ภาพรวม
- ผู้แต่งสดุดีบทนี้อธิษฐานขอพระเจ้า อย่าทรงทอดทิ้งเขา พระองค์เป็นความหวังเดียวของเขา เพราะพระองค์ทรงเป็นพระเจ้าผู้ใหญ่ยิ่งสูงสุด
# สรุป
@ สื่งที่เรียนรู้
สดุดี บทที่ 77 พระเจ้าทรงยิ่งใหญ่ ไม่มีเทียบเทียม
ข้าพเจ้าร้องทูลพระเจ้า ในวันที่ข้าพเจ้าทุกข์ใจ
ข้าพเจ้าแสวงหาพระเจ้าไม่หยุด
จิตใจข้าพเจ้าไม่รับคำปลอบโยนจากที่อื่นใด
ข้าพเจ้าระลึกและตรึกตรอง ถึงพระเจ้า
จิตใจของข้าพเจ้าทุกข์มากจนพูดไม่ออก และนอนไม่หลับ
ข้าพเจ้าคิดว่า
องค์เจ้านายจะทรงทอดทิ้งข้าพเจ้าตลอดไปหรือ?
ความรักมั่นคงของพระองค์ยั้งหยุดสำหรับข้าพเจ้าแล้วหรือ?
พระเจ้าทรงกริ้วข้าพเจ้า จนไม่เมตตาข้าพเจ้าอีกแล้วหรือ?
ความทุกข์ที่สุดของข้าพเจ้า คือ องค์ผู้สูงสุดเปลี่ยนไปในสิ่งที่ทรงทำแก่ข้าพเจ้า
ข้าพเจ้าจะระลึกถึง จะใคร่ครวญ และตรึกตรอง ถึงพระราชกิจทั้งหลายของพระเจ้า
ไม่มีผู้ใดจะยิ่งใหญ่อย่างพระเจ้าของข้าพระองค์ทั้งหลาย
พระเจ้าทรงกระทำการอัศจรรย์ ท่ามกลางชนชาติทั้งหลาย
พระองค์ได้ทรงช่วยกู้ประชากรของพระองค์
ทุกสรรพสิ่งที่ทรงสร้างก็เกรงกลัวพระองค์
พระองค์ได้ทรงนำประชากรของพระองค์เหมือนนำฝูงแพะแกะ
1. สิ่งที่สมควรทำที่สุดในยามทุกข์ใจ คือ ร้องทูลพระเจ้า แสวงหาพระองค์ด้วยสุดใจ
ให้พระเจ้าเป็นความหวังเดียวของเรา
2. ความทุกข์ที่สุดของมนุษย์ เกิดขึ้นเมื่อ เขาถูกตัดขาดจากความช่วยเหลือของพระเจ้า
บาป ทำให้มนุษย์ไม่สามารถมีความสัมพันธ์กับพระเจ้าได้
และยังชักนำให้มนุษย์ ถอยห่างจากความช่วยเหลือของพระเจ้าไปทุกที
มนุษ์จึงจมดิ่งลงในความตรอมตรม ด้วยสารพัดทุกข์
แต่โดยพระเยซูคริสต์ พระองค์ทำให้เรากลับมีความสัมพันธ์กัพระเจ้าได้
และได้รับความช่วยเหลือจากพระเจ้าในทุกสิ่ง
ดังนั้นผู้ที่อยู่ในพระเยซูคริสต์ จึงห่างไกลจากความทุกข์ใจทั้งมวล
3. ทุกสรรพสิ่งที่พระเจ้าทรงสร้างก็เกรงกลัวพระองค์
แต่มนุษย์กลับไม่ยำเกรงพระเจ้า
เราทั้งหลายผู้เป็นประชากรของพระเจ้า ไม่สมควรที่จะไม่ยำเกรงพระเจ้า แบบคนในโลกนี้
แต่ควรยำเกรงพระองค์เสมอ ยิ่งรู้จัก ยิ่งสมควรยำเกรงพระองค์
คำคม
“ ความทุกข์ที่สุดเกิดขึ้น เมื่อชีวิตปราศจากพระเจ้า ”