สรุป เนหะมีย์ 1

ภาพรวม

พระธรรมเนหะมีย์ พูดถึงการที่เนหะมีย์กลับมาจากบาบิโลนเพื่อสร้างกำแพงเมืองเยรูซาเล็มขึ้นใหม่ และเอสรากลับมาเพื่อสอนธรรมบัญญัติแก่ประชาชน
บทที่ 1 เนหะมีย์ทราบข่าวว่าคนอิสราเอลในเยรูซาเล็มอยู่อย่างลำบากและอับอาย อีกทั้งกำแพงเมืองก็ไม่มี เขาจึงร้องไห้และอดอาหารอธิษฐานต่อพระเจ้า

# สรุป

@ สื่งที่เรียนรู้

เนหะมีย์ บทที่ 1 ในเดือนคิสเลฟ(เดือน 9) ปีที่ 20 แห่งรัชกาลกษัตริย์อารทาเซอร์ซีส (นหม.2:1)
เนหะมีย์ บุตรฮาคาลิยาห์ อยู่ในป้อมแห่งสุสา
มีตำแหน่งเป็นพนักงานเชิญถ้วยเสวยของพระราชา

ฮานานี กับชายบางคน มาจากยูดาห์
เนหะมีย์ จึงได้ถามเรื่องพวกยิวที่นั่น และเรื่องเยรูซาเล็ม

พวกเขาตอบว่า
คนอิสราเอลที่นั่นมีความลำบากและความอับอายมาก กำแพงเมืองเยรูซาเล็มก็ถูกทำลาย และบรรดาประตูเมืองก็ถูกไฟเผา

เมื่อเนหะมีย์ได้ยินถ้อยคำเหล่านี้
เขาก็นั่งลงร้องไห้โศกเศร้าอยู่หลายวัน
และได้อดอาหารและอธิษฐานต่อพระเจ้า ว่า

ขอพระเจ้าทรงฟังคำอธิษฐานของเขา
ที่อธิษฐานทั้งกลางวันและกลางคืน เพื่อประชาชนอิสราเอล
เขาสารภาพบาป ยอมรับว่า
พวกเขาได้ทำบาปต่อพระเจ้า
พวกเขาประพฤติเลวทรามมากต่อพระองค์
ขอพระองค์ทรงระลึกถึงพระวจนะ ที่ว่า
“ถ้าพวกเจ้ากลับมาหาเรา และรักษาบัญญัติของเรา เราจะนำพวกเจ้ามายังสถานที่ซึ่งเราได้เลือกไว้ “
ดังนั้นขอประทานความสำเร็จแก่เนหะมีย์ในวันนี้ และขอให้เขาได้รับความกรุณาจากพระราชา

1. เนหะมีย์ได้เป็นใหญ่เป็นโตในอาณาจักรเปอร์เซีย ได้รับความไว้วางใจอย่างสูงจากพระราชา ให้เป็นผู้เชิญถ้วยเสวย ซึ่งเป็นตำแหน่งที่ปลงพระชนม์พระราชาได้อย่างง่ายดาย

แม้จะตำแหน่งสูง และสะดวกสบายแล้ว แต่เขาก็ยังระลึกถึงประชากรของพระเจ้าที่อยู่ห่างไกล
เขาไม่ได้ระลึกถึงแค่คำพูด แต่ด้วยหัวใจ
เขาร้องไห้ เป็นทุกข์โศกเศร้า ราวกับว่าตนเองกำลังเผชิญกับความอับอายนั้นเอง

เขานำความทุกข์ใจนั้นมาร้องทูลต่อพระเจ้า
สารภาพบาปต่อพระองค์ โดยเขาไม่ได้กล่าวโทษคนอื่นแต่รวมตนเองเข้าเป็นพวกเดียวกับคนที่ทำผิดเหล่านั้น

เขาอธิษฐานอย่างมีหวัง ในคำสัญญาของพระเจ้า

วันนี้เราระลึกถึงพี่น้องคนอื่นๆที่กำลังทุกระทมมากกว่าเรา มากเพียงใด?
วันนี้เราทำอย่างไรกับความทุกข์ของเรา ได้นำเข้ามาหาพระเจ้าแล้วหรือยัง?
วันนี้เมื่อเราสารภาพบาปต่อพระเจ้า เราถ่อมตัวลงหรือยังกล่าวโทษผู้อื่นในความผิดนั้น?
วันนี้เมื่อเราอธิษฐานต่อพระเจ้า เราเชื่อมั่นในพระสัญญาของพระเจ้าในพระคำของพระองค์มากเพียงใด?

2. เมื่อพบกับสิ่งร้าย เนหะมีย์ไม่ได้ หันมาต่อว่าพระเจ้าว่า
ทำไมพระเจ้าไม่ช่วย?
ทำไมปล่อยให้เหตุการณ์เช่นนี้จึงเกิดขึ้นกับประชากรของพระองค์?

สิ่งที่เขาทำคือ ไตร่ตรองถึงสิ่งที่ตนหรือบรรพบุรุษของตนได้ทำ
จนเขารู้ตัวว่า พวกเขาไม่สมควรที่จะได้รับความช่วยเหลือจากพระเจ้า
แต่สมควรแล้วที่พวกเขาต้องพบเจอเหตุการณ์เหล่านี้
แล้วเขาก็สารภาพบาปต่อพระเจ้า ขอพระเมตตาจะพระองค์ตามพระสัญญาของพระองค์

ท่าทีที่ถูกต้องเมื่อมีสิ่งที่ไม่น่าชื่นใจเกิดขึ้นกับเราหรือกับคนที่เรารัก
ไม่ใช่การตำหนิ ต่อว่า น้อยใจ งอน พระเจ้า
แต่เป็น
– การสำรวจดูตนเองว่า
สิ่งที่เราทำในอดีตและในปัจจุบันเป็นเช่นไร?
มีอะไรที่ต้องกลับใจ?
– ไตร่ตรองจนรู้ตัวว่า “ใช่แล้ว ความจริงเราสมควรพบมากกว่านี้อีก แต่เป็นพระเมตตาของพระเจ้า จึงพบกับเรื่องเพียงแค่นี้”
– แล้วถ่อมใจลงต่อพระเจ้า ขอพระเมตตาจากพระองค์ด้วยจริงใจ

แล้วเราจะพบพระเมตตาอย่างเหลือล้นของพระเจ้าอย่างแน่นอน

คำคม

“ เมื่อทุกข์ใจ จงยิ่งถ่อมใจลงต่อพระเจ้า ”

สรุป เนหะมีย์ 2

ภาพรวม

เนหะมีย์ทูลขอพระราชาแห่งเปอร์เซีย เพื่อจะกลับมาซ่อม สร้าง เมืองและกำแพงเยรูซาเล็มขึ้นใหม่ เมื่อพระราชาทรงอนุญาตแล้ว เขาก็มาเชิญชวนคนอิสราเอลที่เยรูซาเล็มให้ร่วมกันสร้างกำแพง ซึ่งเขาก็ได้รับการตอบรับอย่างดี

# สรุป

@ สื่งที่เรียนรู้

เนหะมีย์ บทที่ 2 เมื่อเนหะมีย์ทราบข่าวว่าคนอิสราเอลในเยรูซาเล็มอยู่อย่างลำบากและอับอาย อีกทั้งกำแพงเมืองก็ไม่มี เขาจึงร้องไห้และอดอาหารอธิษฐานต่อพระเจ้า

4 เดือน ต่อมาในเดือนนิสาน(เดือนที่ 1 ตามปฏิทินยิว)
แต่ยังอยู่ในปีที่ 20 แห่งรัชกาลกษัตริย์อารทาเซอร์ซีส

ขณะที่เนหะมีย์กำลังหยิบเหล้าองุ่นถวายพระราชา
พระราชาตรัสกับเขาว่า
ทำไมหน้าของเขาเศร้าโศก ?
เนหะมีย์จึงกลัวยิ่งนัก

เนหะมีย์ทูล ว่า
เขากำลังโศกเศร้า เพราะเมืองอันเป็นสถานที่ฝังศพของบรรพบุรุษร้างเปล่าอยู่
และบรรดาประตูเมืองก็ถูกไฟทำลายเสีย

พระราชาจึงถามว่า “เจ้าต้องการอะไร?”
เนหะมีย์จึงอธิษฐานต่อพระเจ้า และ ทูลพระราชาว่า
ขอทรงส่งเนหะมีย์ไปยังยูดาห์ เพื่อจะสร้างเมืองขึ้นใหม่

พระราชาจึงถามว่า
จะไปนานสักเท่าใด? เมื่อไรจะกลับมา?
เนหะมีย์ก็กำหนดเวลาทูลพระองค์ทรงทราบ

เนหะมีย์ยังทูลขอให้พระราชาส่งสารไปถึง
บรรดาผู้ว่าราชการมณฑลฟากตะวันตกของแม่น้ำยูเฟรติส
เพื่อพวกเขาจะอนุญาตให้เนหะมีย์ผ่านไป จนถึงยูดาห์ได้
และส่งสารให้เจ้าพนักงานป่าไม้หลวง
เพื่อเขาจะได้ให้ไม้แก่เนหะมีย์
สำหรับซ่อมพระนิเวศ และกำแพงเมือง และสำหรับบ้านเรือน
พระราชาประทานให้ตามที่เนหะมีย์ทูลขอ
เพราะพระหัตถ์อันทรงพระคุณของพระเจ้าอยู่กับเนหะมีย์

แล้วเนหะมีย์จึงได้ออกเดินทางไป โดยพระราชาได้ทรงจัดทหารให้ไปกับเขาด้วย

เมื่อเนหะมีย์มาถึงเยรูซาเล็ม ก็พักอยู่ 3 วัน
แล้วในเวลากลางคืน เขากับชายบางคนก็ไปสำรวจกำแพงรอบเมือง
โดยเขาไม่ได้บอกให้ใครรู้เรื่องที่กำลังจะทำ

หลังจากนั้น เนหะมีย์ก็พูดกับคนอิสราเอลที่นั่นว่า
พวกเราตกอยู่ในความลำบาก เยรูซาเล็มก็ปรักหักพังลง
และบรรดาประตูเมืองก็ถูกไฟไหม้
ดังนั้นให้พวกเรามาสร้างกำแพงเยรูซาเล็มขึ้น
เพื่อจะไม่ต้องอับอายขายหน้าอีกต่อไป

