ภาพรวม

# สรุป

@ สื่งที่เรียนรู้

2 พงศาวดาร บทที่ 35 เมื่อโยสิยาห์ขึ้นครองราชย์ก็ดำเนินอย่างถูกต้องต่อพระเจ้า และได้นำปฏิรูปฝ่ายวิญญาณให้เกิดขึ้นในอิสราเอล

โย​สิ​ยาห์จัดให้ถือเทศ​กาล​ปัส​กา​ถวาย​แด่​พระเจ้า​ใน​กรุง​เย​รู​ซา​เล็ม
​ใน​วัน​ที่​ 14 ​เดือน​ที่ 1 ปี​ที่​ 18 ​ของ​รัช​กาล​โย​สิ​ยาห์
พระ​องค์​ทรง​แต่ง​ตั้ง​ปุโร​หิต​ให้​ประ​จำ​หน้า​ที่ และ​ทรง​สนับ​สนุน​พวก​เขา​
และ​ทรงให้​คน​เลวี สอน​อิส​รา​เอล​ ​ว่า
อย่าหามหีบพันธสัญญาไปไว้ที่อื่นอีก แต่ให้วางใน​พระ​นิเวศของพระเจ้า
[ในสมัยของอาโมน บิดาของโยสิยาห์ น่าจะมีการย้ายหีบพันธสัญญาออกไปจากพระวิหาร]

โยสิยาห์ ให้คนเลวี​ฆ่า​แกะ​ปัส​กา ชำระ​ตัว​ให้​บริ​สุทธิ์ และ​ตระ​เตรียม​ไว้​ให้​แก่ประชาชน

แล้ว​โย​สิ​ยาห์มอบเครื่อง​ปัส​กา​บูชา​แก่​ประ​ชา​ชน คือ​แกะ​และ​ลูก​แพะ​จำ​นวน 30,000 ตัว​ และ​วัว​ผู้ 3,000 ตัว
และ​บรร​ดา​เจ้า​นาย​ก็​​ร่วมบริ​จาคแกะแพะและวัว ​เป็น​เครื่อง​ปัส​กา​บูชา ด้วย​ความ​เต็ม​ใจ

คนเลวีก็ฆ่าและปิ้ง​แกะ​ปัส​กา​ด้วย​ไฟ และ​​ต้ม​ใน​หม้อ และ​ใน​กระ​ทะ แล้ว​รีบ​นำ​ไป​ให้​ประ​ชา​ชน​ทั้ง​หมด
หลัง​จาก​นั้นพวก​เขา​​จึง​เตรียม​สำ​หรับ​ตน​เอง​และ​บรร​ดา​ปุโร​หิต
เพราะ​ว่า​ปุโร​หิต​ยุ่ง​อยู่​กับ​การ​ถวาย​เครื่อง​บูชา​เผา​ทั้ง​ตัว

บรร​ดา​นัก​ร้อง​​ก็​อยู่​ประ​จำ​ที่​ของ​ตน​ และ​พวก​คน​เฝ้า​ประตู​ก็​อยู่​ประ​จำ​ทุก​ประตู
พวกเขา​​ไม่​จำ​เป็น​ต้อง​ละ​งาน​ของตน
เพราะ​คน​เลวี​เตรียม​ไว้​ให้​พวก​เขา

และ​ประ​ชา​ชน​อิส​รา​เอล​ผู้​อยู่​ที่​นั่น​ก็​ถือ​ปัส​กา​ใน​เวลา​นั้น
และ​ถือ​เทศ​กาล​กิน​ขนม​ปัง​ไร้​เชื้อ 7 ​วัน

ตั้ง​แต่​สมัย​ของ​ซา​มู​เอล​ผู้​เผย​พระ​วจนะ​ เป็นต้นมา ไม่​มี​การ​ถือ​ปัส​กา​เหมือน​อย่าง​นี้​ใน​อิส​รา​เอล​เลย
ไม่​มี​พระ​ราชา​องค์​ใด​ใน​อิส​รา​เอล​ซึ่ง​ถือ​ปัส​กา​เหมือน​อย่าง​ที่​โย​สิ​ยาห์ทำ

ภาย​หลัง​สิ่ง​เหล่า​นี้​เมื่อ​โย​สิ​ยาห์​ทรง​จัด​พระ​วิหาร​เสร็จ​แล้ว
เน​โค​พระ​ราชา​แห่ง​อียิปต์ กำลังจะไป​สู้​รบ​กับอัสซีเรีย (2พกษ. 23:29) ที่​แม่​น้ำ​ยูเฟร​ติส
แต่โย​สิ​ยาห์ขวางเพื่อ​สู้​รบ​กับ​เนโค

เนโคส่ง​ทูต​มาบอกโยสิยาห์ว่า อย่ามาขวาง เพราะพระ​เจ้า​ทรง​บัญ​ชา​เนโค​รีบ​ไปรบในครั้งนี้
แต่​โย​สิ​ยาห์​ไม่​ยอมฟัง
โยสิยาห์ได้​ทรง​ปลอม​ตัวเข้าไป ณ ที่​ราบ​เม​กิด​โด
ในการรบโย​สิ​ยาห์ได้ถูกยิงด้วยธนู ​บาด​เจ็บ​สาหัส
แล้วกลับมาเสียชีวิตที่​กรุงเย​รู​ซา​เล็ม​
คนยู​ดาห์​และ​เย​รู​ซา​เล็ม​ทั้ง​หมด​ก็​ไว้​ทุกข์​ให้​โย​สิ​ยาห์
เย​เร​มีย์​ก็กล่าว​คำ​คร่ำ​ครวญ​ถวาย​โย​สิ​ยาห์​ด้วย

