ภาพรวม

# สรุป

@ สื่งที่เรียนรู้

เอเสเคียล บทที่ 19

พระเจ้าสั่งให้เอเสเคียล ​ร้อง​บท​เพลง​คร่ำ​ครวญ​ เกี่ยวกับ​อิส​รา​เอล ว่า
ยูดาห์ เป็น​เหมือน​สิง​โต​ตัว​เมีย ที่​อยู่​ท่าม​กลาง​พวก​สิง​โต​ทั้งหลาย
นาง​เลี้ยง​ลูก​สิง​โต​ตัว​หนึ่ง​ให้​เติบ​โต​ขึ้น
มัน​กลาย​เป็น​สิงโต​หนุ่ม ​จับ​เหยื่อ และกัด​กิน​คน
ต่อมามัน​ถูก​จับ​ได้​ใน​หลุม​พราง แล้วถูกนำ​มา​ยัง​อียิปต์

เมื่อ​นาง ​คอย​นาน​แล้ว และ​หมดหวัง กับสิงโตตัวนั้น
นาง​ก็​เอา​ลูก​มา​อีก​ตัว​หนึ่ง เลี้ยง​มัน​ให้​เป็น​สิงโต​หนุ่ม
และ​มัน​กลาย​เป็น​สิง​โต​หนุ่ม ​จับ​เหยื่อ มัน​กัด​กิน​คน
มันทำ​ให้​เมือง​​ร้าง​เปล่า ผู้​ที่​อยู่​ใน​แผ่นดิน​ก็​ครั่น​คร้าม
แล้วมัน​ก็​ถูก​จับ​อยู่​ใน​หลุม​พราง
และ​นำ​มัน​มา​ยัง​กษัตริย์​บา​บิ​โลน นำ​มัน​ไว้​ใน​ที่​กำ​บัง​แข็ง​แกร่ง

ยูดาห์​เหมือน​เถา​องุ่น​อยู่​ใน​สวน​องุ่น ถูกเอา​มา​ปลูก​ไว้​ริม​น้ำ
มี​ผล​ดก​และ​มี​แขนง​มาก​มาย
มีแขนง​ที่​แข็ง​แรง​มาก กลาย​เป็น​คทา​ของ​ผู้​ครอบ​ครอง มัน​​สูง​เด่นอย่างมาก
แต่​ว่า​มัน​ถูก​ถอน​ออก​ด้วย​ความ​โกรธ ถูก​โยนทิ้ง​ลง​บน​พื้น​ดิน
ลม​ตะวัน​ออก​ทำ​ให้​มัน​เหี่ยว​ไป
แขนง​ของมันก็ถูกไฟ​ไหม้​​เสีย
​มัน​ถูก​ถอน​ไป​ปลูก​ใน​ถิ่น​ทุร​กัน​ดาร
ไฟ​ออก​มา​จาก​แขนง​นั้น เผา​ผลาญ​แขนง​อื่นๆ จน​หมด
จนไม่​มี​คทา​สำ​หรับ​ผู้​ครอบ​ครอง

1. ลูกสิงโตตัวแรกของยูดาห์ ที่เติบใหญ่ และทำร้ายผู้คน คือ เยโฮอาหาส
(2พศด. 36:1 แล้ว​ประ​ชา​ชน​ใน​แผ่น​ดิน​นั้น​ก็​นำ​เย​โฮ​อา​หาส​พระ​ราช​โอรส​ของ​โย​สิ​ยาห์​มา และ​ตั้ง​ให้​เป็น​กษัตริย์​แทน​พระ​ราช​บิดา​ใน​กรุง​เย​รู​ซา​เล็ม)
ซึ่งต่อมาถูกจับไปที่อียิปต์ (2พกษ. 23:33)

ลูกสิงโตตัวที่สอง ที่เติบใหญ่ และทำร้ายผู้คน คือ เยโฮยาคิม
ซึ่งทำสิ่งชั่วร้ายมากมาย
ต่อมาถูกจับไปขังที่บาบิโลน
(2พศด. 36:6 เนบู​คัด​เนส​ซาร์​พระ​ราชา​แห่ง​บา​บิ​โลน​เสด็จ​มา​ต่อ​สู้​กับ​พระ​องค์ และ​ล่าม​พระ​องค์​ด้วย​โซ่​ตรวน​เพื่อ​นำ​ไป​ยัง​บา​บิ​โลน)

เหตุการณ์เหล่านี้ได้เกิดขึ้นก่อนสมัยของเอเสเคียล
พระเจ้าให้เอเสเคียล ร้องเป็นเพลงคร่ำครวญ
เพื่อให้คนอิสราเอลระลึกได้ว่าเกิดอะไรขึ้น
และกลับใจเสียใหม่

2. เถาองุ่นแห่งยูดาห์ มีแขนงที่แข็งแรงมาก คือ เศเดคียาห์
ผู้ที่เนบูคัสเนสซาร์ได้แต่งตั้งให้เป็นผู้ครอบครองยูดาห์
แต่ต่อมาถูก​ถอน​ออก​ด้วย​ความ​โกรธ ถูก​โยนทิ้ง​ลง​บน​พื้น​ดิน
คือ เมื่อเศเดคียาห์กบฏต่อบาบิโลน
เนบูคัสเนสซาร์จึงมาจับเขาไป และเผาทุกสิ่งในเยรูซาเล็มเสียสิ้น

เหตุการณ์นี้ เกิดขึ้นในสมัยของเอเสเคียล
พระเจ้าให้เอเสเคียลร้องบทเพลงคร่ำครวญ นี้
เพื่อเตือนคนอิสราเอล ถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น
เพื่อให้พวกเขากลับใจใหม่ ก่อนที่จะสายเกินไป

คำคม

“ จงเรียนรู้จากความผิดพลาดของคนในอดีต แล้วจงสำรวจชีวิตของตนในปัจจุบัน ”