แล้วเนหะมีย์ ก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้พวกเขาฟัง
พวกเขาจึงร่วมลุกขึ้นสร้างกำแพงอย่างขันแข็ง

แต่เมื่อสันบาลลัท โทบีอาห์ และเกเชม ทราบเรื่อง
พวกเขาเยาะเย้ยและดูถูก
และใส่ร้ายว่าคนอิสราเอลกำลังกบฏต่อพระราชา

เนหะมีย์บอกพวกเขา ว่า
พวกเขาจะไม่มีสิทธิ ไม่มีส่วนใดๆ ในเยรูซาเล็ม

1. เมื่อเนหะมีย์พบกับปัญหา เขาไม่ได้รีบทำอะไรทันที นอกจากอธิษฐานต่อพระเจ้าอยู่หลายเดือน จนโอกาสมาถึง
วันนั้นที่พระราชาถามเนหะมีย์ ว่าทำไมหน้าเศร้า?
ทำให้เนหะมีย์กลัวมาก เพราะถือเป็นความผิดร้ายแรงที่ทำหน้าโศกเศร้าในขณะปรนนิบัติพระราชา

แต่ท่ามกลางวิกฤตนี้โอกาสก็เปิดออก
เมื่อเขาบอกให้พระราชาทราบ
แทนที่เขาจะถูกลงโทษ กลับได้รับการสนับสนุนทุกอย่างตามที่เขาต้องการ
ซึ่งกษัตริย์แห่งอาณาจักรเปอร์เซีย มหาอำนาจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในเวลานั้น
ไม่จำเป็นต้องใส่ใจกับคำขอมากมาย ของเชลยที่ทำหน้าที่ปรนนิบัติพระองค์เลย

การแก้ปัญหาของเรา ไม่ใช่พยายามทำอะไร มากมาย
แต่เป็นการเข้าหาพระเจ้า ร้องทูลต่อพระองค์
และรอจนถึงเวลาที่พระองค์เปิดประตูแห่งโอกาสให้

เมื่อโอกาสมาถึง อาจจะดูเหมือนยากที่จะผ่านไปได้
แต่โดยการอธิษฐานพึ่งพาพระองค์ในทุกขั้นตอน
จะผ่านมันไปได้อย่างงดงาม

2. เนหะมีย์เดินทางมา โดยรู้แน่แล้วว่า พระเจ้าประสงค์ให้เขาทำอะไร
เมื่อมาถึง เขากลับยังไม่ได้รีบบอกใคร
แต่ไปสำรวจพื้นที่ เพื่อจะรู้ว่าเขาจะต้องทำอะไร
จากนั้นถึงค่อยบอกและเชิญชวนคนอื่นมาร่วม

สิ่งแรกที่เราควรรู้ก่อนเริ่มทำงานสิ่งใดคือ รู้ว่าพระเจ้าประสงค์ให้เราทำอะไร
ต่อมาก็คือ รู้ว่าเราจะต้องทำอะไรบ้าง
ทั้งสองอย่างนี้ เราควรให้เวลา เพื่อไตร่ตรอง ใคร่ครวญ ค้นหา จนเข้าใจ
ก่อนที่จะไปบอกหรือเชิญชวนคนใดๆมาร่วมมือกับเรา

ดังนั้น ขั้นตอนในการรับใช้
1.) แสวงหาพระเจ้า
2.) ไตร่ตรองสิ่งที่ต้องทำ
3.) หาคนร่วมทำ
4.) ลงมือทำ แม้จะต้องพบอุปสรรคใดๆ

คำคม

“ เมื่อพึ่งพาพระเจ้าในทุกขั้นตอน ก็จะสำเร็จในทุกขั้นตอน ”

สรุป เนหะมีย์ 3

ภาพรวม

คนอิสราเอลที่อยู่ในเยรูซาเล็มและบริเวณโดยรอบ ได้ร่วมกับเนหะมีย์ซ่อมแซมและสร้างกำแพงเยรูซาเล็มขึ้น

# สรุป

@ สื่งที่เรียนรู้

เนหะมีย์ บทที่ 3 เมื่อเนหะมีย์ทูลขอพระราชาแห่งเปอร์เซีย เพื่อจะกลับมาซ่อม สร้าง เมืองและกำแพงเยรูซาเล็มขึ้นใหม่ เมื่อพระราชาทรงอนุญาตแล้ว เขาก็มาเชิญชวนคนอิสราเอลที่เยรูซาเล็มให้ร่วมกันสร้างกำแพง ซึ่งเขาก็ได้รับการตอบรับอย่างดี

แล้วเอลียาชีบมหาปุโรหิต กับพี่น้องซึ่งเป็นปุโรหิต ก็ลงมือสร้างประตูแกะ
และได้ชำระให้บริสุทธิ์และได้ตั้งบานประตู
ทำพิธีชำระกำแพงให้บริสุทธิ์ ไปจนถึงหอคอยฮานันเอล

และคนอื่นๆก็ร่วมกันสร้างและซ่อมแซมกำแพง ถัดๆกันไป แบ่งเป็นกลุ่มๆได้แก่
1. คนเยรีโค
2. ศักเกอร์ และบุตรหลานของหัสเสนาอาห์
3. เมเรโมท
4. เมชุลลาม
5. ศาโดกบุตรบาอานา
6. ชาวเทโคอา แต่พวกขุนนางของเขาไม่เต็มใจทำงานนี้
7. โยยาดา และเมชุลลาม
8. เมลาติยาห์ชาวกิเบโอนและยาโดนชาวเมโรโนท รวมทั้งคนเมืองกิเบโอนและเมืองมิสปาห์ ซึ่งอยู่ใต้การปกครองของเจ้าเมืองฟากตะวันตกของแม่น้ำยูเฟรติส
9. อุสซีเอล และพวกช่างทอง
10. ฮานันยาห์ คนหนึ่งในพวกผู้ปรุงเครื่องหอม
11. เรไฟยาห์ ผู้ปกครองแขวงครึ่งหนึ่งของเยรูซาเล็ม
12. เยดายาห์
13. ฮัทธัช
14. มัลคิยาห์ และหัสชูบ
15. ชัลลูมบุตรฮัลโลเหช ผู้ปกครองแขวงครึ่งหนึ่งของเยรูซาเล็ม และพวกบุตรหญิงของเขา
16. ฮานูนและชาวเมืองศาโนอาห์
17. มัลคิยาห์บุตรเรคาบ ผู้ปกครองแขวงเบธฮัคเคเรม
18. ชัลลูมบุตรคลโฮเซห์ ผู้ปกครองแขวงมิสปาห์
19. เนหะมีย์บุตรอัสบูก ผู้ปกครองแขวงเบธซูร์ครึ่งหนึ่ง
20. คนเลวี ซึ่งนำโดย เรฮูมบุตรบานี
21. ฮาชานิยาห์ ผู้ปกครองแขวงเคอีลาห์ครึ่งหนึ่ง
22. บินนุย ผู้ปกครองแขวงเคอีลาห์ครึ่งหนึ่ง
23. เอเซอร์ บุตรเยชูอา ผู้ปกครองเมืองมิสปาห์
24. บารุคบุตรศับบัยได้ซ่อมแซมอย่างกระตือรือร้น ตั้งแต่หัวมุมกำแพงจนถึงประตูบ้านของเอลียาชีบมหาปุโรหิต
25. เมเรโมท ซ่อมแซมตั้งแต่ประตูบ้านของเอลียาชีบถึงท้ายบ้านของเอลียาชีบ
28. บรรดาปุโรหิตผู้ที่อยู่รอบๆเยรูซาเล็ม
29. เบนยามิน และหัสชูบ ซ่อมแซมตรงข้ามกับบ้านของพวกเขา
30. อาซาริยาห์ ซ่อมแซมข้างบ้านของเขาเอง
31. บินนุย
32. ปาลาล
33. เปดายาห์ และบ่าวไพร่ประจำพระวิหารซึ่งอยู่ที่โอเฟล
34. ชาวเทโคอา
35. บรรดาปุโรหิต ต่างก็ซ่อมที่ตรงข้ามกับบ้านของตน
36. ศาโดกบุตรอิมเมอร์ ได้ซ่อมแซมที่ตรงข้ามกับบ้านของเขา
37. เชไมอาห์ คนเฝ้าประตูตะวันออก
38. ฮานันยาห์บุตรเชเลมิยาห์ และฮานูน
39. เมชุลลาม ได้ซ่อมแซมตรงข้ามกับห้องของเขา
40. มัลคิยาห์ช่างทอง
41. บรรดาช่างทองและพ่อค้า

1. การเริ่มต้นซ่อมสร้างกำแพงเยรูซาเล็ม เริ่มจากมหาปุโรหิตเป็นแบบอย่าง
แล้วคนอีก 41 กลุ่ม ก็ทำตาม
มหาปุโรหิตเริ่มซ่อมแซมที่ประตูแกะ ซึ่งอยู่ใกล้สระเบธซาธา
(ยน. 5:2 ที่ริมประตูแกะในกรุงเยรูซาเล็มมีสระน้ำ ภาษาฮีบรูเรียกสระนั้นว่า เบธซาธา ที่นั่นมีศาลาห้าหลัง)
เป็นประตูที่คนจะนำแกะที่จะถวายเป็นเครื่องบูชาผ่านเข้ามาทางนี้

ผู้นำต้องเป็นผู้เริ่มต้นในการลงมือทำให้เป็นแบบอย่าง โดยเฉพาะผู้นำฝ่ายวิญญาณ
และต้องเริ่มต้นในส่วนที่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่พระเจ้ามอบหมายให้ตนทำ
ในที่นี้ประตูแกะเกี่ยวข้องกับงานรับใช้ของมหาปุโรหิตที่สุด
เขาจึงเริ่มต้นที่นั่น ไม่ได้เริ่มที่หน้าบ้านของตนเอง

แต่ขณะเดียวกันปรากฏว่า ใน นหม.3:20 บารุคบุตรศับบัยได้ซ่อมแซมกำแพง บริเวณบ้านของเอลียาชีบมหาปุโรหิต อย่างกระตือรือร้น

เมื่อเราทำสิ่งที่ถูกต้อง รับผิดชอบต่อสิ่งที่พระเจ้ามอบหมายให้เราทำ
พระเจ้าจะดูแลส่วนที่เป็นของเราอย่างดีที่สุด ทั้งทรัพย์สินและครอบครัว

