ภาพรวม

# สรุป

@ สื่งที่เรียนรู้

1พงศาวดาร บทที่ 7 ต่อเนื่องจาก บทที่ 6 ซึ่งพูดถึงเชื้อสายของของเลวี ซึ่งพระเจ้าทรงเลือกให้ปรนนิบัติรับใช้พระองค์ในพระนิเวศน์ของพระองค์

ในบทที่ 7 พูดถึง เชื้อสาย​ของเผ่าต่างๆดังนี้

เชื้อสาย​ของ​อิส​สา​คาร์​ คือ​ โท​ลา ปู​อาห์ ยา​ชูบ และ​ชิม​โรน
เฉพาะเชื้อสาย​ของ​โท​ลา มี​นัก​รบ​กล้า​หาญ​ใน​สมัย​​ของ​ดาวิด​คือ 58,600 คน
และญาติ​พี่​น้อง​ของ​พวก​เขา เป็น​นัก​รบ​กล้า​หาญ​ อีก 87,000 คน

เชื้อสายของ​เบน​ยา​มิน​ คือ ​เบ​ลา เบ​เคอร์ และ​เย​ดี​ยา​เอล
เฉพาะเชื้อสาย​ของ​เบ​ลา​ มีนัก​รบ​กล้า​หาญ 22,034 คน ตาม​ทะ​เบียน​ลำดับ​พงศ์
เชื้อสาย​ของ​เบ​เคอร์ มี​นัก​รบ​กล้า​หาญ​ 22,000 คน
เชื้อสาย​ของ​​เย​ดี​ยา​เอล​ มี​นัก​รบ​กล้า​หาญ​ 17,200 คน

เชื้อสาย​ของ​นัฟ​ทาลี​ (​บุตร​ของ​นาง​บิล​ฮาห์) คือ ​ยา​ซี​เอล กุนี เย​เซอร์ และ​ชัล​ลูม

เชื้อสายของ​มนัส​เสห์ ​คือ ​อัส​รี​เอล
ซึ่งเป็นบรรพบุรุษของ​เศ​โล​เฟ​หัด ที่​เหล่าบุตรสาว​ของเขา ได้ไปขอกรรมสิทธิ์ที่ดินจากโมเสส(กดว. 27:1-11)

เชื้อสายของ​เอฟ​รา​อิม ​คือ​ ชูเธ​ลาห์ เบรี​ยาห์ ​เร​ฟาห์
ซึ่งเร​ฟาห์ เป็นบรรพบุรุษของ นูน ผู้เป็นพ่อของ โย​ชู​วา (ผู้นำต่อจากโมเสส)
เมืองในดินแดนของ​พวก​เขา​ คือ​ เบธ​เอล​ นา​อา​รัน​ด้าน​ตะวัน​ออก ​เก​เซอร์​ด้าน​ตะวัน​ตก​ ​เช​เคม​ อัย​ยาห์ เบธ​ชาน​ ทา​อา​นาค​ เม​กิด​โด และ โดร์​

เชื้อสายของ​อา​เชอร์​ คือ อิม​นาห์ อิช​วาห์ อิช​วี เบรี​ยาห์ และ​เส​ราห์​น้อง​สาว​ของ​เขา
เชื้อสายของพวกเขา เป็น​นักรบ​กล้า​หาญ​ที่​ถูก​คัด​เลือก​ไว้​เป็น​ผู้นำ​ 26,000 คน

1. สมัยโมเสส จำนวนนักรบ​ใน​เผ่า​อิส​สา​คาร์​คือ 54,400 คน(กดว. 1:29 ​) พอถึงสมัยดาวิดเพิ่มขึ้นเกือบ 3 เท่า เป็น 145,000 คน
​ส่วน​เผ่า​เบน​ยา​มิน เพิ่มขึ้นจาก 35,400 คน(กดว. 1:37) เป็น 61,234 คน
นี่เป็นเพียงตัวอย่างของบางเผ่า
เพราะพระเจ้าทรงสัญญากับอับราฮัมที่จะอวยพรลูกหลานของเขา
เมื่อวันเวลาผ่านไป จำนวนลูกหลานของเขา ก็เพิ่มทวีมากขึ้นจริงๆ ตามพระสัญญา
ถึงแม้ว่า ที่ผ่านมาลูกหลานของอับราฮัมหลายต่อหลายคน ทำตัวไม่เหมาะสม
พระเจ้าก็ยังคงรักษาสัญญากับอับราฮัมอยู่ดี

หมายเหตุ :
ส่วนเผ่า อา​เชอร์ แม้จำนวนนักรบจะลดลงจาก 41,500 คน (กดว. 1:41 ​) เหลือ 26,000 คน แต่คนเหล่านี้เป็น​นักรบ​ที่​ถูก​คัด​เลือก​ไว้​เป็น​ผู้นำ​ (ข้อ 40)ซึ่งแสดงว่ามีมากกว่านี้ แต่เผ่านี้คัดออกมาเฉพาะผู้นำ

2. ในบทนี้ พูดถึงเผ่าเอฟราอิม ด้วยการอ้างถึงว่า
โยชูวา ผู้นำคนสำคัญที่สุดรองจากโมเสส มาจากเผ่านี้
โมเสส มาจากเผ่าเลวี ซึ่งเป็นเผ่าที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับกำลังทหารในการศึกสงคราม
จึงเรียกได้ว่า เผ่าของโยชูวาสำคัญที่สุดและมีชื่อเสียงที่สุดในการศึกสงคราม คือเผ่าเอฟราอิม
และในบทนี้ยังบอกถึงดินแดนอันกว้างใหญ่ ที่เผ่าเอฟราอิมครอบครองอีกด้วย

ที่บันทึกเรื่องนี้ ไว้บทต้นๆของหนังสือพงศาวดาร
คงเป็นเพราะ ต่อไปเผ่าเอฟราอิม จะเป็นเผ่าหลักในการทำให้อิสราเอลแบ่งเป็น 2 อาณาจักร
(เยโรโบอัม ก็มาจากเผ่านี้)
ผู้เขียนจึงบันทึกเพื่อให้เห็นความยิ่งใหญ่ และมีชื่อเสียงของเอฟราอิม

ความยิ่งใหญ่ของเอฟราอิม ถูกเตรียมไว้ เพื่อแผนการของพระเจ้าสำหรับอิสราเอลจะสำเร็จ

วันนี้ การที่ใครบางคนได้ดิบได้ดี เป็นใหญ่เป็นโต
ทั้งที่ดูแล้ว ไม่น่าจะเกิดขึ้นกับเขาได้เลย
ให้เราพึงรู้เถิดว่า สิ่งที่เกิดขึ้นกับเขานั้น ไม่ใช่เพราะเขาเก่งหรือดี
แต่เพราะว่าพระเจ้าทรงมีแผนการบางอย่าง สำหรับความสำเร็จของเขา

คำคม

“ พระสัญญา และ แผนการ ของพระเจ้า จะเกิดขึ้นเป็นจริงเสมอ ”