ภาพรวม
- เยเรมีย์ บทที่ 2 พระเจ้าตรัสเรียกให้คนอิสราเอลกลับใจ ให้หันกลับมาหาพระเจ้าก่อนการพิพากษาจะมาถึง
# สรุป
@ สื่งที่เรียนรู้
เยเรมีย์ บทที่ 2
พระเจ้าตรัสกับเยเรมีย์ ให้ไปประกาศแก่ชาวกรุงเยรูซาเล็ม ว่า
พระเจ้ายังจำความรักและความจงรักภักดีในอดีตของพวกเขาได้
พวกเขาบริสุทธิ์ต่อพระเจ้า
เหตุร้ายจึงเกิดแก่ทุกคนที่พยายามจะทำร้ายพวกเขา
แล้วพระเจ้าทำความผิดอะไรเล่า พวกเขาจึงห่างเหินไปจากพระองค์
และไปติดตามสิ่งไร้ค่า และได้กลายเป็นสิ่งไร้ค่า
พวกเขาทั้งหลายไม่ได้ระลึกถึงพระเจ้า
ผู้ทรงนำพวกเขาออกมาจากอียิปต์
ผู้ทรงนำพวกเขาในถิ่นทุรกันดาร ในดินแดนที่แห้งแล้ง เต็มด้วยอันตราย และมืดทึบ
ผู้ทรงนำพวกเขาเข้ามาในแผ่นดินที่อุดมสมบูรณ์
แต่พวกเขากลับทำให้แผ่นดินเป็นมลทินด้วยการทำชั่ว
พวกปุโรหิต พวกผู้เชี่ยวชาญธรรมบัญญัติ พวกผู้ปกครอง และพวกผู้เผยพระวจนะ
ล้วนทำสิ่งชั่วร้ายและติดตามสิ่งไร้ประโยชน์
จงไปยังฝั่งเกาะ หรือเมืองต่างๆ
มีชนชาติใดเคยเปลี่ยนพระของตน แม้ว่าพระเหล่านั้นไม่ได้เป็นพระ?
แต่ประชากรของพระเจ้าได้เอาศักดิ์ศรีของเขา แลกกับสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์
โอ ฟ้าสวรรค์ จงตกตะลึง จงสยดสยองและจงร้างเปล่า
เพราะว่าประชากรของพระเจ้า ได้ทอดทิ้งพระองค์ แล้วไปสร้างที่พึ่งให้แก่ตนเอง ซึ่งพึ่งไม่ได้
ดังนั้นอิสราเอลจึงจะถูกปล้น
ศัตรูจะทำให้แผ่นดินของอิสราเอลร้างเปล่า และเมืองก็ถูกไฟเผา
การที่อิสราเอลไปพึ่งอียิปต์ หรืออัสซีเรีย จะไม่เป็นประโยชน์อะไรเลย
ความชั่วร้ายและความไม่ซื่อสัตย์ของอิสราเอล จะนำความชั่วและความขมขื่นมาสู่พวกเขา
เพราะพวกเขาทอดทิ้งพระเจ้า และไม่ยำเกรงพระองค์
พระเจ้าได้ปลูกอิสราเอลไว้เป็นเถาองุ่นอย่างดี
แต่พวกเขากลับเสื่อมทรามลง จนกลายพันธุ์ไป
พวกเขากล่าวว่า พวกเขาไม่เป็นมลทิน ไม่ได้ติดตามบรรดาพระบาอัลไป
ทั้งที่มีการนมัสการพระบาอัลเต็มไปหมด
ดังนั้นอิสราเอลจะพบความอับอาย
เพราะพวกเขาเรียกต้นไม้ว่า “พ่อ” และเรียกก้อนหินว่า “แม่”
พวกเขาได้หันหลังให้พระเจ้า
แต่เมื่อพวกเขาทุกข์ลำบาก ก็มาอธิษฐานขอความช่วยเหลือจากพระเจ้า
เพราะบรรดาพระของพวกเขา ไม่สามารถช่วยอะไรพวกเขาได้เลยแม้แต่น้อย
จงคิดพิจารณาดู พระเจ้าเป็นเหมือนถิ่นทุรกันดารแก่อิสราเอลหรือ?
ทำไมประชากรของพระเจ้า รู้ว่าพวกเขาเป็นอิสระ เมื่อไม่มาหาพระองค์อีก ?
เจ้าสาวไม่วันลืมสวมใส่เสื้อของตน
แต่ประชากรของพระเจ้าได้ลืมพระองค์ นับครั้งไม่ถ้วนแล้ว
พวกเขากราบไหว้รูปเคารพ ฆ่าคนจนที่ไร้ความผิด
แล้วยังกล่าวว่า ตนไม่มีความผิดเลย
พวกเขากำลังนำตนเองไปสู่การพิพากษา เพราะเจ้ากล่าวว่า ‘ข้าไม่ได้ทำบาป’
พวกเขาจะพบความอับอาย
เพราะคนเหล่านั้นทั้งอียิปต์และอัสซีเรีย ที่พวกเขาไว้วางใจ จะช่วยอะไรพวกเขาไม่ได้เลย
1. ในอดีตคนอิสราเอลเคยภักดีต่อพระเจ้า และพระองค์ก็ปกป้องและปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างดีเรื่อยมา
แต่ต่อมาพวกเขากลับละทิ้งพระเจ้า ไปกราบไว้รูปเคารพและทำสิ่งชั่วร้ายที่พระเจ้าห้าม
(เช่นเผาบูชายันต์เด็กทารก)
เพื่อเลียนแบบและเอาใจอียิปต์และอัสซีเรีย (เช่น 2พกษ. 16:18)
แล้วพวกเขายังมีหน้ามาบอกว่า พวกเขาไม่ได้ทำผิดอะไรเลย
ดังนั้นสิ่งนี้จึงนำการพิพากษามาสู่พวกเขา
ทั้งรูปเคารพและผู้ที่พวกเขาไว้วางใจในนั้นจะทำให้พวกเขาอับอาย
และช่วยอะไรพวกเขาไม่ได้เลย
วันนี้หากเราผิดพลาดพลั้งบาปไป หันหลังให้กับพระเจ้า
เพราะเห็นแก่ใครบางคนหรืออะไรบางอย่าง
จงรีบกลับใจใหม่ หันกลับมาหาพระองค์ สารภาพบาปต่อพระองค์
พระองค์ทรงพร้อมที่จะให้อภัยแก่เรา และช่วยเราเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้ง
อย่าเป็นเหมือนอิสราเอล ที่ใจแข็งกระด้างไม่ยอมกลับใจ
แล้วพระเจ้าก็ทรงทำลายสิ่งที่พวกเขาไว้วางใจนั้นเสีย
และพวกเขาก็พบกับความโศกเศร้าและอับอาย
2. พระเจ้าทรงถามอิสราเอลว่า
“พระเจ้าทำผิดอะไรหรือ ทำไมพวกเขาจึงถอยห่างไปจากพระองค์?”
วันนี้ก็เช่นกัน คำถามนี้มาถึงเรา
“พระเจ้าทำผิดอะไรหรือ ทำไมเราจึงถอยห่างไปจากพระองค์?”
ให้เรารีบกลับมาหาพระองค์เถิด
คำคม
“ ในเมื่อพระเจ้าทรงกระทำแก่เราอย่างดีเลิศ แล้ววันนี้เราปฏิบัติต่อพระองค์อย่างไร? ”