2. กลุ่มคนที่ร่วมกันซ่อมสร้างกำแพงในครั้งนี้ มีหลากหลายฐานะ
ตั้งแต่ ผู้ปกครองแขวง , ปุโรหิต , คนเลวี , ชาวบ้านธรรมดา จนถึงบ่าวไพร่ประจำพระวิหาร
บางคนเป็นพวกช่างทอง บางคนเป็นผู้ปรุงเครื่องหอม(นหม. 3:8) ซึ่งไม่น่าจะถนัดงานก่อสร้าง โดยเฉพาะสร้างกำแพง
แต่ทุกคนก็ร่วมกันสร้าง

การฟื้นฟูที่แท้จริง ไม่ใช่เป็นเรื่องของผู้เชี่ยวชาญ หรือผู้นำยิ่งใหญ่ฝ่ายวิญญาณเท่านั้น
แต่เป็นหน้าที่ของเราทุกคน ที่จะทำเท่าที่เราจะสามารถทำได้
แม้เราไม่ถนัดก็ไม่ใช่ข้ออ้างที่จะไม่ทำตามพระมหาบัญชาที่พระเยซูคริสต์ทรงสั่งไว้

ขอเพียงเราสัตย์ซื่อในส่วนที่เราทำได้
ในไม่ช้าพระเจ้าจะเป็นผู้กระทำให้สิ่งที่เราทำลงไปนั้นเกิดผลสำเร็จอย่างถวายเกียรติแด่พระเจ้า

3. ชาวเทโคอา ได้ซ่อมแซมกำแพงถึง 2 ช่วง (นหม. 3:5 , 3:27) ทั้งที่พวกชนชั้นสูงของพวกเขา ไม่ได้ร่วมมือกับพวกเขาด้วย
พวกเขาน่าจะ ซ่อมแซมกำแพงช่วงแรก ใน นหม. 3:5 เสร็จ แล้วไปช่วยซ่อมแซมอีกส่วนใน 3:27
ซึ่งแสดงให้เห็นความกระตือรือร้นอย่างยิ่งของพวกเขา

ในการรับใช้พระเจ้า ถึงแม้ว่าคนอื่นที่สมควรจะกระตือรือร้นกลับไม่กระตือรือร้น
ก็ไม่ควรจะนำมาเป็นเหตุผลที่เราจะไม่กระตือรือร้นเพื่อพระเจ้า

คำคม

“ เราแต่ละคน มีภารกิจที่พระเจ้าทรงมอบให้ เพื่อนำการฟื้นฟูมาสู่แผ่นดิน ”

สรุป เนหะมีย์ 4

ภาพรวม

สันบานลัทและพวก พยายามที่จะขัดขวางการสร้างกำแพงเยรูซาเล็มขึ้นใหม่ แต่เนหะมีย์ได้หนุนใจประชาชนและจัดระบบป้องกันจากโจมตีจากศัตรู

# สรุป

@ สื่งที่เรียนรู้

เนหะมีย์ บทที่ 4 เมื่อคนอิสราเอลที่อยู่ในเยรูซาเล็มและบริเวณโดยรอบ ได้ร่วมกับเนหะมีย์ซ่อมแซมและสร้างกำแพงเยรูซาเล็มขึ้น

ต่อมาเมื่อสันบาลลัทได้ยินว่า
คนยิวกำลังก่อสร้างกำแพง เขาโกรธและเดือดดาลมาก และเขาเยาะเย้ยพวกยิว
โทบีอาห์คนอัมโมน ก็ร่วมเยาะเย้ยด้วย

เนหะมีย์จึงอธิษฐาน ว่า
ข้าแต่พระเจ้า พวกเราถูกดูหมิ่น ขอทรงหันการเยาะเย้ยของพวกเขาให้ตกบนพวกเขาเอง
เพราะพวกเขาได้ยั่วเย้าพระเจ้าให้กริ้ว โดยการเยาะเย้ย ผู้ที่กำลังก่อสร้างตามคำสั่งของพระเจ้า

แล้วเนหะมีย์และคนอิสราเอล ก็สร้างกำแพงต่อไป จนสูงครึ่งหนึ่ง

เมื่อสันบาลลัทและโทบีอาห์กับคนอาหรับ คนอัมโมนและคนอัชโดด ได้ยินว่า
การซ่อมแซมกำแพงเยรูซาเล็มนั้นกำลังคืบหน้าต่อไป
พวกเขาก็โกรธมาก
จึงวางแผนกันจะมาสู้รบกับเยรูซาเล็ม และก่อการโกลาหลขึ้นในนั้น

คนอิสราเอลจึงได้อ้อนวอนต่อพระเจ้า
และวางยามป้องกันพวกเขาทั้งกลางวันและกลางคืน

แต่คนอิสราเอลก็เริ่มท้อถอย เพราะมีสิ่งปรักหักพังมาก
และศัตรูก็คอยจ้องจะฆ่าพวกเขา และพยายามยับยั้งงานของพวกเขา
ซึ่งมีคนมาเตือนตั้ง 10 ครั้ง แล้ว

เนหะมีย์จึงตั้งประชาชน ในส่วนที่กำแพงยังเปิดอยู่ ให้ถือดาบ หอก และคันธนู คอยเฝ้าเอาไว้
แล้วหนุนใจคนที่ทำงานว่า
อย่ากลัวศัตรูเลย จงระลึกถึงความยิ่งใหญ่และน่ายำเกรงของพระเจ้า
และต่อสู้เพื่อพี่น้องและครอบครัวของตน

ต่อมาพระเจ้าได้ทรงทำลายแผนงานของศัตรู
คนอิสราเอลจึงยังคงทำงานของตนต่อไปได้

ตั้งแต่วันนั้นมา คนทำงานครึ่งหนึ่งทำการก่อสร้าง อีกครึ่งหนึ่งถือหอก โล่ คันธนู และเสื้อเกราะ คอยเฝ้าระวังให้
เปรียบเหมือนกับว่า ทุกคนมือหนึ่งทำงาน อีกมือหนึ่งถืออาวุธ
(หมายถึง ทุกคนทำงานโดยจะก่อสร้าง และจะสลับกันเฝ้ายาม )
ทุกคนมีดาบคาดอยู่ที่สีข้างขณะที่ก่อสร้าง

เนื่องจากคนแต่ละกลุ่มอยู่ห่างกันพอสมควร
เนหะมีย์จึงกำหนดให้มีการเป่าเขาสัตว์ หากมีศัตรูมาโจมตี
แล้วให้ทุกคนวิ่งกรูกันไปหาที่ที่เป่าเขาสัตว์นั้น
พวกเขาจึงทำงานกัน ตั้งแต่เช้ามืดจนดาวขึ้น

เนหะมีย์ได้ขอให้ คนที่มีบ้านอยู่นอกเยรูซาเล็ม ค้างคืนเสียภายในเยรูซาเล็ม
เพื่อเขาจะมาช่วยกันเป็นยาม

เนหะมีย์และผู้ติดตามของเขา
ได้ใส่ชุดเตรียมรบ และพกอาวุธอยู่ตลอดเวลา

1. การที่ สันบาลลัท และพวก พยายามเยาะเย้ย หรือ ขัดขวาง การก่อสร้างกำแพง ซึ่งพวกยิวกำลังทำตามคำสั่งของพระเจ้า
พวกเขากำลังยั่วพระเจ้าให้ทรงพระพิโรธ(ข้อ 5)

เมื่อเรากำลังทำตามน้ำพระทัยของพระเจ้า
แล้วมีคนมาเยาะเย้ย หรือ ขัดขวางเรา
เราไม่จำเป็นต้องไปเดือดเนื้อร้อนใจอะไรในเรื่องนี้
เพราะคนที่กำลังจะเดือดร้อนไม่ใช่เรา แต่เป็นพวกเขา

2. เมื่อคนยิวรู้ว่า ศัตรูกำลังวางแผนเพื่อจะมาทำลายและฆ่า คนที่กำลังก่อสร้างกำแพง
สิ่งที่พวกเขาทำคือ อธิษฐานต่อพระเจ้า และ วางยามเฝ้าทั้งกลางวันกลางคืน

เมื่ออันตรายกำลังย่างกายเข้ามาในชีวิต สิ่งที่เราควรทำคือ
อธิษฐานต่อพระเจ้า ไว้วางใจในพระองค์ และ ทำในส่วนเท่าที่เราพอทำได้โดยปราศจากความกลัว

3. เมื่อคนที่กำลังทำงานเริ่มท้อถอย สิ่งที่เนหะมีย์หนุนใจพวกเขา ก็คือ
ให้พวกเขาระลึกถึงความยิ่งใหญ่และความน่ายำเกรงของพระเจ้า

วันนี้ หากเรากำลังท้อแท้ หมดกำลังใจ
จงระลึกถึงว่า พระเจ้าของเรานั้นทรงยิ่งใหญ่มากมายสักเพียงใด

คำคม

“ ถ้าเราทำตามน้ำพระทัยของพระเจ้า ไม่มีใครอาจขัดขวางเราได้ ”

สรุป เนหะมีย์ 5

ภาพรวม

คนร่ำรวยในเยรูซาเล็ม ได้เอาเปรียบคนยากจน เนหะมีย์จึงเตือนพวกเขา แล้วพวกเขาก็กลับใจใหม่ เลิกพฤติกรรมเหล่านั้นเสีย

# สรุป

@ สื่งที่เรียนรู้

เนหะมีย์ บทที่ 5 เมื่อสันบานลัทและพวก พยายามที่จะขัดขวางการสร้างกำแพงเยรูซาเล็มขึ้นใหม่ แต่เนหะมีย์ได้หนุนใจประชาชนและจัดระบบป้องกันการโจมตีจากศัตรู งานสร้างกำแพงจึงคืบหน้าต่อไป

ปรากฏว่ามีการร้องเรียนเกิดขึ้น
คนยากจน ต้องนำไร่นา สวนองุ่น และบ้านเรือนของพวกเขา ไปจำนำกับคนร่ำรวย เพื่อจะได้ข้าว หรือได้เงินเพื่อนำไปจ่ายภาษีถวายกษัตริย์
และถ้ามีอะไรที่จะจำนำแล้ว ก็ยังให้นำลูกชายและลูกสาวมาเป็นทาส แทนเงินที่ยืมไปอีกด้วย

