ภาพรวม
- โยนาห์ บทที่ 4 โยนาห์โกรธที่พระเจ้าไม่ทำลายเมืองนีนะเวห์ แต่พระเจ้าสอนเขาว่า ขนาดต้นละหุ่งเขายังหวงแหน มนุษย์ที่พระเจ้าทรงสร้าง พระองค์ก็ทรงหวงแหนเช่นกัน
# สรุป
@ สื่งที่เรียนรู้
โยนาห์ บทที่ 4
เมื่อพระเจ้ากลับพระทัยไม่ลงโทษชาวนีนะเวห์ เพราะพวกเขากลับใจอย่างแท้จริง
ปรากฏว่า โยนาห์ก็โกรธมาก
จึงอธิษฐานต่อพระเจ้า ว่า
เหตุให้เขารีบหนีไปเมืองทารชิช ก็เพราะเดาว่าผลจะออกมาแบบนี้
พระเจ้าทรงเปี่ยมด้วยพระคุณ และพระกรุณา กริ้วช้า
และบริบูรณ์ด้วยความรักมั่นคง
พระองค์คงเปลี่ยนพระทัยไม่ลงโทษนีนะเวห์แน่ๆ ถ้าพวกเขากลับใจจริงๆ
ดังนั้นขอพระเจ้าทรงเอาชีวิตของเขาไปเสียดีกว่า
และพระเจ้าตรัสว่า “การที่เจ้าโกรธเช่นนี้ดีแล้วหรือ?”
แล้วโยนาห์ก็ออกนั่งอยู่นอกเมือง ทางทิศตะวันออก
เพื่อคอยดูเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นกับเมืองนั้น
และพระเจ้าทรงให้ต้นละหุ่งต้นหนึ่งงอกขึ้นมาเหนือโยนาห์
เป็นที่กำบังศีรษะของท่าน
โยนาห์จึงดีใจมาก
แต่พอเช้าวันรุ่งขึ้น พระเจ้าให้หนอนตัวหนึ่งมากัดกินต้นละหุ่งต้นนั้น จนมันเหี่ยวไป
เมื่อแดดออกโยนาห์ก็ร้อนมาก และทูลขอพระเจ้า ให้เขาตายเสียเถิด
แต่พระเจ้าตรัสกับโยนาห์ว่า
“ที่เจ้าโกรธเพราะต้นละหุ่งนั้นดีแล้วหรือ?”
เขาตอบว่า “ดีแล้ว พระเจ้าข้า”
พระเจ้าตรัสว่า
“เจ้าหวงต้นไม้ซึ่งเจ้าไม่ได้ลงแรงปลูก
แล้วไม่สมควรหรือ ที่เราจะห่วงใยนีนะเวห์นครใหญ่นั้น
ซึ่งมีพลเมืองมากกว่า 120,000 คน ที่เป็นเด็กเล็กๆ และมีสัตว์เลี้ยงจำนวนมากด้วย”
1. โยนาห์รู้ว่า พระเจ้าทรงเปี่ยมด้วยพระคุณ และพระกรุณา กริ้วช้า
และบริบูรณ์ด้วยความรักมั่นคง พร้อมให้อภัย ผู้ที่กลับใจจริงๆ เสมอ
วันนี้ ไม่ว่าเราผิดพลาดพลั้งไปมากมายสักเพียงใด
เชิญกลับมาหาพระเจ้า ผู้เปี่ยมด้วยพระคุณ แล้วรับการอภัย
เริ่มต้นชีวิตใหม่
2. พระเจ้าไม่เพียงแต่อดทนและเมตตาต่อชาวนีนะเวห์เท่านั้น
แต่ทรงทำเช่นนั้นกับโยนาห์ด้วย
เพียงแค่ ดูเหมือนว่า เขาไม่ได้สังเกตเห็น
วันนี้พระเจ้ากำลังทรงสำแดงความอดทนและพระเมตตาต่อเรา
เหมือนที่ทรงทำกับนีนะเวห์และโยนาห์
เราสังเกตเห็นบ้างหรือยัง?
คำคม
“ จงรับรู้พระเมตตา ที่ได้ทรงประทานให้แก่เรา ”