ภาพรวม

# สรุป

@ สื่งที่เรียนรู้

เอสรา บทที่ 3 เมื่อคนอิสราเอล จำนวนหนึ่งได้กลับมาจากการเป็นเชลยในบาบิโลน และเมื่อมาถึงเยรูซาเล็ม พวกเขาได้ถวายเพื่อใช้สำหรับการสร้างพระวิหารขึ้นใหม่

เมื่อ​ถึง​เดือน​ที่ 7 คน​อิส​รา​เอลได้​มา​ชุม​นุม​พร้อม​กัน​ที่​เย​รู​ซา​เล็ม
แล้ว​เย​ชู​อา​และ​พี่​น้อง​ปุ​โร​หิต และ​เศ​รุบ​บา​เบล ​พร้อม​กับ​ญาติ​ของ​เขา
ได้​เริ่ม​งาน​สร้าง​แท่น​บูชา​ เพื่อ​ถวาย​เครื่อง​บูชา​แด่พระเจ้า

พวก​เขา​ได้​ตั้ง​แท่น​บูชา​ไว้​บน​ฐาน​เดิมของแท่นบูชาเดิม
​เพราะ​เขา​กลัว​ชน​ชาติ​ทั้ง​หลาย​ใน​แผ่น​ดิน​บริเวณ​นั้น​ จึงรีบทำโดยไม่ได้รื้อฐานเดิมออก
ในวันที่ 1 ของ​เดือน​ที่ 7
พวกเขา​ถวาย​เครื่อง​บูชา​แด่​พระเจ้า ​เวลา​เช้า​และ​เวลา​เย็น
และ​เขา​ถือ​เทศ​กาล​อยู่​เพิง และ​ถวาย​เครื่อง​บูชา​ประ​จำ​วัน​
รวมทั้งเครื่องบูชาต่างๆตามที่ธรรมบัญญัติกำหนดไว้

แต่พวกเขาก็​ยัง​ไม่​ได้​วาง​ราก​ฐาน​พระ​วิหาร​ของพระเจ้า
พวกเขาจ้างช่าง​สกัด​หิน และ​ช่าง​ไม้ เพื่อเตรียมหินและไม้ให้พร้อม สำหรับการสร้างพระวิหาร

ใน​ปี​ที่​ 2 นับจากที่พวกเขามาที่​เย​รู​ซา​เล็ม
ใน​เดือน​ที่​ 2 ของปีนั้น เศ​รุบ​บา​เบล และ​เย​ชู​อา ​ตั้ง​คน​เลวี ตั้ง​แต่​อายุ 20 ปี​ขึ้น​ไป เพื่อ​ให้​ดูแล​การ​งาน​ของ​พระ​นิเวศ​ของพระเจ้า

เย​ชู​อา​ กับ​บุตร​และ​พี่​น้อง​ของ​ท่าน ได้ควบ​คุม​คน​งาน​ใน​พระ​นิเวศ​ของ​พระ​เจ้า
และ​เมื่อ​ช่าง​ก่อ​สร้าง​ได้​วาง​ราก​ของ​พระ​วิหาร​แล้ว
พวก​ปุ​โร​หิต​และ​คน​เลวี ได้ร้องเพลงถวาย​สรร​เสริญ​พระเจ้า​ตามแบบที่​ดา​วิดได้กำหนดไว้
และ​ประ​ชา​ชน​ทั้ง​ปวง​ก็​โห่​ร้อง​ด้วย​เสียง​ดัง​

พวก​​คน​แก่ ​ผู้​ได้​เห็น​พระ​นิเวศ​หลัง​ก่อน ก็ร้อง​ไห้​ด้วย​เสียง​ดัง
แต่​คน​เป็น​อัน​มาก​ได้​โห่​ร้อง​ด้วย​ความ​ชื่น​บาน
จึง​แยก​ไม่​ออก​ระ​หว่าง​เสียง​โห่​ร้อง​ด้วย​ความ​ชื่น​บาน และ​เสียง​ประ​ชา​ชน​ร้อง​ไห้
และ​เสียง​นั้น​ก็​ได้​ยิน​ไป​ไกล

