ภาพรวม

# สรุป

@ สื่งที่เรียนรู้

โยบ บทที่ 19 เมื่อบิลดัด ซึ่งคิดว่าโยบเป็นคนอธรรม เขาจึงพูดให้โยบฟังว่า คนอธรรมจะพบกับเหตุร้ายอะไรบ้าง

โยบ​จึงตอบพวกเขา ว่า

พวก​เขากำลัง​ทร​มาน และ​บด​ขยี้โยบ ​ด้วย​ถ้อย​คำ​ของพวกเขา
ทำไมพวกเขา​ไม่รู้สึกละ​อาย​บ้างเลย?

ถ้าโยบ​ทำ​ผิด​จริง ก็เป็นความ​ผิด​ของ​โยบ
แล้วพวกเขาก็ถือโอกาส ​ยก​ตัว​ข่มโยบ และ​ใช้​ความ​ต่ำ​ต้อย​ของโยบ​ปรัก​ปรำ​เขา
นั่นเป็นงานของพระเจ้า ไม่ใช่งานของพวกเขา

พระเจ้า​ทรงทำให้ไม่มีใครมาช่วยโยบได้
พระเจ้าทรงขวาง​กั้น​ทางไม่​ให้​โยบผ่านทางมืดมิด​ของเขา​ไปได้
พระเจ้า​ทรง​ปลด​ศักดิ์​ศรี​ไป​จากโยบ
พระเจ้า​ทรง​​ถอน​ความ​หวัง​ทั้งหมดของโยบออกไปเสีย
พระเจ้าทรงพระ​พิโรธ​ใส่​โยบ ราวกับเขาเป็นศัตรู​ของ​พระ​องค์
พระเจ้าทรง​ให้ญาติ ​พี่​น้อง​ หรือแม้แต่คนใช้ ​หมาง​เมิน​ ทอดทิ้ง และรังเกียจโยบ
พระเจ้าทรงทำให้โยบ เป็นที่น่า​ขยะ​แขยง​สำหรับ​ภรร​ยา​ของเขา
พระเจ้าทรงทำให้ แม้​เด็กๆ ก็​ยังดู​หมิ่น ​เย้ย​หยัน​โยบ
พระเจ้าทรงทำให้เพื่อนสนิทและบรรดาคนที่​โยบรัก ​รัง​เกียจเขา
พระเจ้าทรงทำให้เขาป่วยจนเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก

โยบจึงบอกเพื่อนของเขาว่า
สง​สาร​เขาเถิด เพราะถูก​พระ​เจ้า​จัดการก็หนักหนาสาหัสแล้ว
อย่า​โจมตีโยบ เหมือนอย่างที่พระเจ้าที่ทรงกระทำแล้วเลย

แต่​ในท่ามกลางเหตุการณ์เหล่านี้ โยบก็ยัง​ทราบ​ว่า
พระเจ้าทรงเป็นพระ​ผู้​ไถ่​ของ​เขา
และ​ใน​ที่​สุดเขา​จะได้พบกับ​พระ​เจ้าด้วยตัวของเขาเอง

ดังนั้นพวกเขา จงเกรงกลัวพระเจ้า มิฉะนั้นพระ​พิโรธจะมาถึงพวกเขา

1. เพื่อนของโยบคิดว่าสิ่งที่พวกเขาพูดกำลังช่วยโยบ
แต่ความจริงแล้วกลับกำลังทำร้ายโยบ
พวกเขาคิดว่าจะได้รับพระพร
แต่ความจริงแล้วพวกเขากำลังจะได้รับพระพิโรธ

การกระทำบางอย่างที่ดูเหมือนเป็นสิ่งดีในสายตาของเรา
อาจเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้องก็ได้
ดังนั้นเราควรใช้พระคำของพระเจ้าเป็นบรรทัดฐานในการตัดสินใจกระทำหรือไม่กระทำสิ่งต่างๆ

2. โยบเชื่อว่าสิ่งสารพัดที่เกิดขึ้นกับเขา เป็นการกระทำโดยสิทธิอำนาจของพระเจ้า
ไม่ว่าจะเป็น ความอ้างว้างเปล่าเปลี่ยว การถูกทอดทิ้ง การถูกรังเกียจ การถูกดู​หมิ่น การพบภัยพิบัติต่างๆ และการเจ็บป่วยจนเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก

ถึงกระนั้นโยบยังคงยำเกรงพระเจ้า หวังใจในพระเจ้า และเชื่อว่าพระเจ้ายังคงเป็นผู้ไถ่ที่จะทรงช่วยเขา

วันนี้ ท่ามกลางเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเรา
เรายังคงเลือกที่จะ ยำเกรงพระเจ้า หวังใจในพระเจ้า และเชื่อไว้วางใจในพระองค์อยู่หรือไม่?

3. โยบเตือนเพื่อนของเขาว่า แม้ต่อให้โยบจะทำผิด หน้าที่การลงโทษก็เป็นของพระเจ้า ไม่ใช่ของพวกเขา
การที่พวกเขามาซ้ำเติมโยบเช่นนี้ พระพิโรธของพระเจ้าจะตกมาสู่พวกเขา

ให้เรารู้ตัวอยู่เสมอว่า หน้าที่ของการพิพากษานั้น เป็นของพระเจ้า
อย่าทำตัวเป็นผู้พิพากษาเสียเอง แต่ให้มอบการตัดสินนั้นแก่พระเจ้าผู้ทรงยุติธรรม
หน้าที่ของเรา เพียงแต่เชื่อฟังและทำตามน้ำพระทัยของพระเจ้า นั่นก็เพียงพอแล้ว

คำคม

“ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับเรา จงยังคงหวังใจในพระเจ้าต่อไปให้ถึงที่สุด ”