1. โยสิยาห์ไม่เพียงแต่ทำพันธสัญญาว่าจะแสวงหาพระเจ้าอย่างสุดใจ(บทที่ 34) เท่านั้น
แต่เขาลงมือทำสิ่งที่สอดคล้องกับคำสัญญาด้วย
โดยการจัดถือปัสกาอย่างจริงจัง
เขาไม่ทำพลาดเหมือนอุสซียาห์ (บทที่ 26)ที่พยายามถวายเครื่องบูชาด้วยตนเอง
แต่เขามอบให้ปุโรหิตและเลวีเป็นผู้ทำ แล้วเขาเองสนับสนุนอย่างเต็มที่

พระคัมภีร์กล่าวถึงการถือปัสกานี้ ไม่เคยมีมาก่อนตั้ง​แต่​สมัย​ของ​ซา​มู​เอล​ และไม่มีกษัตริย์องค์​ใด​ใน​อิส​รา​เอล​ซึ่ง​ถือ​ปัส​กาได้​เหมือน​อย่าง​ที่​โย​สิ​ยาห์ทำ
นั่นคือ แม้แต่ซาโลมอนที่ถวายเครื่องบูชามหาศาล ก็เทียบไม่ได้กับสิ่งที่โยสิยาห์ทำ
ไม่ใช่เพราะโยสิยาห์ทำปริมาณมากกว่า
แต่เพราะโยสิยาห์ทำอย่างถูกต้องตามที่พระเจ้าได้ทรงบัญชาไว้
เนื่องจากโยสิยาห์เพิ่งค้นพบธรรมบัญญัติของพระเจ้าที่หายไปนาน(บทที่ 34)

ในการทำสิ่งต่างๆถวายแด่พระเจ้า ความยิ่งใหญ่ของสิ่งที่ทำนั้นไม่สำคัญเลย
แต่การทำถูกต้องตรงกับน้ำพระทัยของพระเจ้าต่างหาก ที่สำคัญที่สุด

ชีวิตของเราไม่ว่าจะประสบความสำเร็จในการงาน ในการรับใช้ หรือในอะไรยิ่งใหญ่แค่ไหน ไม่สำคัญเท่ากับ
เราได้เอาใจใส่กับพระคำของพระเจ้า และนำมายึดถือปฏิบัติในชีวิตมากน้อยเพียงใด

2. การถือปัสกาครั้งนี้สำเร็จอย่างงดงาม ดูเหมือนบุคคลที่สำคัญมากๆ น่าจะไม่ใช่ปุโรหิตผู้สูงส่ง
แต่เป็นพวกคนเลวีที่มีหน้าที่คอยรับใช้ปุโรหิต และเตรียมสิ่งต่างๆให้แก่ปุโรหิตและเพื่อเลวีด้วยกัน
ขณะที่คนเหล่านั้นกำลังทำหน้าที่ปรนนิบัติพระเจ้าอยู่

แม้เรามีบทบาทไม่ได้โดดเด่นอะไรในการรับใช้พระเจ้า
แต่ถ้าเราสัตย์ซื่อและทำอย่างสุดหัวใจในงานที่เรามีโอกาสได้ทำเพื่อพระเจ้า
เราจะเป็นบุคคลสำคัญคนหนึ่งที่ทำให้งานของพระเจ้าออกมา อย่างถวายเกียรติแด่พระเจ้า

3. โยสิยาห์ไม่เชื่อว่า การที่เนโคจะยกทัพผ่านอิสราเอลนั้นเป็นคำสั่งของพระเจ้า
ดูเหมือนครั้งนี้โยสิยาห์จะพลาด ที่ไม่ถามพระเจ้าว่า นั่นเป็นคำสั่งของพระองค์จริงๆหรือไม่
แต่น่าจะเป็นเพราะว่า เขาคงคิดว่า
เป็นไปได้อย่างที่พระเจ้าจะตรัสกับคนอื่น ผู้ไม่ได้ยำเกรงพระเจ้าเท่ากับเขา โดยไม่ได้ตรัสกับเขาก่อน

เมื่อเราไม่แน่ใจว่า สิ่งที่กำลังทำนั้นเป็นน้ำพระทัยของพระเจ้าหรือไม่
เราควรอธิษฐานขอการเปิดเผยจากพระเจ้า และค้นหาคำตอบจากพระคำของพระองค์

บ่อยครั้งที่พระเจ้าทรงเลือกที่จะทำในสิ่งที่เราคาดไม่ถึง
เพื่อให้ผลที่ออกมา ทำให้แผนการแห่งน้ำพระทัยของพระองค์สำเร็จ

คำคม

“ การทำสิ่งที่เป็นน้ำพระทัยของพระเจ้า สำคัญมากกว่าการทำสิ่งที่มนุษย์เห็นว่ายิ่งใหญ่ ”