ภาพรวม
- สุภาษิต บทที่ 29 กล่าวถึงการดำเนินชีวิตของคนชอบธรรมและคนอธรรม คนมีปัญญาและคนโง่เขลา
# สรุป
@ สื่งที่เรียนรู้
สุภาษิต บทที่ 29
– คนที่ไม่ฟังคำตักเตือนจะพบความเสียหายใหญ่
– ความสุขของประชาชน เกี่ยวข้องกับชีวิตของผู้นำ
– คนที่รักปัญญาจะนำพระพรมาสู่ครอบครัวของตน
– คำป้อยอเป็นกับดักของมนุษย์
– คนชั่วติดกับความชั่วของตนเอง
– คนชอบธรรม จะเคารพสิทธิของคนจน
– คนชอบเยาะเย้ยทำให้บ้านเมืองลุกเป็นไฟ
– เมื่อเกิดการโต้แย้ง คนโง่ก็จะเดือดดาล
– คนชั่ว ย่อมเกลียดคนดี
– คนมีปัญญาย่อมยับยั้งความโกรธเอาไว้เงียบๆ
– ผู้ที่ชั่วร้าย มีแนวโน้มที่จะมีผู้ตามที่อธรรม
– ไม่ว่าคนยากจนหรือผู้กดขี่พวกเขา ล้วนแต่ได้รับพระคุณของพระเจ้า
– ผู้นำที่ดี ตำแหน่งของเขาจะมั่นคง
– เด็กที่ไม่ถูกสั่งสอน จะนำความอับอายมาสู่ครอบครัว
– คนอธรรมเจริญได้ระยะหนึ่ง ก็จะพบกับความล่มจม
– หากไม่มีนิมิต ประชาชนก็ปล่อยตัว
– เพียงแต่สอนด้วยคำพูดเท่านั้น ไม่มีผลเปลี่ยนแปลงคนฟัง
– คนปากไว ไร้อนาคต
– การตามใจคนคนอื่นมากเกินไป จะนำความยุ่งยากมาสู่ตน
– คนขี้โมโหทำให้เกิดการทรยศมากขึ้น
– คนเย่อหยิ่งจะเสีย แต่คนถ่อมตัวจะได้รับเกียรติ
– ความกลัวเป็นกับดัก แต่คนที่วางใจในพระเจ้าจะปลอดภัย
– พระเจ้าจะเป็นผู้ประทานความยุติธรรม ไม่ใช่ผู้มีอำนาจ
– คนชอบธรรมรังเกียจความอยุติธรรม และคนอธรรมรังเกียจความยุติธรรม
1. คนชั่ว การกระทำของพวกเขา ล้วนแต่เชิญชวนให้เหตุร้ายตกลงมาบนตนเอง
คนชอบธรรม สิ่งที่พวกเขาทำ ล้วนแต่นำพาให้พระพรมาสู่ชีวิตของตนเอง
ทางของคนชอบธรรม ก็คือ ทางแห่งการทำตามพระคำของพระเจ้า
2. คนชั่วจะเกลียดความดี และรังเกียจคนดี
คนดีจะเกลียดความชั่ว และรังเกียจความชั่ว
วันนี้ เรามีท่าทีเช่นใดต่อความชั่ว?
3. ผลลัพท์ที่จะเกิดกับมนุษย์ทุกคน ขึ้นอยู่กติกาของพระเจ้าและการควบคุมของพระองค์
ดังนั้นผู้ที่ทำตามกติกาของพระเจ้าในพระคำของพระองค์ ย่อมเกิดผลเป็นพระพร
คำคม
“ กลัวมนุษย์จะติดกับดัก เกรงกลัวพระเจ้าจะปลอดภัย ”