ภาพรวม

# สรุป

@ สื่งที่เรียนรู้

สดุดี บทที่ 137 คร่ำ​ครวญ​เพราะเย​รู​ซา​เล็ม​​​ถูกทำลาย

ณ ริม​ฝั่ง​ลำ​น้ำ​แห่ง​บา​บิ​โลน ​
ที่นั่นเราร่ำ​ไห้​ระลึก​ถึง​ศิ​โยน บ้านเกิดเมืองนอนของเรา
ที่​นั่น​ผู้​ที่​จับ​เรา​เป็น​เชลย บังคับ​ให้​เรา​ร้อง​เพลงเพื่อสร้างความ​สนุก​สนานแก่พวกเขา

เย​รู​ซา​เล็ม​เอ๋ย ​
ข้าจะไม่​ลืม​เธอ
​ข้าจะ​ระลึก​ถึง​เธอ ​
และข้า​จะ​ตั้งเธอ​ไว้​เหนือ​ความ​ยินดี​สูง​สุด​ของ​ข้า

ข้า​แต่​พระเจ้า ขอ​ทรง​ระลึก​ถึง​
สิ่ง​ที่​คน​เอ​โดม​ทำ​ใน​วัน​ที่​เย​รู​ซา​เล็ม​แตก
สิ่งที่​บา​บิ​โลน​ทำแก่อิสราเอล
ขอทรง​ตอบ​แทน​พวกเขา​ให้​สา​สม​กับ​ที่​พวกเขา​ได้​ทำ​กับ​อิสราเอล

1. .ในยามทุกข์ระทม สิ้นหวัง และกำลังตกอยู่ในอันตราย
สิ่งที่ผู้เขียนสดุดีบทนี้ทำ คือ
ร้องทุกข์ต่อพระเจ้า นำความคับแค้นใจของเขาทูลระบายต่อพระเจ้า

ทางออกที่ดีที่สุด ที่เราทำได้เมื่อเราเผชิญหน้ากับความทุกข์ระทมใจ คือ
จงระบายในใจของเราต่อพระเจ้า
ผู้ทรงรักเรา และทรงคอยสดับฟังเราอยู่

2. เมื่อคนอิสราเอลฟ้องพระเจ้า ถึงการที่คนเอโดมเพื่อนบ้านของเขา ซ้ำเติมพวกเขา
และถึงการที่บาบิโลนศัตรูองเขา ทำกับพวกเขาอย่างโหดร้าย

พระเจ้าทรงสดับและพระองค์ทรงจัดการกับคนเหล่านั้น
ตามประวัติศาสตร์ ทั้งเอโดมและบาบิโลน ถูกทำลายลงอย่างสิ้นเชิง
และไม่มีการสร้างขึ้นมาอีกเลย

คำคม

“ ในทุกความทุกข์ จงร้องทูลต่อพระเจ้า ”