แนวคิด :
– ป้ายที่บอกว่า พระเยซูเป็นกษัตริย์ของพวกยิว ที่ปิลาตให้ติดบนกางเขนนั้น(ข้อ19) เขียนเป็นภาษาฮีบรูซึ่งเป็นภาษาสำหรับยิว และภาษาละตินซึ่งเป็นภาษาราชการในช่วงเวลานั้น และภาษากรีกซึ่งเป็นภาษาพูดและเขียนของคนทั่วในสมัยนั้น
– เนื่องจากที่ที่ตรึงพระเยซูนั้น ใกล้กับกรุงเยรูซาเล็ม ผู้คนที่ผ่านไปมา จึงเห็นป้ายนี้และอ่านเข้าใจได้
– เป็นภาพเล็งถึง การที่พระเยซูจะทรงเป็นกษัตริย์ของบรรดาประชาชาติ
– เนื่องจากยิวปฏิเสธความเป็นกษัตริย์ผู้ช่วยให้รอดของพระองค์ ความเป็นกษัตริย์ผู้มาช่วยให้รอดของพระองค์นี้ จึงแพร่ไปยังบรรดาประชาชาติที่ยินดีต้อนรับพระองค์
– รม. 11:11 “… พวกอิสราเอลสะดุดจนหกล้มทีเดียวหรือ หามิได้ แต่การที่เขาละเมิดนั้น เป็นเหตุให้ความรอดแผ่มาถึงพวกต่างชาติ …”
– รม. 11:22 “เหตุฉะนั้นจงพิจารณาดูทั้งพระเมตตาและความเข้มงวดของพระเจ้า คือพระองค์ทรงเข้มงวดกับคนเหล่านั้น ที่หลงผิดไปแต่พระองค์ทรงพระเมตตาท่าน ถ้าว่าท่านจะดำรงอยู่ในพระเมตตานั้นต่อไป มิฉะนั้นก็จะทรงตัดท่านออกเสียด้วย”
– รม. 11:20 “ถูกแล้ว เขาถูกหักออก ก็เพราะเขาไม่เชื่อ แต่ที่ท่านอยู่ได้ก็เพราะความเชื่อเท่านั้น อย่าเย่อหยิ่งไปเลยแต่จงเกรงกลัว”
การประยุกต์ใช้ :
– เหตุนี้คนยิวจำนวนมาก ไม่ได้รับผลแห่งความรอด ที่พระเยซูทำมาให้พวกเขาก็เพราะพวกเขาไม่เชื่อ ความรอดจึงแผ่มาถึงเรา และเราได้รับก็ด้วยความเชื่อ
– ดังนั้นสมควรอย่างยิ่งที่เราจะยึดมั่นความเชื่อวางใจในพระเยซูคริสต์ไว้ ตลอดวันคืนชีวิตของเรา ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นอย่ายอมปล่อยมือจากความเชื่อวางใจในพระเยซู
DrKerMinistry 