เมื่อเนหะมีย์ทราบเรื่องก็โกรธมาก

เนหะมีย์ตรึกตรองแล้ว ก็นำเรื่องนี้ไปต่อว่าพวกขุนนางและเจ้าหน้าที่
และก็เรียกประชาชนมาสู้กับพวกเขา

เนหะมีย์กล่าวแก่พวกคนร่ำรวยว่า
เขาได้ไถ่พวกพี่น้องผู้ถูกขายไปต่างประเทศคืนมา ตามแต่เขาจะสามารถทำได้
แต่พวกเขากลับขายพี่น้องให้เป็นทาสอีก
พวกเขาควรจะดำเนินในความยำเกรงพระเจ้า เพื่อป้องกันการเยาะเย้ยของศัตรู
ดังนั้นขอให้เลิกการให้ยืมโดยเรียกของประกันนั้นเสียเถิด
และคืนสิ่งที่ยึดมา และคืนดอกเบี้ยที่ได้รีดเอาจากพวกคนยากจน

แล้วพวกเขายินยอมทำตาม คืนสิ่งเหล่านั้น และจะไม่เรียกร้องสิ่งใดๆ จากคนยากจนอีก
และเนหะมีย์ก็ให้พวกเขาทำสัญญา
แล้วเนหะมีย์ก็สลัดชายเสื้อที่พกของไว้ พูดว่า
ถ้าคนใดไม่ได้ทำตามสัญญานี้ ขอพระเจ้าทรงสลัดเขาเสียจากทรัพย์สมบัติของเขา

สำหรับเนหะมีย์นั้น ตลอด 12 ปี ที่เขาได้รับแต่งตั้งให้เป็นผู้ว่าราชการในแผ่นดินยูดาห์
เขาหรือพี่น้องของเขา ไม่ขอรับสวัสดิการอาหารของตำแหน่งผู้ว่าราชการเลย
เพราะความยำเกรงพระเจ้า
เขาจึงไม่ต้องการให้ประชาชนที่ทำงานหนักต้องแบกภาระเพิ่มขึ้น
และเนหะมีย์ไม่ได้หากรรมสิทธิ์ที่ดินใดๆเลย

เนหะมีย์อธิษฐานว่า
“ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงระลึกถึงสิ่งสารพัดที่ข้าพระองค์ได้ทำเพื่อชนชาตินี้ ให้เกิดผลดีเถิด”

1. เนหะมีย์ได้นำคนอิสราเอลจำนวนหนึ่งกลับมาพร้อมกับเขา
คนเหล่านั้นจึงพ้นจากการเป็นทาสในบาบิโลน ได้กลับสู่เยรูซาเล็ม
แต่พวกคนร่ำรวยได้ฉวยโอกาส ทำให้พวกเขาเป็นทาสอีก
จึงทำให้เนหะมีย์โกรธอย่างมาก

ยิ่งกว่านั้นสักเท่าใด พระเจ้าทรงทำให้เราพ้นจากการเป็นทาสของบาป ทาสแห่งอำนาจมืดแห่งโลกนี้
แล้วถ้าเราจงใจกลับไปเป็นทาสของสิ่งเหล่านั้นอีก
จะเป็นที่พอพระทัยของพระเจ้าได้หรือ?

2. เนหะมีย์เตือนว่า หากพวกคนร่ำรวยไม่ยำเกรงพระเจ้า จะทำให้ศัตรูเยาะเย้ยได้
เหมือนใน รม. 2:24 ที่กล่าวว่า
เพราะพระคัมภีร์เขียนไว้ว่า “พระนามของพระเจ้าเป็นที่ดูหมิ่นท่ามกลางคนต่างชาติก็เพราะพวกท่าน”

ถ้าเราผู้เป็นประชากรของพระเจ้า ไม่ยำเกรงพระเจ้า
เรากำลังทำให้พระนามของพระเจ้าเป็นที่ดูถูกดูหมิ่น
เหมือนบอกกับโลกว่า
“พระเจ้าไม่น่ายำเกรง คิดดูสิ ขนาดประชากรของพระองค์ยังไม่ยำเกรงพระองค์เลย”

3. เนหะมีย์ได้ทุ่มเท เสียสละ และเป็นแบบอย่างแก่ประชาชน ในการสร้างกำแพงเพื่อพระเจ้า
แล้วเขาจึงอธิษฐานว่า
ขอพระเจ้าทรงระลึกถึงสิ่งที่เขาทำอย่างจริงใจนี้
แล้วขอพระองค์ทรงอวยพระพร งานรับใช้ที่เขาทำนี้ให้เกิดผลดีด้วยเถิด

เขาทุ่มเทเพื่อพระเจ้า แล้วเขาก็ขอพระเจ้าอวยพระพร
ไม่ใช่อวยพรชีวิตของเขาหรือครอบครัวของเขา
แต่อวยพรงานรับใช้ที่เขาทำเพื่อพระองค์นั้น

ท่าทีแห่งการรับใช้ที่ถูกต้อง คือ ไม่ใช่รับใช้เพื่อให้พระเจ้าอวยพรตนเอง
แต่รับใช้เพื่อให้สิ่งที่พระเจ้ามอบหมายให้เราทำนั้นสำเร็จ

คำคม

“ การยำเกรงพระเจ้า เป็นการถวายพระเกียรติแด่พระองค์ ”

สรุป เนหะมีย์ 6

ภาพรวม

ศัตรูพยายามใส่ร้าย ปองร้าย เนหะมีย์ แต่เนหะมีย์ยังคงนำการสร้างกำแพงต่อไป จนกำแพงถูกสร้างเสร็จใน 52 วัน

# สรุป

@ สื่งที่เรียนรู้

เนหะมีย์ บทที่ 6 เมื่อคนร่ำรวยในเยรูซาเล็ม ได้เอาเปรียบคนยากจน เนหะมีย์จึงเตือนพวกเขา แล้วพวกเขาก็กลับใจใหม่ เลิกพฤติกรรมเหล่านั้นเสีย แล้วการสร้างกำแพงก็คืบหน้าต่อไป

เมื่อสันบาลลัท โทบีอาห์และเกเชมชาวอาหรับกับศัตรูอื่นๆ ของพวกยิว
ทราบว่ากำแพงได้ซ่อมแซมจนไม่มีรอยแตกเหลืออยู่
ขาดก็เพียงแต่ยังไม่ได้ตั้งบานประตูที่ประตูเมือง

สันบาลลัทกับเกเชม จึงส่งคนมา ถึง 4 ครั้ง เพื่อเชิญเนหะมีย์มาพบกัน
ซึ่งเป็นแผน ที่พวกเขาจะทำร้ายเนหะมีย์
แต่เนหะมีย์ปฏิเสธไม่ยอมไป

ในครั้งที่ 5 สันบาลัทจึงเขียนจดหมายเปิดผนึกมา ความว่า

มีคนกล่าวไปทั่ว ว่า เนหะมีย์และพวกยิวเจตนาจะกบฏ
จึงสร้างกำแพง และเนหะมีย์ปรารถนาจะเป็นกษัตริย์ของพวกยิว
และเนหะมีย์ได้แต่งตั้งผู้เผยพระวจนะไว้ ให้บอกว่า ‘เนหะมีย์เป็นกษัตริย์ในยูดาห์’ อีกด้วย
ดังนั้นจะรายงานให้พระราชาทรงทราบนี้
เหตุฉะนั้นขอเชิญเนหะมีย์มาหารือด้วยกัน

แต่เนหะมีย์ก็ไม่หลงกลพวกเขา

พวกเขายังว่าจ้างผู้เผยพระวจนะหลายคน มาช่วยกันเผยพระวจนะเท็จเพื่อให้เนหะมีย์หวาดกลัวอีกด้วย
คนหนึ่งในพวกนั้นกล่าวว่า
ให้เนหะมีย์หนีไปซ่อนในพระวิหาร เพราะพวกสันบาลัทจะมาฆ่าเนหะมีย์ ในเวลากลางคืน

เนหะมีย์ตอบเขาว่า
คนอย่างเนหะมีย์จะไม่หนี และจะไม่มีวันเข้าไปอยู่ในพระวิหารเพื่อให้ชีวิตรอด

เนหะมีย์อธิษฐานต่อพระเจ้า ว่า
ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงระลึกถึงสิ่งที่โทบีอาห์และสันบาลลัท รวมทั้งสิ่งที่เหล่าผู้เผยพระวจนะเท็จ ได้ทำ
ซึ่งพวกเขาต้องการให้ข้าพระองค์กลัว

กำแพงจึงสำเร็จในวันที่ 25 เดือนเอลูล ใน 52 วัน

เมื่อศัตรูทั้งสิ้นของคนยิวและประชาชาติโดยรอบ ได้ยิน ก็กลัวและพวกเขาก็น้อยเนื้อต่ำใจ
เพราะพวกเขารู้ว่า งานนี้ที่สำเร็จได้ก็เพราะพระเจ้าทรงช่วยเหลือ

ในเวลานั้นพวกขุนนางของยูดาห์หลายคนได้ผูกพันกับโทบีอาห์ ด้วยคำสาบาน และด้วยการแต่งงานกันของลูกหลาน
พวกเขาจึงพูดถึงความดีของโทบีอาห์ต่อหน้าเนหะมีย์ และเอาเรื่องของเนหะมีย์ไปเล่าให้เขาฟัง
และโทบีอาห์ก็ได้ส่งจดหมายมาข่มขู่เนหะมีย์ให้กลัว

1. ขณะที่เนหะมีย์กำลังทำสิ่งดี ทำตามน้ำพระทัยของพระเจ้า
กลับมีคนปองร้าย ถูกใส่ร้ายว่ากำลังจะก่อกบฏ กำลังจะตั้งตัวเป็นกษัตริย์
แต่ในที่สุดเนหะมีย์ก็รอดปลอดภัย และสร้างกำแพงได้สำเร็จอย่างรวดเร็ว

เมื่อเรากำลังทำตามน้ำพระทัยของพระเจ้า
ไม่ได้หมายความว่า เราจะไม่พบกับอุปสรรคใดๆ หรือจะไม่พบกับภยันตราย
ตรงกันข้าม โดยปกติแล้วอุปสรรคและอันตราย เป็นสิ่งที่แทบจะหลีกเลี่ยงไม่ได้เลย
สำหรับคนที่ตั้งใจจะทำตามน้ำพระทัยของพระเจ้า

