สรุป เอเสเคียล 36

ภาพรวม

เอเสเคียล บทที่ 36 เอเสเคียลพยากรณ์ถึงการที่พระเจ้าจะอวยพระพรเหนือแผ่นดินอิสราเอลอีกครั้ง และคนอิสราเอลจะถูกนำกลับมายังแผ่นดินของตน

# สรุป

@ สื่งที่เรียนรู้

เอเสเคียล บทที่ 36

พระเจ้าให้เอเสเคียลเผยพระวจนะต่อแผ่นดินอิสราเอล ว่า

เพราะแผ่นดินอิสราเอลได้กลายเป็นของริบและเป็นที่เย้ยหยันของประชาชาติ ที่อยู่รอบๆ

ดังนั้น สำหรับประชาชาติเหล่านั้น ผู้ยึดแผ่นดินของพระเจ้าไปเป็นกรรมสิทธิ์
ด้วยความร่าเริงและด้วยความมุ่งร้าย
พระเจ้าจะต่อสู้กับพวกเขา ด้วยความหวงแหน อย่างเดือดดาล
พวกเขาจะต้องรับความอับอาย เพราะพวกเขาทำให้แผ่นดินนั้นอับอาย

แต่แผ่นดินอิสราเอลจะออกผลให้แก่อิสราเอล
เพราะว่าพวกเขาจะกลับมาในไม่ช้า
พระเจ้าจะหันมาหาอวยพรแผ่นดินนี้อีก
และแผ่นดินนี้จะได้รับการไถ่และการหว่าน จะมีคนอาศัยอยู่มากมาย
พระเจ้าจะให้แผ่นดินนี้รุ่งเรืองมากกว่าก่อน
แผ่นดินนี้ไม่ต้องทนรับความขายหน้าอีกต่อไป

พระเจ้าตรัสกับเอเสเคียล ว่า
คนอิสราเอลได้ทำให้แผ่นดินเป็นมลทิน ด้วยการกระทำของพวกเขา
ซึ่งเป็นเหมือนมลทินอันเกิดจากประจำเดือน

พระเจ้าจึงระบายความโกรธออกเหนือพวกเขา
เพราะโลหิตซึ่งพวกเขาได้ทำให้ตกบนแผ่นดิน
และเพราะรูปเคารพของพวกเขา
พระเจ้าจึงกระจายพวกเขาไปท่ามกลางบรรดาประชาชาติ

แต่คนทั้งหลายก็เยาะเย้ยว่า
ประชากรของพระเจ้า ต้องออกไปจากแผ่นดินของพระองค์
ซึ่งเป็นการทำให้พระนามพระเจ้าเสื่อมเกียรติ

ดังนั้น เพื่อเห็นแก่พระนามบริสุทธิ์ของพระองค์ ไม่ใช่เพราะเห็นแก่พวกเขา
พระเจ้าจะนำพวกเขากลับเข้ามาในแผ่นดินของตนเอง
พระเจ้าจะเอาน้ำสะอาดชำระพวกเขา
ให้พ้นจากมลทิน และจากรูปเคารพ ของพวกเขา

พระเจ้าจะให้ใจใหม่และวิญญาณใหม่แก่พวกเขา
พระองค์จะนำใจหินออกจากเนื้อ และให้ใจเนื้อแก่พวกเขา
พระองค์จะใส่วิญญาณของพระองค์ไว้ ภายในของพวกเขา
แล้วทำให้พวกเขาดำเนินตามกฎเกณฑ์ของพระองค์

พวกเขาจะอาศัยอยู่ในแผ่นดินที่พระเจ้าประทานให้
และพวกเขาจะเป็นประชากรของพระองค์
และพระองค์เองจะเป็นพระเจ้าของพวกเขา
พระเจ้าจะทรงอวยพระพรพวกเขา
พวกเขาจะไม่ต้องทนรับความขายหน้า และอดอยาก อีกต่อไป

แล้วพวกเขาจะระลึกถึงวิถีชั่วของตน
แล้วจะเกลียดตัวเองเพราะความผิดบาป และสิ่งน่าสะอิดสะเอียนของตน

