สรุป โยบ 7

ภาพรวม

# สรุป

@ สื่งที่เรียนรู้

โยบ บทที่ 7 เมื่อโยบตอบเอลีฟัสว่า ตนเองไม่ได้ทำผิดอะไร ก็เพียงแค่พูดตัดพ้อ ในฐานะคนที่ทุกข์ระทมใจแสนสาหัสเท่านั้นเอง

แล้วโยบก็กล่าวต่อไปว่า
มนุษย์​ทำงานบน​แผ่นดิน​โลก เหมือน​อย่าง​ลูกจ้าง​ผู้​มอง​หา​ค่าจ้าง
แล้วก็​ได้รับ​ส่วน​ความ​อนิจจัง​เป็น​เดือนๆ

สำหรับโยบ วัน​คืนที่ได้รับ กลับเต็มไปด้วยความ​น่า​สังเวช​
กลางคืนก็นอนไม่หลับ
วัน​คืน​ก็ผ่านไปอย่าง​ไร้​ความ​หวัง
แม้ยามที่หลับได้ ก็ยังฝันร้ายอีก

ขอพระเจ้า​ทรง​ระลึก​ว่า
ชีวิต​ของโยบ​เป็นเหมือน​ลม​หายใจ ที่อยู่เพียงประเดี๋ยวเดียวก็หายไป
แล้วคนทั้งหลายก็จะไม่เห็นเขาอีก

ดังนั้น โยบ​จึงขอ​พูด​ด้วย​ความ​แสน​ระทม​แห่ง​จิตใจ​

โยบเบื่อ​ชีวิตเหลือเกิน
โยบอยากตาย ดีกว่าอยู่แบบเหลือแต่กระดูกอย่างในเวลานี้

มนุษย์​ไม่ได้สำคัญ​อะไรเลย ​ที่​พระ​องค์​ใส่​พระ​ทัย​เขา
ทรง​เยี่ยม​เขา​ทุก​เช้า ทรง​ลอง​ดู​เขา​ทุก​ขณะ
เมื่อไหร่พระเจ้าจะเลิก จับจ้องโยบ และปล่อยโยบไปตามลำพัง

โยบไม่ได้​ทำ​บาปอะไร
ทำไม​พระ​องค์​จึง​ทรง​ทำ​ให้เขา​เป็น​เป้าหมาย​ของ​พระ​องค์?
โยบไม่มีอะไรน่าสนใจ ถึงขนาดพระเจ้าต้องเอาเรื่องของเขานำมา​เป็น​ภาระ​ของ​พระ​องค์เลย

แม้โยบทำผิด ทำไม​พระ​องค์​ไม่​ทรง​ประทาน​อภัย​แก่โยบ เพราะ​อีกประเดี๋ยวเดียวก็ตายแล้ว?

1. โยบรู้ว่าทุกอย่างในโลกล้วนอนิจจัง เป็นเพียงสิ่งชั่วคราว ประเดี๋ยวเดียวก็ต้องจากไป
โยบรู้ว่ามนุษย์นั้นแสนเล็กน้อยและไร้ค่า เมื่อเทียบกับพระเจ้าผู้ใหญ่ยิ่งสูงสุด
โยบรู้ว่าพระเจ้าทรงควบคุมทุกอย่างอยู่
และโยบรู้ว่าตนเองไม่ได้ทำผิด

ถึงกระนั้นท่ามกลางความทุกข์นี้ โยบก็ยังอยากตายอยู่ดี

อะไรคือสิ่งที่หายไป ที่ทำให้โยบท้อแท้สิ้นหวังหมดกำลังใจจนอยากตาย?
นั่นก็คือ ความมั่นใจในความรักของพระเจ้าที่ทรงมีต่อเขา

ในเมื่อเขามั่นใจว่าพระเจ้าควบคุมทุกอย่าง และเขาไม่ได้ทำผิด
และสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นในโลกเล็กน้อยเหลือเกินสำหรับพระเจ้า
ดังนั้นถ้าเพียงแต่เขามั่นใจในความรักของพระเจ้า
เขาน่าจะเผชิญกับสถานการณ์นี้ ได้ดีกว่านี้

วันนี้ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับเราก็ตาม
ขอให้เรายังคงยึดมั่นในความเชื่อมั่นในความรักของพระเจ้าที่ทรงมีต่อเรา ตลอดไป
แล้วสิ่งนี้จะช่วยให้เรายืนหยัดมั่นคง ท่ามกลางสถานการณ์เหล่านี้ได้อย่างสง่างาม

2. โยบพูดถูกต้อง “มนุษย์​เป็น​ผู้​ใด​เล่า พระ​องค์​จึง​ทรง​ถือ​ว่า​เขา​สำ​คัญ​นัก และ​เป็น​ผู้​พระ​องค์​ใส่​พระ​ทัย” โยบ 7:17

พระเจ้าไม่จำเป็นต้องสนใจ ใส่ใจต่อมนุษย์เลย

แต่โดยพระคุณ ความรัก พระเมตตาอย่างเหลือล้นของพระเจ้า
พระองค์เอาพระทัยใส่เราอย่างที่สุด
รักเราอย่างที่สุด จนประทานพระบุตรองค์เดียวของพระองค์เสด็จมาตายเพื่อช่วยเรา

คำคม

“ สิ่งที่เรารู้ทั้งหมด ไม่เพียงพอที่จะช่วยเรา หากเราไม่รู้จักความรักของพระเจ้า ”