แต่พวกเขาจะผ่านพ้นทุกอุปสรรคไปได้ และผ่านพ้นอันตรายไปได้อย่างปลอดภัย

2. พวกผู้เผยพระวจนะที่ถูกจ้างมา เสนอให้เนหะมีย์หนีการปองร้ายของศัตรู ไปหลบซ่อนในพระวิหาร
ซึ่งเนหะมีย์ไม่ใช่ปุโรหิต จึงไม่มีสิทธิที่จะเข้าไปในพระวิหาร

เนหะมีย์ยืนกรานชัดเจนว่า จะไม่มีวันทำเช่นนั้นเด็ดขาด

สำหรับเนหะมีย์แล้ว เขายอมตกอยู่ในอันตราย หรือแม้แต่ถูกฆ่าตาย
ดีกว่าจะละเมิดกฏของพระเจ้า เพื่อเอาตัวรอด
และแล้วในที่สุดเขาก็รอดปลอดภัย

เพราะความยำเกรงพระเจ้า จึงดูเหมือนว่าเนหะมีย์จะตกอยู่ในอันตราย
และถ้าเขายอมไม่ยำเกรงพระเจ้าสักหน่อย เขาจะปลอดภัยขึ้น
แต่เขาเลือกยำเกรงพระเจ้าต่อไป และเขาก็ปลอดภัย

คนที่ยำเกรงพระเจ้า จะปลอดภัย

3. เมื่อประชาชาติโดยรอบได้ยินว่า พระเจ้าทรงช่วยให้กำแพงเยรูซาเล็มสร้างเสร็จได้อย่างรวดเร็ว
ก็หวาดกลัวคนอิสราเอลและรู้สึกอับอายที่พระของพวกเขา ไม่สามารถช่วยพวกเขาได้แบบนี้บ้างเลย

เมื่อเราทำตามน้ำพระทัยของพระเจ้า
ผลลัพท์ที่เกิดขึ้นจะถวายเกียรติแด่พระเจ้ามากกว่าที่เราคิด

คำคม

“ ผู้เชื่อฟังและยำเกรงพระเจ้า จะรอดพ้นทุกอันตราย ”

สรุป เนหะมีย์ 7

ภาพรวม

ผมเคยเทศนาใน เนหะมีย์ 7 ในวันนี้กลับไปฟังใหม่ พบว่ามันลึกซึ้งมาก และเนื้อหาที่เทศนานี้ เป็นการเปิดเผยจากพระเจ้าอย่างแน่นอน จึงอยากเชิญชวนให้แวะเข้าไปฟังกันดูนะครับ
https://youtu.be/Dnrr0sUfztI
เนหะมีย์ตั้งคนเฝ้าประตู เลวี และดูแลเยรูซาเล็ม แล้วพระเจ้าก็ดลใจให้เนหะมีย์ทำทะเบียนสำมะโนครัวเชื้อสายของประชาชน

# สรุป

@ สื่งที่เรียนรู้

เนหะมีย์ บทที่ 7 เมื่อศัตรูพยายามใส่ร้าย ปองร้าย เนหะมีย์ แต่เนหะมีย์ยังคงนำการสร้างกำแพงต่อไป จนกำแพงถูกสร้างเสร็จใน 52 วัน

เมื่อสร้างกำแพงเสร็จ เนหะมีย์ก็ตั้งบานประตู และผู้เฝ้าประตู นักร้อง และแต่งตั้งคนเลวีไว้
แล้วมอบให้ฮานานี และฮานันยาห์ เป็นผู้ดูแลเยรูซาเล็ม
เพราะพวกเขาซื่อสัตย์และเป็นคนยำเกรงพระเจ้ามากกว่าคนอื่นๆ

เนหะมีย์ กำชับว่า
ไม่ให้เปิดประตูเมืองเยรูซาเล็ม จนกว่าแดดจะร้อน
และเมื่อเขายืนเฝ้ายามอยู่ ก็ให้ปิดและเอาดาลกั้นไว้
และให้มีการอยู่ยามหน้าบ้านของแต่ละบ้านด้วย
เพราะเมืองนั้นกว้าง แต่คนภายในน้อย และบ้านเรือนก็ยังไม่ได้สร้าง

แล้วพระเจ้าทรงดลใจเนหะมีย์ ให้เรียกชุมนุมพวกขุนนาง และเจ้าหน้าที่และประชาชน
เพื่อจะขึ้นทะเบียนสำมะโนครัวเชื้อสาย

แล้วเนหะมีย์ก็พบหนังสือสำมะโนครัวเชื้อสายของคนที่ขึ้นมาครั้งก่อน
ซึ่งกลับมากับเศรุบบาเบล มีด้วยกัน 42,360 คน
และคนใช้ชายหญิงของพวกเขาอีก 7,337 คน
และมีนักร้องชายหญิง อีก 245 คน

และมีม้า 736 ตัว ล่อ 245 ตัว อูฐ 435 ตัว และลา 6,720 ตัว

แล้วหัวหน้าตระกูลบางคนและประชาชนได้ถวาย ทองคำ เงิน และเสื้อปุโรหิต เพื่อให้สำหรับพระวิหาร

ดังนั้นบรรดาปุโรหิต คนเลวี คนเฝ้าประตู นักร้อง ประชาชนบางคน บ่าวไพร่ประจำพระวิหารและคนอิสราเอลทั้งปวงอาศัยอยู่ในเมืองของตน

1. เมื่อสร้างกำแพงเสร็จ เนหะมีย์ได้มอบหมายให้คนที่ไว้ใจได้ดูแลเยรูซาเล็มต่อไป
ซึ่งพวกเขาเป็นคนที่ ซื่อสัตย์และเป็นคนยำเกรงพระเจ้ามากกว่าคนอื่นๆ

คุณสมบัติที่สำคัญที่สุดของผู้นำฝ่ายวิญญาณ ดูได้จาก
ท่าทีที่เขามีต่อพระเจ้าและต่องานที่พระเจ้ามอบหมายให้แก่เขา

2. พระเจ้าทรงดลใจเนหะมีย์ ให้เรียกชุมนุมผู้นำและประชาชน
เพื่อจะขึ้นทะเบียนสำมะโนครัว
หลังจากที่เนหะมีย์ทำตามแล้ว
ก็มีของถวายมากมายจากผู้นำและประชาชนเข้ามาในพระวิหารของพระเจ้า

วิธีของพระเจ้าเกินกว่าที่เราจะเข้าใจได้
แต่เมื่อเราเชื่อฟังและทำตามจะเกิดผลดีตามมาอย่างแน่นอน

คำคม

“ ทุกครั้งที่ทำตามคำสั่งของพระเจ้า จะเกิดผลดีในที่สุด ”

สรุป เนหะมีย์ 8

ภาพรวม

เอสราอ่านหนังสือธรรมบัญญัติให้ประชาชนฟัง แล้วพวกเขาก็ร่วมกันถือเทศกาลอยู่เพิงตามที่ธรรมบัญญัติสั่งไว้

# สรุป

@ สื่งที่เรียนรู้

เนหะมีย์ บทที่ 8 เมื่อเนหะมีย์ตั้งคนเฝ้าประตู เลวี และดูแลเยรูซาเล็ม แล้วพระเจ้าก็ดลใจให้เนหะมีย์ทำทะเบียนสำมะโนครัวเชื้อสายของประชาชน

ในวันที่ 1 ของเดือนที่ 7 ประชาชนทั้งหมดได้ชุมนุมพร้อมกัน ที่ลานเมืองหน้าประตูน้ำ
เอสราปุโรหิตได้นำธรรมบัญญัติมาหน้าชุมนุมชน
แล้วอ่านให้พวกเขาฟังตั้งแต่เช้าตรู่จนเที่ยงวัน
และประชาชนทุกคนก็ตั้งใจฟัง

เอสราธรรมาจารย์ยืนอยู่บนแท่นไม้
โดยมีผู้นำอีก 13 คน ยืนข้างๆเขา

เมื่อเอสราได้อ่าน พวกคนเลวีก็ได้ช่วยประชาชนให้เข้าใจธรรมบัญญัติ
ประชาชนจึงเข้าใจข้อความที่อ่านนั้น

ประชาชนก็ร้องไห้เมื่อเขาได้ยินถ้อยคำของธรรมบัญญัติ
เนหะมีย์ที่เป็นผู้ว่าราชการ และ เอสราปุโรหิตและธรรมาจารย์ และคนเลวีผู้สอนประชาชน
ได้พูดกับประชาชน ว่า
วันนี้เป็นวันบริสุทธิ์แด่พระเจ้า อย่าคร่ำครวญหรือร้องไห้
เพราะความชื่นบานในพระเจ้าเป็นกำลังของพวกเขา

ประชาชนทั้งหมดจึงไปกินและดื่มและแบ่งปันอาหาร เปรมปรีดิ์กันอย่างยิ่ง
เพราะพวกเขาเข้าใจถ้อยคำซึ่งประกาศให้เขาฟังนั้น

ณ วันที่สอง หัวหน้าตระกูลของประชาชน มาหาเอสราธรรมาจารย์
เพื่อจะศึกษาถ้อยคำของธรรมบัญญัติ
และพวกเขาพบ ว่า
พระเจ้าบัญชาอิสราเอล ให้อยู่เพิงระหว่างเทศกาลเลี้ยงในเดือนที่ 7

พวกเขาจึงประกาศไปทุกเมือง ว่า
ให้ออกไปเก็บกิ่งไม้มาทำเพิง
แล้วประชาชนทั้งหมดผู้ได้กลับมาจากการเป็นเชลย ได้ทำเพิงและพักอยู่ในเพิง
เขามีความเปรมปรีดิ์ยิ่งนัก
เพราะตั้งแต่สมัยของโยชูวา ถึงวันนั้นประชาชนอิสราเอลไม่ได้ทำเลย

และทุกวันเอสราได้อ่านธรรมบัญญัติของพระเจ้า ตั้งแต่วันแรกจนวันสุดท้าย
พวกเขาถือเทศกาลเลี้ยงอยู่ 7 วัน และในวันที่ 8 มีการชุมนุมตามพิธีตามพระบัญญัติ

1. เมื่อกำแพงและพระวิหารถูกสร้างเสร็จ สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่าสิ่งก่อสร้างเหล่านั้นได้เริ่มขึ้น
คือการนำประชากรของพระเจ้า กลับมาใส่ใจพระคำของพระเจ้า และปฏิบัติตาม

