ภาพรวม
- ผู้ที่แสวงหาพระเจ้า จะรอคอยพระองค์และตั้งความหวังทั้งหมดไว้ที่พระองค์
# สรุป
@ สื่งที่เรียนรู้
สดุดี บทที่ 42 จงหวังใจในพระเจ้าเสมอ ในทุกสถานการณ์
ผู้แต่งบทเพลง(ซึ่งน่าจะเป็นดาวิด) ได้แต่งบทเพลง ว่า
กวางดิ้นรนหาธารน้ำฉันใด
จิตใจของข้าพระองค์หิวกระหายหาพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์ฉันนั้น
ข้าพระองค์ปรารถนาที่จะได้เห็นพระพักตร์พระเจ้า
ข้าพระองค์ทุกข์ใจทั้งวันคืน
คนก็เยาะเย้ยข้าพระองค์ ว่า
“พระเจ้าของเจ้าอยู่ที่ไหน?”
จิตใจของข้าพระองค์ระลึกถึงไปร่วมนมัสการในพระนิเวศของพระเจ้า อีกครั้ง
จิตใจของข้าเอ๋ย ไฉนเจ้าจึงฝ่ออยู่?
ไฉนเจ้าจึงกระสับกระส่ายอยู่ภายใน?
จงหวังในพระเจ้า
เพราะข้าจะยกย่องพระองค์อีก
ผู้ทรงเป็นพระผู้ช่วยให้รอด
ข้าแต่พระเจ้า จิตใจของข้าพระองค์ฝ่ออยู่ภายใน
ดังนั้น ข้าพระองค์จึงระลึกถึงพระองค์
ในยามทุกอย่างสดใสข้าพเจ้าเห็นความรักมั่นคงของพระองค์
ในยามมืดมิดข้าพเจ้าก็ยังสรรเสริญและอธิษฐานต่อพระองค์
จิตใจของข้าเอ๋ย อย่ามัวแต่ท้อใจ จงหวังในพระเจ้าเถิด
1. จิตใจที่หิวกระหายพระเจ้า หวังใจในพระเจ้า
จะได้พบกับพระองค์ และได้รับการช่วยกู้จากความทุกข์ยากทั้งสิ้น
ทุกวันนี้ เราหิวพระเจ้า หรือ หิวน้ำ หรือ หิวสิ่งอื่น อันไหนมากกว่ากัน?
2. เมื่อจิตใจของของเรา ท้อถอยอยู่ภายในเรา
สิ่งที่เราควรทำอย่างยิ่ง คือ
ระลึกถึงพระเจ้า ระลึกถึงความรักมั่นคงของพระองค์
เพราะนั่นจะทำให้จิตใจของเรามีกำลังและชื่นบานขึ้นอีกครั้ง
อย่ามัวแต่ท้อใจ จงลุกขึ้นร้องเพลงสรรเสริญพระเจ้าเถิด
คำคม
“ จิตใจเอ๋ย ไม่ต้องท้อถอยอีกต่อไปแล้ว เพราะพระเจ้าของเจ้า ทรงรักและห่วงใยเจ้า ”