ภาพรวม
- พระเจ้าพูดถึงเลวีอาธานที่พระองค์ทรงสร้างให้โยบฟัง เพื่อโยบจะรู้ว่า พระเจ้าสมควรได้รับความยำเกรงมากเพียงใด
# สรุป
@ สื่งที่เรียนรู้
โยบ บทที่ 42 เมื่อพระเจ้าตรัสกับโยบว่า ถ้าโยบไม่ได้มีฤทธานุภาพเหมือนพระเจ้า แล้วโยบจะมาพูดได้อย่างไรว่า สิ่งที่พระเจ้าทำนั้นผิด
พระเจ้าตรัสต่อไป ว่า
โยบจับและควบคุม เลวีอาธาน สิ่งมีชีวิตที่พระเจ้าได้สร้างไว้ได้หรือไม่?
มันเกรงกลัวโยบจนมาวิงวอนขอเป็นทาสรับใช้โยบ ตลอดไปหรือเปล่า?
โยบต่อสู้กับมันได้หรือเปล่า?
ถ้าโยบนึกถึงการต่อสู้กับมันแล้ว โยบคงจะไม่คิดทำอีก
ไม่มีใครจับเลวีอาธานได้
ไม่มีใครกล้าพอที่จะไปยั่วเย้ามัน
แล้วใครเล่าจะยืนมั่นต่อหน้าพระเจ้าผู้ทรงสร้างมันได้?
ไม่มีใครที่ถวายอะไรแด่พระเจ้า แล้วจะเป็นประโยชน์ต่อพระองค์ จนพระองค์จะต้องตอบแทนเขา
เพราะทุกสิ่งที่อยู่ใต้ฟ้าสวรรค์เป็นของพระเจ้า
เลวีอาธานที่พระเจ้าทรงสร้างนั้น
มันมีพลังอันแข็งกล้า
เกล็ดของมัน อาวุธใดๆก็แทงไม่เข้า
มันมีขากรรไกรที่แข็งแรง ฟันของมันก็น่าสยดสยอง
ตาของมัน เหมือนอย่างแสงอรุณ
ปากของมัน มีเปลวเพลิงพุ่งออกมา
รูจมูกของมัน มีควันออกมา อย่างกับมาจากหม้อเดือด
ลมหายใจของมัน จุดไฟให้ถ่านได้
หัวใจของมัน แข็งอย่างกับหิน
เมื่อมันลุกขึ้นมา ผู้มีกำลังมากก็ยังหวาดกลัวมัน
อาวุธทั้งลาย ไม่อาจทำอันตรายอะไรแก่มันได้
เบื้องล่างของมัน คมอย่างกับเศษหม้อแตก
เมื่อมันผ่านไปทะเลก็เหมือนหม้อน้ำมันที่กำลังเดือด
บนแผ่นดินโลกไม่มีอะไรเหมือนมัน
เป็นสิ่งถูกสร้างที่ไม่ให้รู้จักความกลัว
มันเป็นราชาเหนือบรรดาสัตว์ที่สง่า
1. ถ้าเลวีอาธานแข็งแกร่งเพียงนี้
แล้วพระองค์ผู้ทรงสร้างมันจะยิ่งใหญ่ ทรงฤทธานุภาพมากเพียงใด?
มนุษย์หลายคนหวาดกลัวสิ่งที่พระเจ้าทรงสร้าง
เช่น แผ่นดินไหว โรคระบาด การกันดารอาหาร สัตว์ร้าย ฯลฯ
แต่ไม่เกรงกลัวพระองค์ผู้ทรงสร้างสิ่งเหล่านั้น
วันนี้เมื่อเราเห็นสิ่งที่น่าหวาดกลัวเกิดขึ้นทั่วโลก
เรายิ่งสมควรเกรงกลัวพระเจ้ามากยิ่งขึ้นกว่าเดิมอีก
2. พระเจ้าเป็นเจ้าของทุกสิ่ง เราจึงไม่สามารถทำอะไร หรือถวายอะไรแด่พระเจ้าได้
ทุกสิ่งที่เราทำแด่พระเจ้านั้น พระเจ้าไม่จำเป็นต้องตอบแทนอะไรแก่เราเลย
การที่เรามีส่วนได้ถวายหรือได้ทำสิ่งใดแด่พระเจ้านั้น เป็นเกียรติที่พระเจ้าเปิดโอกาสให้เราทำสิ่งเหล่านั้นเพื่อพระเจ้า
ดังนั้นเราทำด้วยท่าทีถ่อมใจและภาคภูมิใจที่ได้ทำ
คำคม
“ ยิ่งเราพิจาณาสิ่งที่พระเจ้าทรงสร้าง เรายิ่งรู้ตัวว่า เรายำเกรงพระเจ้าน้อยเกินไป ”