เมื่อเอสราและทีมร่วมกันทำสิ่งนี้
ความเปรมปรีดิ์ที่แท้จริงก็เกิดขึ้นท่ามกลางประชาชน

เมื่อประชากรของพระเจ้า กันกลับมาใส่ใจ ทำตามพระคำของพระเจ้า
พวกเขาจะพบกับความชื่นชมยินดีที่แท้จริง

2. เอสรากล่าวว่า “ความยินดีในพระเจ้า เป็นกำลังของพวกเขา”
เมื่อเราชื่นชมยินดีในพระเจ้า ความชื่นชมยินดีนั้นจะเป็นกำลัง
ที่จะทำให้เราสามารถเผชิญหน้ากับสถานการณ์วันนี้ได้อย่างสง่างาม

3. ถึงแม้ว่าสมัย ซาโลมอน(1พกษ. 8:2) เคยมีการจัดฉลองในเดือนที่ 7 และ ก่อนหน้านี้ไม่นานแม้จะมึการถือเทศกาลอยู่เพิง (อสร. 3:4) แต่ทั้งสองเหตุการณ์ก็ไม่ได้ทำตามที่ธรรมบัญญัติกำหนดไว้อย่างครบถ้วน เหมือนในครั้งนี้

เมื่อมีการสอนและอธิบายพระคำของพระเจ้าอย่างถูกต้อง ชัดเจน
จะเป็นเหตุให้ผู้คนเชื่อฟังและกระทำตามพระประสงค์ของพระเจ้าอย่างถูกต้อง

การสอนและถ่ายทอดพระคำของพระเจ้า จึงเป็นการเปิดโอกาสให้ผู้คนเชื่อฟังและทำตามน้ำพระทัยของพระเจ้ามากยิ่งขึ้น

คำคม

“ การเชื่อฟังพระเจ้า จะนำความชื่มยินดีที่แท้จริงมาสู่ชีวิต ”

สรุป เนหะมีย์ 9

ภาพรวม

คนอิสราเอลได้มาประชุมกันอดอาหารและสารภาพบาปต่อพระเจ้า และทำพันธสัญญากับพระองค์ ที่จะทำตามธรรมบัญญัติของพระเจ้า

# สรุป

@ สื่งที่เรียนรู้

เนหะมีย์ บทที่ 9 เมื่อเอสราอ่านหนังสือธรรมบัญญัติให้ประชาชนฟัง แล้วพวกเขาก็ร่วมกันถือเทศกาลอยู่เพิงตามที่ธรรมบัญญัติสั่งไว้

ในวันที่ 24 เดือนเดียวกัน (เดือน 7) ประชาชนอิสราเอลได้ชุมนุมกันถืออดอาหาร
และนุ่งห่มผ้ากระสอบ และเอาดินใส่ศีรษะ
และได้แยกตนออกจากชนต่างชาติ และยืนสารภาพบาปของตน
และสารภาพกรรมชั่วของบรรพบุรุษของเขา

และพวกเขาอ่านหนังสือธรรมบัญญัติ อยู่ 3 ชั่วโมง
พวกเขาสารภาพและนมัสการพระเจ้า อีก 3 ชั่วโมง

แล้วคนเลวีจำนวนหนึ่ง (นหม. 8:7) ได้ยืนขึ้นที่บันไดของคนเลวี
และได้ร้องด้วยเสียงดังต่อพระเจ้า ว่า

“สรรเสริญพระเจ้า
พระองค์ได้ ทรงสร้างฟ้าสวรรค์ และแผ่นดินโลกและทุกสิ่งที่อยู่ในนั้น
พระองค์ได้ ทรงเลือกอับราฮัม และทรงกระทำพันธสัญญากับเขา
พระองค์ได้ ทรงช่วยคนอิสราเอลออกจากอียิปต์ด้วยกระทำหมายสำคัญและการอัศจรรย์
พระองค์ได้ ทรงแยกทะเล ให้คนอิสราเอลได้เดินข้ามไป
พระองค์ได้ ทรงนำพวกเขาด้วยเสาเมฆ และเสาเพลิง เพื่อให้แสงแก่เขาในทางที่เขาควรจะไป
พระองค์ได้ ทรงประทานพระบัญญัติที่ดีแก่พวกเขา ที่ภูเขาซีนาย
พระองค์ได้ ทรงให้พวกเขาทราบถึงวันสะบาโตบริสุทธิ์ของพระองค์
พระองค์ได้ ทรงประทานอาหารจากฟ้าสวรรค์แก่พวกเขา
พระองค์ได้ ทรงนำน้ำออกมาจากหินให้พวกเขา

แต่พวกเขาปฏิเสธไม่เชื่อฟัง และไม่เอาใจใส่ในการอัศจรรย์ของพระองค์
ได้สร้างรูปโคหล่อไว้สำหรับตัว และกล่าวว่า ‘นี่คือพระเจ้าของเรา ผู้ทรงนำเราขึ้นมาจากอียิปต์’
และได้ทำการหมิ่นประมาทอย่างใหญ่หลวง

ด้วยพระกรุณาซับซ้อนของพระองค์
พระองค์ก็ไม่ได้ทรงละทิ้งเขาในถิ่นทุรกันดาร

พระองค์ได้ ทรงเลี้ยงดูเขาทั้งหลายในถิ่นทุรกันดารสี่สิบปี
และเขาไม่ขาดสิ่งใดเลย
เสื้อผ้าของเขาไม่ขาดวิ่น
และเท้าของเขาไม่ได้บวม

พระองค์ได้ ทรงมอบแผ่นดินแห่งพระสัญญาแก่พวกเขา

ถึงกระนั้น พวกเขายังดื้อและกบฏต่อพระองค์
เหวี่ยงธรรมบัญญัติของพระองค์ไว้เบื้องหลัง
และได้ฆ่าผู้เผยพระวจนะของพระองค์

พระองค์จึงทรงมอบพวกเขาไว้ในมือศัตรู
และในเวลาแห่งการทนทุกข์ของพวกเขานั้น
เขาร้องทูลต่อพระองค์
พระองค์ได้ประทานพวกผู้ช่วยแก่พวกเขา
แต่เมื่อพวกเขาพักสงบแล้ว
พวกเขาก็ทำความชั่วต่อพระองค์อีก

พระองค์ได้ ทรงอดทนกับพวกเขาอยู่หลายปี
และทรงเตือนพวกเขาด้วยพระวิญญาณของพระองค์
พวกเขาก็ยังไม่เงี่ยหูฟัง

เพราะฉะนั้นพระองค์จึงทรงมอบเขาไว้ในมือของชนชาติทั้งหลาย
ถึงกระนั้นด้วยพระกรุณาเหลือล้นของพระองค์
พระองค์ไม่ได้ทรงกระทำให้เขาพินาศหรือละทิ้งเขาเสีย

ข้าแต่พระเจ้ายิ่งใหญ่ ทรงฤทธิ์และน่าเกรงกลัว
ผู้ทรงรักษาพันธสัญญาและความรักมั่นคง

ในบรรดาสิ่งที่เกิดขึ้นแก่ข้าพระองค์ทั้งหลาย พระองค์ทรงยุติธรรม
แต่ข้าพระองค์ทั้งหลายประพฤติอย่างอธรรม

วันนี้ข้าพระองค์ทั้งหลายเป็นทาส ในแผ่นดินที่พระองค์ประทานแก่พวกข้าพระองค์
และผลิตผลอันมากมายของแผ่นดินนั้นก็ตกแก่กษัตริย์เปอร์เซีย
เพราะบาปของข้าพระองค์ทั้งหลาย
พวกเขามีอำนาจเหนือร่างกายและเหนือฝูงสัตว์ ของข้าพระองค์ ตามความพอใจของพวกเขา
และข้าพระองค์ทั้งหลายทุกข์นัก”

หลังจากสารภาพบาปแล้ว
ประชาชนก็กระทำพันธสัญญาว่า จะถือรักษาธรรมบัญญัติของพระเจ้าสืบไป

1. เมื่อประชาชนได้ยินพระคำของพระเจ้า พวกเขาตอบสนองด้วยการสารภาพบาปของตนต่อพระเจ้า
พวกเขาระลึกถึงพระคุณ พระเมตตาของพระเจ้า ที่มีต่อพวกเขา
และระลึกถึงความบาปผิดของพวกเขา ที่ได้กระทำผิดต่อพระองค์

ซึ่งสิ่งเหล่านี้นำมาซึ่งการกลับใจใหม่อย่างแท้จริง
จนพวกเขาได้ทำพันธสัญญาที่จะปฏิบัติตามพระคำตลอดไป

เมื่อเราอ่านพระคำของพระเจ้า อย่างถ่อมใจ
พระวิญญาณบริสุทธิ์จะทำงานผ่านพระคำของพระเจ้า
ซึ่งจะนำการกลับใจอย่างแท้จริงมาสู่ชีวิตของเรา

2. เราได้เรียนรู้พระลักษณะของพระเจ้า จากคำอธิษฐานในบทนี้ว่า
พระเจ้ายิ่งใหญ่ ทรงฤทธิ์และน่าเกรงกลัว
ขณะเดียวกัน พระเจ้าก็ทรงอุดมด้วยความรักมั่นคง พระคุณ พระเมตตา และทรงรักษาสัญญาเสมอ

เราไม่สมควรถือโอกาสคิดว่าพระเจ้าเต็มด้วยพระเมตตา
จนปฏิบัติต่อพระองค์อย่างไม่เหมาะสม ปราศจากความยำเกรงพระองค์
เพราะว่า พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าผู้เปี่ยมด้วยเมตตาแล้ว
ยังเป็นพระเจ้าผู้ที่น่ายำเกรงอีกด้วย

3. เมื่อคนอิสราเอลกำลังเผชิญความทุกข์หนักในขณะนั้น
สิ่งที่เขาทำคือ อธิษฐานต่อพระเจ้า สารภาพบาป และกลับใจใหม่
แล้วการช่วยกู้จากพระเจ้า ก็มาเหนือพวกเขา

ยามที่เราทุกข์ สิ่งที่สมควรทำอย่างที่สุด คือ
เข้ามาหาพระเจ้า อธิษฐานต่อพระองค์ สารภาพบาปและกลับใจใหม่
ทูลขอพระเมตตาจากพระเจ้า
แล้วเราจะพบว่า พระเจ้าทรงมีพระเมตตาอย่างเหลือล้นสำหรับเรา

