ภาพรวม

# สรุป

@ สื่งที่เรียนรู้

โยบ บทที่ 17 เมื่อโยบบอกเพื่อนทั้งสาม ว่าคำพูดของพวกเขาไม่ช่วยอะไรโยบเลย ตอนนี้เขาทุกข์หนัก ขอพระเจ้าทรงให้ความทุกข์ของเขา ทำให้พระเจ้าทรงเมตตาเขาด้วยเถิด

โยบกล่าวต่อไปว่า
ชีวิตของเขาก็ใกล้จะถึงจุดจบแล้ว
พวกคนที่ชอบ​เยาะ​เย้ย​ก็​อยู่​รอบๆ​เขา

ขอพระเจ้า​ทรงอยู่ข้างเขาด้วยเถิด
เพราะไม่มีใครอยู่ฝ่ายเขาเลย

โยบตก​เป็น​ขี้​ปากของ​ชน​ชาติ​ทั้ง​หลาย
และพวก​เขาก็เยาะเย้ย ถากถางโยบ

ดวง​ตา​ของ​โยบ ก็​มืด​มัว​ไป ด้วย​ความ​โศก​สลด
และ​แขน​ขา​ของ​ข้า​ก็​ไม่มีเรี่ยวแรง

แต่โยบก็ยังจะยึดมั่นในทาง​ชอบ​ธรรม​ของ​เขาต่อไป

ความ​ปรา​รถ​นา​ใน​ใจ​ของ​โยบ​นั้น ไม่เกิดขึ้น
บัดนี้โยบสิ้นความ​หวัง​
และกำลัง​จะ​ลง​ไป​สู่​แดน​คน​ตาย​

1. ในยามที่โยบรู้สึกท้อแท้ หมดหวัง อ้างว้างและเดียวดาย
ไม่มีใครอยู่ข้างเขาเลย เพื่อนๆก็ได้แต่ซ้ำเติมเขา
แม้แต่พระเจ้าก็ดูเหมือน ทำราวกับว่ากำลังทรงโจมตีเขา ด้วยพระพิโรธ

แล้วสิ่งที่โยบทำก็คือ
ร้องขอให้พระเจ้าทรงอยู่ข้างเขา

โยบรู้สึกหมดหวัง แต่เขาก็ไม่ยอมหมดหวังในพระเมตตาของพระเจ้า
และในที่สุดพระเจ้าก็ไม่ได้ทำให้เขาผิดหวัง

2. แม้โยบกำลังตรอมตรมด้วยความทุกข์ กำลังสิ้นหวัง
รู้ว่าความตายคงอยู่อีกไม่ไกล
ถึงกระนั้นเขายังยึดมั่นในความชอบธรรม

ไม่ว่าอะไรเกิดขึ้นกับเรา ก็ไม่สามารถมาใช้เป็นข้ออ้าง
ในการเลิกดำเนินตามทางแห่งความชอบธรรมได้

คำคม

“ พระเจ้ายังคงเป็นความหวัง ท่ามกลางความสิ้นหวัง ”