ภาพรวม
- ผู้แต่งสดุดีบทนี้อธิษฐานขอพระเจ้าทรงช่วยเขาให้พ้นจาก คำพูดใส่ร้าย คำโกหก และคำหลอกลวง
# สรุป
@ สื่งที่เรียนรู้
สดุดี บทที่ 120 สดุดีบทนี้เป็นบทเพลงแห่ขึ้น ที่คนอิสราเอลใช้ร้องเมื่อพวกเขาไปยังกรุงเยรูซาเล็มทุกปี
เมื่อข้าพเจ้าทุกข์ใจ ข้าพเจ้าได้ร้องทูลต่อพระเจ้า
และพระองค์ทรงตอบข้าพเจ้า
“ขอทรงช่วยกู้ข้าพระองค์ให้พ้นจากคำพูดใส่ร้าย คำโกหก และการหลอกลวง”
คำพูดใส่ร้ายหรือล่อลวงคนอื่น ก็เหมือนกับ ลูกธนูคมของนักรบ
(สภษ. 25:18 ผู้ใดเป็นพยานเท็จกล่าวหาเพื่อนบ้านของตน ก็เหมือนกระบองศึก หรือดาบ หรือลูกธนูคมกริบ)
ซึ่งพระเจ้าจะให้ลูกธนูนั้น ตกใส่ตัวเขาเอง
วิบัติแก่ข้าพเจ้า เพราะข้าพเจ้าอยู่ห่างไกลจากบ้านเกิดเมืองนอน
และถูกห้อมล้อมด้วยคนป่าเถื่อน ที่ประสงค์ร้าย
จึงไม่อาจพบความสงบสุขได้
1. ในยามทุกข์ใจ ทางออกที่ดีที่สุดของเรา คือ ร้องทูลต่อพระเจ้า
พระองค์ผู้ทรงรักเราอย่างที่สุด จะไม่ทรงอยู่เฉยแน่นอน
พระองค์จะทรงตอบคำวิงวอนของเรา
2. คนที่ใส่ร้ายคนอื่น จะถูกใส่ร้าย
คนที่หลอกลวงคนอื่น จะถูกหลอกลวง
เมื่อเราทราบความจริงนี้แล้ว
จงยำเกรงพระเจ้า และระมัดระวังในการดำเนินชีวิตมากยิ่งขึ้นอีก
3. ตราบเท่าที่อยู่ท่ามกลางคนชั่วร้าย จะไม่มีวันสงบสุข
แต่วันหนึ่งจะมาถึง เมื่อเราเข้าไปอยู่ในเมืองสวรรค์
ที่ซึ่งไม่มีสิ่งใดที่เป็นมลทิน หรือคนใดที่ประพฤติอย่างน่าสะอิดสะเอียน หรือประพฤติการหลอกลวงจะเข้าไปในนครนั้นได้ (วว. 21:27)
และที่นั่นเราจะพบกับความสงบสุขชั่วนิรันดร์
คำคม
“ ผู้ที่ยิงธนูใส่ผู้อื่น จะถูกธนูยิงเสียเอง ”