1. คนอิสราเอลกลับมาเพื่อสร้างบ้านเมืองและพระวิหารขึ้นใหม่
สิ่งแรกที่พวกเขาทำ คือ ถวายเครื่องบูชา ตามที่ธรรมบัญญัติได้กำหนดไว้
ซึ่งไม่ได้มีการถวายเครื่องบูชานี้ มาเป็นเวลานานมากแล้ว
แม้พระวิหารยังไม่ได้สร้าง ยังไม่ลงรากด้วยซ้ำไป
แต่พวกเขาไม่รอให้พระวิหารเสร็จก่อน ถึงจะทำตามบัญญัติของพระเจ้า
พวกเขาลงมือทำเลย แม้ยังไม่พร้อมนักก็ตาม

หากวันนี้วิหารในจิตใจของเรา ทรุดเสื่อม ไม่มีสง่าราศี เหมือนอย่างที่เคยเป็นในอดีตที่ผ่านมา
ไม่ต้องรอ ให้ความสดชื่น ความกระตือรือร้นฝ่ายวิญญาณกลับมา เต็มล้นเหมือนเดิมก่อน
แต่ให้เราเริ่มต้นวันนี้ แม้ยังไม่พร้อมก็ตาม
ถวายเครื่องบูชา ด้วยการสารภาพบาปต่อพระเจ้า ถวายสรรเสริญ และขอบพระคุณพระเจ้า
ทำตามกำลังที่เรามี แม้เราอธิษฐานไม่ออกเสียแล้ว ร้องเพลงไม่ไปเสียแล้ว
ก็เพียงเริ่มต้นทำเท่าที่ทำได้
แล้วการฟื้นฟูวิหารในจิตใจของเรา อย่างแท้จริงจะตามมา

2. เมื่อได้วาง​ราก​ของ​พระ​วิหาร​แล้วนั้น
บางคนก็ร้องไห้ด้วยความเสียใจ บางคนก็โห่ร้องด้วยความชื่นบาน

คนที่เสียใจ เพราะรู้สึกว่า สภาพการเริ่มวิหารครั้งนี้ ช่างห่างไกลจากสง่าราศีของวิหารหลังก่อน

คนที่ดีใจ เพราะรู้สึกว่า การสร้างพระวิหารหลังใหม่ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

วันแห่งการเริ่มสร้างวิหารในครั้งนี้ อาจดูเล็กน้อย
แต่ใน ศคย. 4:10 กล่าวว่า
“ใคร​จะ​ดู​หมิ่น​วัน​แห่ง​การ​เล็ก​น้อย? เขา​จะ​เปรม​ปรีดิ์​เมื่อ​ได้​เห็น​สาย​ดิ่ง​ที่​อยู่​ใน​มือ​ของ​เศ​รุบ​บา​เบล”

หากเรามัวจมติดอยู่กับภาพในอดีต วันสำคัญ วันที่น่าชื่นบานอย่างยิ่ง
แทนที่เราจะชื่นชมยินดี เราก็อาจจะมัวแต่โศกเศร้าในวันนั้นก็เป็นได้

วันนี้ เป็นวันใหม่ของเราแล้ว
เราเริ่มต้นชีวิตใหม่ในพระเจ้าแล้ว
วันนี้ เป็นวันแห่งความชื่นชมยินดีในพระเจ้า วันแห่งความหวังใจในพระองค์
จงชื่นบาน ชื่นชมยินดี ร้องเพลงสรรเสริญพระเจ้า
อย่ามัวแต่จมปรักอยู่กับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเราในอดีต หรืออดีตเมื่อ 1 ชม.ที่ผ่านมา

คำคม

“ วันนี้ เป็นวันแห่งความชื่นบานในความหวังในพระเจ้า อย่ามัวแต่ร้องไห้หรือวิตกกังวล ”