดิน
ประชาชนของศิโยนก็ใจร้าย ดุจนกกระจอกเทศในถิ่นทุรกันดาร
(โยบ 39:13-16 บรรยายว่า นกกระจอกเทศได้ละทิ้งลูกของมัน)
พวกเด็กได้ขออาหาร แต่ไม่มีผู้ใดให้เขา
พวกที่เคยรับประทานอาหารชั้นเลิศ กลับถูกละทิ้งอยู่ตามถนน
พวกที่เคยสวมเสื้อสีม่วง(ราคาแพง) กลับต้องนอนบนกองขยะ
พวกเจ้านายที่ผิวพรรณงดงาม บัดนี้หน้าของเขาก็ดำกว่าเขม่า ไม่มีผู้ใดจำเขาได้ตามถนน หนังเหี่ยวแห้งซูบผอมติดกระดูก
มือของหญิงที่ใจเมตตา กลับเอาลูกของตัว ต้มกิน

เพราะโทษทัณฑ์ของอิสราเอลนั้นใหญ่หลวง กว่าโทษของเมืองโสโดม
พระเจ้าทรงเทพระพิโรธอันเกรี้ยวกราดเหนือศิโยน

เพราะบาปของพวกผู้เผยพระวจนะ และพวกปุโรหิต ที่ได้ทำให้โลหิตของผู้ชอบธรรมไหลออก
พวกเขาจึงเดินไปตามถนน อย่างคนตาบอด
คนทั้งหลายก็รังเกียจพวกเขา ร้องตะโกนไล่พวกเขาไปให้พ้น

คนทั้งหลายก็หาความช่วยเหลือไม่พบ
จุดจบก็ใกล้จะมาถึง
ศัตรูได้โจมตีพวกเขาอย่างรวดเร็ว

โอ เอโดม เอ๋ย การพิพากษานี้จะมาถึงเจ้าด้วย
เมื่อศิโยน รับการลงโทษครบแล้ว
พระเจ้าจะไม่ทรงพาเธอไปเป็นเชลยอีกต่อไป
เมื่อนั้นพระเจ้าจะทรงลงโทษเอโดมเพราะบาปของเจ้า

1. เมื่อการพิพากษาของพระเจ้ามาถึง นั่นเป็นความน่าสะพรึงกลัวอย่างที่สุด
เพราะพระองค์จะพิพากษาอย่างยุติธรรม อย่างสาสม โดยไม่เห็นแก่หน้าผู้ใดเลย

เราสามารถหลีกพ้นการพิพากษาของพระเจ้าได้
ด้วยการกลับใจใหม่ หันมาหาพระเยซูในวันนี้
เพื่อวันนั้น เราจะไม่ต้องเข้าสู่การพิพากษาของพระเจ้า

2. พวกผู้นำ พวกผู้เผยพระวจนะ และพวกปุโรหิต ที่ชักนำให้ประชาชนทำสิ่งชั่วร้าย
จนทำให้ประชาชนต้องพบกับความทุกข์และความอับอายอย่างยิ่ง
คนเหล่านั้นจะพบความทุกข์และความอับอายยิ่งกว่า

เมื่อเราเป็นผู้นำฝ่ายวิญญาณ เรามีความรับผิดชอบในการนำผู้อื่นให้เดินอย่างถูกต้องในทางของพระเจ้า
และเราต้องรับผิดชอบต่อผลที่เกิดขึ้นกับพวกเขา หากเราทำหน้าที่อย่างไม่สัตย์ซื่อ

คำคม

“ จงหลีกหนีจากพระพิโรธของพระเจ้า ในขณะที่ยังมีโอกาส ”

สรุป บทเพลงคร่ำครวญ 5

ภาพรวม

บทเพลงคร่ำครวญ บทที่ 5 เยเรมีย์อธิษฐานอ้อนวอนต่อพระเจ้า เกี่ยวกับความทุกข์ที่คนอิสราเอลได้รับ จากการลงโทษของพระเจ้า เพราะความบาปของพวกเขา

# สรุป

@ สื่งที่เรียนรู้

บทเพลงคร่ำครวญ บทที่ 5

เยเรมีย์อธิษฐานว่า
ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงระลึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นแก่ข้าพระองค์ทั้งหลาย
– มรดกและบ้านเรือน ก็กลายเป็นของพวกต่างชาติ
– น้ำหรือฟืนก็ต้องซื้อเขาดื่ม
– ถูกไล่ล่า ทั้งอ่อนเพลียและไม่ได้พักผ่อนเลย
– ต้องยอมจำนนต่ออียิปต์และอัสซีเรีย เพื่อจะได้อาหารกิน

บรรพบุรุษของพวกข้าพระองค์ ทำบาปและตายแล้ว
พวกข้าพระองค์ต้องรับโทษเพราะบาปของพวกเขา

– พวกทาสปกครองพวกข้าพระองค์
– พวกข้าพระองค์ได้อาหารมาโดยเสี่ยงชีวิต
– ผิวหนังของพวกข้าพระองค์ก็ถูกแผดเผา
– ผู้หญิงในศิโยนและในยูดาห์ ก็ถูกขืนใจ
– พวกเจ้านาย ก็ถูกมัดมือแขวนไว้
– คนหนุ่มถูกบังคับให้โม่แป้ง
– เด็กๆต้องทำงานแบกฟืนหนัก
– คนแก่หายไปหมด
– ความปลาบปลื้มและเสียงดนตรีก็หมดไป
– การเต้นรำ กลายเป็นการไว้ทุกข์

วิบัติแก่พวกข้าพระองค์ เพราะพวกข้าพระองค์ทำบาป

ข้าแต่พระเจ้า ขออย่าทรงลืมพวกข้าพระองค์เสียเป็นนิตย์
ขอทรงช่วยพวกข้าพระองค์ให้กลับสู่พระองค์เถิด
ขอทรงฟื้นวันเวลาของข้าพระองค์ให้เหมือนดังก่อน

1. บรรพบุรุษของคนอิสราเอล ทำบาป ถูกลงโทษ บัดนี้ตายไปหมดแล้ว
คนอิสราเอลรุ่นต่อมาไม่ยอมเรียนรู้ แต่ยังคงทำบาป เหมือนบรรพบุรุษของพวกเขา
การลงโทษที่รุนแรงยิ่งกว่าจึงตกมายังพวกเขา

ให้เราเรียนรู้จากความผิดพลาดของคนอิสราเอล
แล้วอย่าทำเหมือนพวกเขา

2. เมื่อเยเรมีย์เห็นความทุกข์ของประชาชน อันเนื่องมาจากผลแห่งการทำบาปของพวกเขา
สิ่งที่เยเรมีย์ทำ คือ
สารภาพบาปต่อพระเจ้า และอ้อนวอนขอพระเมตตาจากพระองค์

หากวันนี้ตัวเราเอง หรือคนที่เรารัก ต้องพบกับความทุกข์ระทม อันเป็นผลจากบาปที่ทำ
ให้เรารีบเข้ามาสารภาพบาปต่อพระเจ้า และทูลขอพระเมตตาจากพระองค์เถิด
แล้วพระองค์จะทรงให้เรากลับสู่สภาพดี

คำคม

“ ขอทรงฟื้นวันเวลาของข้าพระองค์ ให้กลับสู่สภาพดีเหมือนดังก่อน ”