ที่พระเจ้าทำนั้น ไม่ใช่เพราะเห็นแก่พวกเขา
ดังนั้นพวกเขาสมควรอับอายในสิ่งที่ตนทำไป

พระเจ้าจะทำให้เมืองที่เป็นซากปรักหักพัง ถูกสร้างขึ้นใหม่
แผ่นดินที่เคยรกร้าง จะได้กลายเป็นอย่างสวนเอเดน
แล้วบรรดาประชาชาติ ที่อยู่รอบๆ จะรู้ว่า
พระเจ้าได้สร้างเมืองหักพังเหล่านี้ขึ้นใหม่

1. จากบทนี้ทำให้เรารู้ว่า แผ่นดินที่ได้รับพระพร จะทำให้ผู้ที่ครอบครองแผ่นดินนั้นอย่างถูกต้อง
ได้รับพระพรไปด้วย
แต่แผ่นดินที่เต็มไปด้วยมลทิน จะทำให้ผู้ที่อยู่ในแผ่นดินนั้น พบกับเหตุการณ์ร้าย

2. ในบทนี้ ชี้ให้เราเห็นถึงพระเมตตายิ่งใหญ่ของพระเจ้า
เนื่องจากพระเจ้าทรงสัพพัญญู ทรงรู้ทุกสิ่ง รู้ตอนจบตั้งแต่เริ่มต้น
พระองค์ทรงทราบแล้วว่า
ถ้าพระองค์ทรงให้อิสราเอลไปเป็นเชลยในบาบิโลน
แผ่นดินของพระเจ้าจะถูกชนชาติอื่น เหยียดหยามและยึดครอง
และคนทั้งหลายจะเยาะเย้ยคนอิสราเอลว่า
พวกเขาเป็นประชากรของพระเจ้า แต่ก็ยังไม่สามารถอยู่ในแผ่นดินของพระเจ้าได้
อันจะทำให้พระนามของพระเจ้าเสื่อมเกียรติ
ซึ่งพระเจ้าจะยอมไม่ได้ จึงต้องนำพวกเขากลับมาสู่แผ่นดิน
และอวยพระพรพวกเขาและแผ่นดินนั้นอีกครั้ง

ทั้งที่พระองค์ทรงทราบล่วงหน้าแล้ว
พระองค์ก็ยังเลือกให้คนอิสราเอลไปเป็นเชลย แทนที่จะทำลายพวกเขาให้สิ้นซากไป
นั่นก็พราะว่า พระองค์มีแผนที่จะเมตตาพวกเขาอยู่ในพระทัยตั้งแต่แรกแล้วนั่นเอง

ทุกอย่างที่พระเจ้าอนุญาตให้เกิดขึ้นกับเราผู้เป้นประชากรของพระองค์นั้น
เต็มไปด้วยพระเมตตาของพระเจ้า ทั้งที่เราเข้าใจและที่ยังไม่เข้าใจ

3. พระเจ้าทรงเมตตาต่ออิสราเอล เพราะเห็นแก่พระองค์เอง
เนื่องจากถ้าเอาการกระทำของอิสราเอลมาพิจารณาเพื่อรับพระเมตตา
พวกเขาคงไม่มีวันสมควรได้รับพระเมตตาอย่างแน่นอน

เหมือนกับเราในทุกวันนี้ ที่เรารับพระเมตตาจากพระเจ้า
ไม่ใช่เพราะคุณงามความดี หรือความเก่งกาจใดๆของเราเลย
พระองค์ทรงเมตตาเรา ก็เพราะทรงเป็นพระลักษณะของพระองค์

ให้เราควรถ่อมใจลง หันกลับจากทางที่ไม่ถูกต้อง
หันมาดำเนินชีวิตถวายเกียรติแด่พระเจ้า ผู้ทรงเมตตาเราอย่างที่สุด

คำคม

“ ขอพระเจ้าทรงนำใจ ที่ไวต่อการตอบสนองพระองค์
เข้ามาแทนที่ ใจที่แข็งกระด้างของเราเถิด ”