หมายเหตุ :
ในข้อ 4 และ ข้อ 5 บางคนชื่อไม่เหมือนกัน น่าจะเป็นเพราะบางคนเหล่านั้นมีหลายชื่อ

คำคม

“ การกลับใจที่แท้จริง จะมีการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมเสมอ ”

สรุป เนหะมีย์ 10

ภาพรวม

ผู้นำและประชาชนอิสราเอลได้ปฏิญาณต่อพระเจ้า ที่จะทำตามพระบัญญัติของพระองค์

# สรุป

@ สื่งที่เรียนรู้

เนหะมีย์ บทที่ 10 เมื่อคนอิสราเอลได้มาประชุมกันอดอาหารและสารภาพบาปต่อพระเจ้า และทำพันธสัญญากับพระองค์ ที่จะทำตามธรรมบัญญัติของพระเจ้า

แล้วบรรดาผู้นำจำนวน 84 คนจึงประทับตราของพวกเขาเพื่อทำพันธสัญญากับพระเจ้า

บรรดาปุโรหิต คนเลวี คนเฝ้าประตู นักร้อง บ่าวไพร่ประจำพระวิหาร และประชาชน
ได้แยกตัวออกจากชนชาติทั้งหลาย มาถือธรรมบัญญัติของพระเจ้า
ทั้งภรรยา บุตรชายหญิงของพวกเขา

พวกเขาปฏิญาณที่จะดำเนินตามธรรมบัญญัติของพระเจ้า โดย
– จะไม่แต่งงานกับคนต่างชาติ
– จะไม่ซื้อของ ในวันสะบาโตหรือในวันบริสุทธิ์
– จะไม่เก็บผลของปีที่ 7 และไม่เก็บหนี้สินทุกอย่าง
– จะให้เสียเงินคนละ 5 กรัม เพื่อพระนิเวศของพระเจ้า
– จะนำผลแรกทั้งสิ้นแห่งที่ดิน มาถวายพระเจ้าทุกปี
– จะนำบุตรชายหัวปี และสัตว์หัวปี มาถวายแด่พระเจ้า
– จะนำทศางค์(สิบลด) มาให้คนเลวี
– จะไม่เพิกเฉยต่อพระนิเวศของพระเจ้า

1. เมื่อคนอิสราเอลกลับใจ สิ่งที่พวกเขาทำหลังจากนั้นคือ
การตั้งใจที่จะทำตามพระคำของพระเจ้า
ซึ่งดูเหมือนว่าความตั้งใจเหล่านั้น จะทำให้พวกเขาต้องสูญเสียอะไรบางอย่างไป
ถึงกระนั้นพวกเขาก็เต็มใจที่จะทำเช่นนั้น

การกลับใจที่แท้จริง จะนำมาซึ่งการเต็มใจจ่ายราคาแห่งการกลับใจนั้น

2. คนอิสราเอลตั้งใจจะไม่ซื้อที่คนต่างชาตินำมาขายในวันสะบาโตหรือวันอื่นๆที่เป็นวันบริสุทธิ์

เมื่อเราตั้งใจทำตามน้ำพระทัยของพระเจ้า
คนอื่นๆรอบข้างอาจจะไม่ได้คิดเหมือนเรา หรือสนับสนุนเรา
แต่นั่นก็ไม่สามารถใช้เป็นข้ออ้าง ที่เราจะไม่ทำตามน้ำพระทัยของพระเจ้าได้

คำคม

“ เมื่อเชื่อฟังพระเจ้า ดูเหมือนเสีย แต่จะได้ ”

สรุป เนหะมีย์ 11

ภาพรวม

คนอิสราเอลจับสลาก ให้คน 1 ใน 10 ของประชาชนอาศัยอยู่ในเยรูซาเล็ม

# สรุป

@ สื่งที่เรียนรู้

เนหะมีย์ บทที่ 11 เมื่อผู้นำและประชาชนอิสราเอลได้ปฏิญาณต่อพระเจ้า ที่จะทำตามพระบัญญัติของพระองค์

จากนั้นพวกผู้นำของประชาชนก็ได้อาศัยอยู่ในเยรูซาเล็ม
และประชาชนที่เหลือนั้นจับฉลากกัน
เพื่อจะนำเอาคน 1 ใน 10 ส่วนให้เข้าไปอยู่ในเยรูซาเล็ม
อีก 9 ส่วนสิบนั้นให้อยู่ในเมืองต่างๆ
และประชาชนได้ขอบคุณบรรดาผู้ที่สมัครใจไปอยู่ในเยรูซาเล็ม

โดยผู้ที่อาศัยอยู่ในเยรูซาเล็ม นับเฉพาะผู้ชายในเผ่าต่างๆ ได้แก่
เผ่ายูดาห์ เชื้อสายของเปเรศ มี 468 คน
เผ่าเบนยามิน มี 928 คน
เผ่าเลวี
– พวกปุโรหิต มี 1,192 คน
– พวกเลวี มี 284 คน
– พวกคนเฝ้าประตู มี 172 คน
รวมทั้งสิ้นเป็น >>>> 3,044 คน

ส่วนคนอิสราเอลที่เหลือก็อยู่ในเมืองทั้งสิ้นของยูดาห์ ในที่ดินมรดกของตน
แต่บ่าวไพร่ประจำพระวิหารอยู่ที่โอเฟล

ศีหะกับกิชปา เป็น ผู้ควบคุมบ่าวไพร่ประจำพระวิหาร
อุสซี เป็น ผู้ดูแลคนเลวีในเยรูซาเล็ม
เปธาหิยาห์ เป็น ผู้สื่อสารระหว่าง กษัตริย์กับประชาชน

ส่วนคนเลวีที่เหลือก็กระจายอยู่ในดินแดนของเผ่ายูดาห์และเผ่าเบนยามิน

1. เมื่อกำแพงเยรูซาเล็มสร้างเสร็จ แต่บ้านเมืองก็ยังไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมามากนัก ยังคงเต็มไปด้วยซากปรักหักพัง จึงไม่มีใครอยากจะอาศัยอยู่ในเมือง อยากไปอาศัยในที่ดินที่ตนได้รับแบ่งตามมรดกมากกว่า

แต่เนื่องจากพวกเขากลับใจใหม่ และปฏิญาณว่าจะไม่เพิกเฉยต่อพระนิเวศของพระเจ้า
ดังนั้นพวกผู้นำจึงเสียสละอาศัยอยู่ในเมืองต่อไป
และประชาชนก็ร่วมกันจับสลาก เพื่อให้คน 1 ใน 10 ของประชาชน อาศัยอยู่ในเมืองต่อไป
ขณะเดียวกันก็มีประชาชนบางส่วนอาสาจะอาศัยอยู่ในเมืองอีกด้วย

การกลับใจของคนอิสราเอล สะท้อนออกมาเป็นการเสียสละความสะดวกสบายของพวกเขาและครอบครัว
เพื่อเห็นแก่พระนิเวศของพระเจ้า

การกลับใจแท้ของเรา จะสะท้อนออกมาเป็นการยอมเสียอะไรบางอย่าง เพื่อเห็นแก่พระเจ้า

คนที่อาศัยอยู่ในเยรูซาเล็ม ตอนแรกดูเหมือนต้องเสียสละมากมาย
แต่ต่อมาเมื่อเยรูซาเล็มกลายเป็นเมืองสำคัญในดินแดนนี้แล้ว
แน่นอนลูกหลานของคนเหล่านั้นที่มีกรรมสิทธิ์ที่ดินในเยรูซาเล็ม ย่อมได้รับผลประโยชน์มากมาย

วันนี้สิ่งที่เรายอมสละเพื่อเห็นแก่พระเจ้า
ดูเหมือนจะต้องสูญเสียบางอย่างไป
แต่ความจริงแล้วเป็นการตระเตรียมเพื่อให้ได้รับสิ่งที่ดีกว่า

คำคม

“ การเสียสละเพื่อพระเจ้า เป็นการเปิดประตูพระพรสำหรับชีวิตของตน ”

สรุป เนหะมีย์ 12

ภาพรวม

คนอิสราเอลร่วมกันนมัสการเฉลิมฉลองในพิธีมอบถวายกำแพงเยรูซาล็มที่ถูกสร้างขึ้นใหม่

# สรุป

@ สื่งที่เรียนรู้

เนหะมีย์ บทที่ 12 คนอิสราเอลจับสลาก ให้คน 1 ใน 10 ของประชาชนอาศัยอยู่ในเยรูซาเล็ม ผู้นำของประชาชนก็ได้เสียสละร่วมอาศัยในเยรูซาเล็มเช่นกัน

หัวหน้าของประชาชนนั้น รวมถึงหัวหน้าของปุโรหิตและคนเลวีด้วย
ตอนที่เศรุบบาเบล บุตรเชอัลทิเอล และเยชูอา มหาปุโรหิต มาที่เยรูซาเล็มนั้น
มีหัวหน้าปุโรหิต 22 คน และพี่น้องของเขา ติดตามมาด้วย
มีคนเลวี ที่เป็นคณะนักร้อง ติดตามมาจำนวนหนึ่งด้วย

เยชูอา มหาปุโรหิตนั้น มีลูกหลานเป็นปุโรหิตต่อไป อีก 6 รุ่น ราวเกือบ 200 ปี (538-333 ก.ค.ศ.)
จนถึงสมัยของอเล็กซานเดอร์มหาราช (ซึ่ง ยาดดูวา เป็นมหาปุโรหิตในสมัยนั้น)

ในสมัยของโยยาคิม (ลูกของเยชูอา) มีปุโรหิตผู้เป็นหัวหน้าตระกูล 20 คน

ชื่อของ หัวหน้าของตระกูลของคนเลวี และบรรดาปุโรหิต มีบันทึกไว้
ในหนังสือพงศาวดารจนถึงรัชสมัยของดาริอัสแห่งเปอร์เซีย

เมื่อกำแพงเยรูซาเล็มสร้างเสร็จ ในการทำพิธีมอบถวายกำแพง
ได้มีการตามหาบรรดาคนเลวีตามที่ของเขาทั่วทุกแห่ง
เพื่อให้มาฉลองมอบถวายด้วยความยินดี ด้วยการขอบพระคุณ และด้วยการร้องเพลง ด้วยฉาบ พิณใหญ่ และพิณเขาคู่
พงศ์พันธุ์พวกนักร้องได้รวมกันมาจากมณฑลต่างๆ
พวกเขาได้มาสร้างบ้านเรือนอยู่ตามหมู่บ้านรอบๆเยรูซาเล็ม

บรรดาปุโรหิตและคนเลวีได้ชำระตนให้บริสุทธิ์
และชำระประชาชน ทั้งประตูเมืองกับกำแพง ให้บริสุทธิ์

แล้วเนหะมีย์ได้นำเจ้านายแห่งยูดาห์ขึ้นบนกำแพง
และแต่งตั้งให้คณะใหญ่ 2 คณะเป็นผู้กล่าวขอบพระคุณและเดินเป็นขบวนแห่
และพวกปุโรหิตบางคนก็เป่าแตร พร้อมกับคนเลวีได้เล่นเครื่องดนตรีของดาวิด
และเอสราธรรมาจารย์ได้เดินนำหน้าพวกเขา

คณะทั้งสองผู้กล่าวคำขอบพระคุณได้มายืนอยู่ที่พระนิเวศของพระเจ้า
และบรรดานักร้องได้ร้องเพลง
พวกเขาได้ถวายเครื่องสัตวบูชาใหญ่โตในวันนั้น และเปรมปรีดิ์
เพราะพระเจ้าทรงกระทำให้เขาเปรมปรีดิ์
ด้วยความชื่นบานใหญ่ยิ่ง

พวกผู้หญิงและเด็กๆ ก็เปรมปรีดิ์ด้วย
และความชื่นบานของเยรูซาเล็มก็ได้ยินไปไกล

ในวันนั้น พวกเขาแต่งตั้งคนให้ดูแลห้องต่างๆ และงานด้านต่างๆในพระนิเวศ

และอิสราเอลทั้งปวงในสมัยของเศรุบบาเบลและในสมัยของเนหะมีย์
ได้ให้ปันส่วนตามต้องการทุกวันแก่คนเลวี

1. ไม่เพียงแค่เรื่องราว แม้แต่ชื่อของปุโรหิตและเลวีของอิสราเอล ก็ยังถูกบันทึกไว้ในพงศาวดาร
คนเหล่านั้นเดิมเป็นเพียงเชลย ที่เป็นทาสในบาบิโลน
แต่เพราะพวกเขาเลือกที่จะกลับมาปรนนิบัติรับใช้พระเจ้า ที่พระนิเวศของพระองค์
พวกเขาจึงได้รับเกียรติซึ่งพระเจ้าประทานแก่เขา

ใครก็ตามที่ยอมสละสิ่งต่างๆเพื่อพระเจ้า
พระเจ้าจะอวยพระพรเขาคืนอย่างมากมาย พร้อมทั้งเกียรติและศักดิ์ศรี

2. เมื่อสร้างกำแพงสำเร็จ พวกเขาไม่ลืมที่จะขอบพระคุณพระเจ้า
แล้วการขอบพระคุณนั้น ได้นำความเปรมปรีดิ์ยิ่งมาสู่พวกเขา

บ่อยครั้งเราระลึกถึงพระเจ้า เฉพาะยามที่เรามีปัญหา
แต่เรามักลืมที่จะขอบพระคุณพระเจ้า ยามเมื่อผ่านพ้นปัญหานั้นไปแล้ว

ซึ่งการขอบพระคุณพระเจ้า สำหรับสิ่งที่พระองค์ประทานให้
จะนำมาซึ่งความชื่นชมยินดียิ่งใหญ่ มากยิ่งกว่าตอนที่ผ่านพ้นปัญหาเสียอีก

คำคม

“ การขอบพระคุณพระเจ้า จะนำความชื่นชมยินดีอย่างเหลือล้นมาสู่ชีวิต ”

สรุป เนหะมีย์ 13

ภาพรวม

หลังจากการสร้างกำแพงและถวายกำแพงเยรูซาเล็มเสร็จแล้ว เนหะมีย์ได้จัดการกับการกระทำต่างๆของคนอิสราเอลที่ไม่ถูกต้องต่อพระเจ้า ให้กลับมาถูกต้อง

# สรุป

@ สื่งที่เรียนรู้

เนหะมีย์ บทที่ 13 เมื่อคนอิสราเอลร่วมกันนมัสการเฉลิมฉลองในพิธีมอบถวายกำแพงเยรูซาล็มที่ถูกสร้างขึ้นใหม่

ในวันนั้น มีการอ่านหนังสือของโมเสสให้ประชาชนฟัง
และได้พบที่มีเขียนไว้ว่า
ไม่ควรให้คนอัมโมนหรือคนโมอับเข้าไปในที่ชุมนุมของพระเจ้าเป็นนิตย์

เมื่อประชาชนได้ยินธรรมบัญญัติ
เขาก็แยกอิสราเอลออกเสียจากคนต่างชาติทั้งสิ้น

เอลียาชีบ ปุโรหิต ผู้ได้รับการแต่งตั้งให้ดูแลห้องในพระนิเวศของพระเจ้า
เขาซึ่งเกี่ยวพันกับโทบีอาห์
ได้จัดห้องใหญ่ห้องหนึ่งให้โทบีอาห์ ซึ่งเดิมเป็นห้องเก็บเครื่องถวายต่างๆ

เมื่อเนหะมีย์ทราบเรื่อง ก็โกรธมาก
และเนหะมีย์ไปในห้องนั้น แล้วโยนของของโทบีอาห์ออกเสียจากห้อง
แล้วนำเครื่องใช้ประจำพระนิเวศของพระเจ้า กลับมาไว้ที่นั่นอีก

เนหะมีย์ยังพบว่า คนเลวีต่างก็หนีกลับไปยังไร่นาของตน
เพราะไม่มีแบ่งส่วนอาหารให้แก่พวกเขา
เนหะมีย์จึงต่อว่าเจ้าหน้าที่ ว่า
“ทำไมจึงทอดทิ้งพระนิเวศของพระเจ้าเสีย?”
แล้วเนหะมีย์จึงไปตามคนเลวีกลับมารับตำแหน่งเหมือนเดิม
และคนยูดาห์ทั้งปวงก็ได้นำสิบลดมาถวายอีก

เนหะมีย์ได้เห็นคนทำงานในวันสะบาโต
เนหะมีย์จึงได้ตักเตือนพวกเขา

และมีการอนุญาตให้คนต่างชาติมาขายสินค้าต่างๆในวันสะบาโตด้วย
เนหะมีย์จึงต่อว่าพวกขุนนาง ว่า
บรรพบุรุษของพวกเขาละเมิดวันสะบาโต จนเกิดเหตุร้ายมากมาย
พวกเขายังจะละเมิดอีกหรือ?

เนหะมีย์จึงสั่งให้ปิดประตูเมืองเยรูซาเล็ม ในเวลาเย็นก่อนวันสะบาโต และให้เปิดอีกครั้งเมื่อวันสะบาโตผ่านพ้นไปแล้ว
และเนหะมีย์ได้ตักเตือนพวกพ่อค้าต่างชาติ
จนพวกเขาไม่มาขายของอีกในวันสะบาโต

เนหะมีย์ได้เห็นพวกยิวบางคน ผู้แต่งงานกับหญิงต่างชาติ
เนหะมีย์จึงได้โต้แย้งกับพวกเขา และแช่งพวกเขา และตีพวกเขาบางคน และดึงผมของเขาออก
และให้พวกเขาปฏิญาณ ว่า จะไม่ประพฤติทรยศต่อพระเจ้า ด้วยการแต่งงานกับหญิงต่างชาติ

หลานชายคนหนึ่งของ เอลียาชีบปุโรหิตใหญ่
ได้ไปเป็นบุตรเขยของสันบาลลัท (คนที่พยายามขัดขวางการก่อสร้างกำแพง)
เนหะมีย์จึงขับไล่เขาไปเสีย

สิ่งที่เนหะมีย์ทำทั้งหมดนี้ จึงเป็นการชำระคนอิสราเอลจากทุกสิ่งที่เป็นของคนต่างชาติ
และเป็นการกำหนดหน้าที่ของบรรดาปุโรหิตและคนเลวี
ให้พวกเขาได้ปฏิบัติอย่างเหมาะสมแด่พระเจ้า

1. เมื่อมีการอ่านพระคำของพระเจ้าให้ประชาชนฟัง
ประชาชนจึงกลับใจจากบาปที่ตนทำ

เมื่อเรากล่าวพระคำของของพระเจ้าออกไป
เป็นการเปิดโอกาสให้คนที่ได้ยินได้ฟัง ให้กลับใจเสียใหม่

อย่าอ่อนระอา ในการกล่าว บอก ส่งต่อ แชร์ พระคำของพระเจ้าออกไป

2. เมื่อผู้นำฝ่ายวิญญาณ ทำตัวเป็นแบบอย่างที่ไม่ดี
ประชาชนจึงเริ่มไม่ถวายสิบลด จนเป็นเหตุให้คนเลวีหนีกลับไปทำไร่ทำนาของตน

เมื่อผู้นำไม่เป็นแบบอย่างที่ดี จะก่อให้เกิดปัญหาที่ลุกลามใหญ่โตได้

3. การที่เจ้าหน้าที่ ได้ดูแลความเป็นอยู่ของคนเลวี
เนหะมีย์ชี้ให้เห็นว่า พวกเขากำลังทอดทิ้งพระนิเวศของพระเจ้า

การไม่ดูแล หรือสนับสนุน หรือให้กำลังใจ แก่คนที่มีส่วนในการรับใช้พระเจ้า
เป็นการทอดทิ้งงานของพระเจ้า

4. เมื่อเนหะมีย์ทราบถึงสิ่งที่ไม่ถูกต้องต่อพระเจ้า ที่คนอิสราเอลกระทำ
เขาไม่ปล่อยปละละเลย แต่จะลงมือทำบางอย่างเพื่อแก้ไขในทันที
ซึ่งการทำเช่นนั้น แม้จะดูเด็ดขาดและรุนแรง
แต่นั่นเป็นการช่วยคนอิสราเอลให้รอดพ้นจากหายนะ

เมื่อพบสิ่งที่ไม่ถูกต้องในชีวิตฝ่ายวิญญาณ
จงรีบจัดการให้ถูกต้องโดยเร็วที่สุด
เพื่อให้ชีวิตของเราเต็มไปด้วยพระพรเสมอไป

คำคม

“ เมื่อทำตามคำสั่งของพระเจ้า พระองค์จะทรงช่วยให้สำเร็จ ”